ΠΡΕΒΕΖΑ: Δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο δημόσιο - ΣΥΡΙΖΑ : "Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα''

Τις τελευταίες μέρες, βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας, έχουν βγει στο σεργιάνι περιφέροντας την πολιτική απόφαση του πρόσφατου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ και μοιράζουν για ακόμα μία φορά ψεύτικες και φρούδες ελπίδες και αυταπάτες με τη σέσουλα, στους εργαζόμενους που οδηγούνται στη διαθεσιμότητα και την απόλυση στο δημόσιο μετά από τις «απανωτές παράνομες και αντισυνταγματικές ενέργειες» της κυβέρνησης, σύμφωνα με τα όσα ισχυρίζονται.

Η κίνηση να προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τα Δ.Σ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ, να καλούν τους εργαζόμενους να «συναντηθούν» με τον βουλευτή αυτή έρχεται να υπηρετήσει το στόχο του ΣΥΡΙΖΑ για «την ανάδειξη ενός κέντρου», όχι βέβαια ενάντια στα αντεργατικά μέτρα, όπως ισχυρίζονται τα στελέχη του, αλλά σαν το νέο μόρφωμα μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα που θα υπηρετεί τις κυβερνητικές του επιδιώξεις, δηλαδή ένα πρόπλασμα που προετοιμάζει ένα «νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό», που θα ποδηγετεί το εργατικό κίνημα στις βλέψεις του για την απόκτηση της κυβερνητικής εξουσίας και θα το κάνει ένα μοχλό επίδρασης στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος

Η πολιτική απόφαση του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει, αυτολεξεί, τα κάτωθι :

«Ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται ότι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να αναγνωρίσει αυτές τις παράνομες και αντισυνταγματικές ενέργειες και θα τις ακυρώσει στην πράξη.

Στον δημόσιο τομέα που εμείς οραματιζόμαστε, ως μοχλό της παραγωγικής, οικονομικής, κοινωνικής και οικολογικής ανασυγκρότησης της χώρας, όλοι οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν έχουν τη θέση τους και θα επαναπροσληφθούν».

Με αφορμή τα παραπάνω θα θέλαμε να δηλώσουμε στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της Πρέβεζας, τα ακόλουθα :

Πριν στεγνώσει το μελάνι με το οποίο γράφτηκε η απόφαση του Συνεδρίου, ο Αλ. Τσίπρας παραχώρησε συνέντευξη στον «Επενδυτή» όπου έκανε φύλλο και φτερό ακόμα και τις όποιες ασαφείς δεσμεύσεις του συνεδριακού ντοκουμέντου, επιβεβαιώνοντας ότι δεν έχουν αντίκρισμα για το λαό.

Έτσι, σε ό,τι αφορά στις ιδιωτικοποιήσεις ο Αλ. Τσίπρας δηλώνει πως απλά «θα επανεξεταστούν οι όροι» για να διαπιστωθεί αν έγιναν με διαφάνεια και ότι «προφανώς η ανάκτησή τους δεν είναι απλή διαδικασία, ούτε από νομικής ούτε από οικονομικής άποψης»!!!

Στην απεραντοσύνη των αντιφάσεών του ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται θέσεις εργασίας, αποκρύπτοντας βέβαια ότι στην καπιταλιστική οικονομία η ανεργία δεν αντιμετωπίζεται ούτε δημιουργούνται θέσεις εργασίας με πολιτικά διατάγματα.

Σχετικά με το δημόσιο τομέα που θέλει να διαμορφώσει, είναι φανερό ότι ακόμα κι αν το καταφέρει καμία διαφορά δε θα καταλάβουν οι εργαζόμενοι, από τη στιγμή που εκ των προτέρων δηλώνει ότι ο δημόσιος τομέας θα είναι «εργαλείο» για την ανάπτυξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας (παραγωγική ανασυγκρότηση σύμφωνα με τα λεγόμενά τους), άρα αντιλαϊκό εργαλείο.

Ομοίως και για τις τράπεζες που ακόμα κι αν όλες τους περνούσαν στον έλεγχο του Δημοσίου, δε θα έπαυαν ούτε λεπτό να επιτελούν τη λειτουργία τους στον καπιταλισμό, σύμφωνα με τους αντιλαϊκούς κανόνες της αγοράς. Άλλωστε, δημόσιες έγιναν και από το ΠΑΣΟΚ στη 10ετία του '80, κέρδισε κάτι απ' αυτή την εξέλιξη ο λαός;

Τέλος, είναι φως φανάρι πως η υπόσχεση για επαναπρόσληψη των απολυμένων στο δημόσιο, για αποκατάσταση εργασιακών σχέσεων, ή δικαιωμάτων, μισθών -έστω σταδιακά- στήριξη τομέων όπως της Υγείας, υπηρετεί απλά μικροκομματικές σκοπιμότητες, αφού συνοδεύεται από την πορεία ανάπτυξης της οικονομίας. Γι' αυτό άλλωστε και η αχλή της αοριστίας που περιβάλλει τις υποσχέσεις του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει την αντίφαση τού να ομνύει στην καπιταλιστική ανάπτυξη υποσχόμενος ταυτόχρονα αποκατάσταση δικαιωμάτων που καρατομήθηκαν ακριβώς για να την επισπεύσουν. 

Οι ανατροπές που συντελέστηκαν στους τομείς αυτούς απ' την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, δεν αποκαθίστανται με λίγη καλή θέληση. 

Απ' αυτές δεν εξαιρείται κανένα κράτος μέλος της ΕΕ, καμία καπιταλιστική οικονομία, αποτελούν προϋπόθεση για το ξεπέρασμα της κρίσης ή την αντιμετώπισή της από καλύτερη θέση π.χ. Γερμανία που τις υλοποίησε δέκα χρόνια πριν.

Θα επιχειρήσει ενδεχομένως με ένα ξεροκόμματο να κλείσει στόματα, να αμβλύνει οργή και δυσαρέσκεια, μπας και καταφέρει την πολυπόθητη για κάθε αστική κυβέρνηση «κοινωνική ειρήνη».

Ευτυχώς για το λαό, δεν παίζει μόνος του.

Πρέβεζα, Ιούλιος του 2013