Στο πλαίσιο του πάθους του λοιπόν, ο υπογράφων κάθησε την περασμένη Κυριακή να απολαύσει τον τελικό του κυπέλλου μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Αφιέρωσε περισσότερο χρόνο από όσο υπολόγιζε, αλλά τουλάχιστον μαζί με τον αγώνα είδε ανάγλυφη την εικόνα της σημερινής Ελλάδας.
Είδε δηλαδή ομοιόμορφα μπλουζάκια με τυπωμένες βρισιές κατά των αντιπάλων, είδε μαζικές συμπλοκές από ανθρώπους. Αλλά αν αυτός είναι ο λαός των δύο συλλόγων, που ζει καθημερινά με τη βία, δε λογαριάζει κανόνες και νόμους, δεν φοβάται να αντιμετωπίσει την αστυνομία και να καταλήξει ίσως στη φυλακή, ανάλογα ήταν και τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του θεάματος.
Ξεκίνησε με τραυματισμό ενός παίκτη του Ολυμπιακού, διακόπηκε από τους διαιτητές και λουμπενοεπίσημους, τραυματίστηκε παίκτης του Παναθηναϊκού. Είδαμε μπράβους των δύο ομάδων να συμπλέκονται και αστυνομικούς να τους παρακαλούν να μη το κάνουν, αντί να τους συλλάβουν πάραυτα.
Οι διαιτητές ζήτησαν να εκκενωθεί το γήπεδο. Και τότε διαπιστώσαμε την έκταση των ζημιών που είχαν γίνει στις κερκίδες και κάποιος πρέπει να τις πληρώσει. Και όταν κάποια στιγμή τέλειωσε ο αγώνας με ένα νικητή και ένα ηττημένο, όπως συμβαίνει πάντα στο μπάσκετ, άρχισαν οι δηλώσεις και οι αντεγκλήσεις.
Θα μπορούσαμε να τελειώσουμε εδώ με ένα ΄΄αυτή είναι η Ελλάδα΄΄, γιατί πραγματικά ΄΄αυτή είναι η Ελλάδα΄΄, με μόνη παρηγοριά τη συμπεριφορά των παικτών και των προπονητών. Αλλά δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε πως προκύπτει αυτή η αθλιότητα, γιατί υπάρχει αυτό το νεύρο στο φίλαθλο κόσμο! Ρητορικά τα ερωτήματα γιατί το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι αυτή η χώρα είναι βαριά άρρωστη! Γιατί το λέω αυτό?
Διότι ανησυχία, συναγερμό και έξαρση του λαϊκισμού προκαλούν τα στοιχεία για την ανεργία, που έχει ήδη φτάσει στο 27% και εκτιμάται ότι θα φτάσει στο 30%. Δηλαδή το τζάμ σούτ δεν έγινε καλάθι. Εκείνοι που ήξεραν τι τους γίνεται, είχαν προειδοποιήσει ότι πρέπει να παρθούν μέτρα για την αντιμετώπισή της, όπως σύνδεση χορήγησης δανείων προς επιχειρήσεις από τις τράπεζες, με την υποχρέωση διατήρησης του προσωπικού τους ή νέων προσλήψεων. Άλλο όμως να το λες και άλλο να γίνεται, ιδιαίτερα σε ένα τόσο πολύπλοκο και αρνητικό περιβάλλον, όπως αυτό στην Ελλάδα πρωτίστως και στην Ευρωζώνη γενικότερα.
Σήμερα η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται πως η χώρα δεν μπορεί να πορευτεί με 30% ανεργία. Τα τρίποντα μνημόνια απέτυχαν δηλαδή!!! Για να γίνει οτιδήποτε όμως, χρειάζονται άμεσα έργα και επενδύσεις και κυρίως μεγαλύτερη ρευστότητα στην οικονομία, που σημαίνει χαλαρότερη οικονομική πολιτική σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Άρα, αλλαγή πολιτικής από την πλευρά της Μέρκελ, κάτι που δεν διαφαίνεται, πριν από τις γερμανικές εκλογές τουλάχιστον.
Παρά λοιπόν τις αισιόδοξες προβλέψεις του Στουρνάρα ότι θα πετύχει ΄΄καλάθι΄΄ στην ανάπτυξη, η χώρα βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση και η κοινωνική αναταραχή μπορεί να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή. Όχι μόνο γιατί παίρνει χρόνο εκ των πραγμάτων η παραγωγική ανάπτυξη, όπως είναι η επιθυμία αυτών που μας δανείζουν, αλλά και όπως επιβάλλεται για να υπάρχει μέλλον. Αλλά και γιατί υπάρχουν υπουργοί στην κυβέρνηση που κωλυσιεργούν, γιατί τα κόμματα της συμπολίτευσης δεν ανταποκρίνονται όπως πρέπει στις υποχρεώσεις τους, γιατί τα κόμματα της αντιπολίτευσης συνεχίζουν απτόητα τον άκρατο λαϊκισμό, γιατί ζει και βασιλεύει η γραφειοκρατία και η πολυνομία, γιατί συνδικαλιστές, συντεχνίες και δήμαρχοι δημιουργούν δηλητηριώδες κλίμα για επίδοξους επενδυτές. Και πολλά άλλα γιατί που δεν οδηγούν σε καλάθι και εκνευρίζουν το φίλαθλο!
Ασχέτως της τύχης του μπασκετικού καλαθιού, η χώρα εξακολουθεί να ταλαντεύεται στην κόψη του ξυραφιού και παραμένει ερώτημα αν θα αντέξει μέχρι να αλλάξει η πολιτική των δανειστών, αν αλλάξει.
Με όλα αυτά τα δεδομένα αναλύονται πιθανόν άναρχες συμπεριφορές, οπότε και δε ξέρουμε αν τελικά έγινε το τζάμπολ και βέβαια αν τελικά υπήρχε και μπορεί να υπάρξει ριμπάουντ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου