ΠΡΕΒΕΖΑ: Το πολύ της θλίψεως του Ευάγγελου Αυδίκου

Η εναλλαγή στα συναισθήματα είναι ανθρώπινη, ιδίως σε περιόδους κρίσης. Στους εφτά μήνες που πέρασαν από το Γενάρη ο ελληνικός λαός δοκίμασε έντονα συναισθήματα.

Στην αρχή ήταν ο ενθουσιασμός, σα να είχαν μπει όλοι σε μια κατσαρόλα που το καπάκι της χοροπηδούσε από την έκρηξη θετικών συναισθημάτων. Υπήρξε ένας λόγος υπερβολής, που δεν έλαβε υπόψη του ότι η νέα κυβέρνηση, με τη νίκη της, φορτώθηκε προβλήματα που έδεσαν χειροπόδαρα τη βούληση για υλοποίηση των προεκλογικών της υποσχέσεων.

Οι μετά Χριστόν προφήτες πολλοί. Ακόμη και τα καρφιά για τη σταύρωση βρίσκονται εύκολα. Ασφαλώς, η κυβέρνηση έκανε λάθη, η επανάληψη αυτής της φράσης χρησιμοποιείται από όλους, ιδίως από όλους εκείνους που από θέσεις κυβερνητικής ευθύνης συνδιαμόρφωναν την πολιτική. Γνωστή η τάση των νέο-Ελλήνων να αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους για να ξαλαφρώνουν τη δική τους συνείδηση. Από το «Ωσαννά στο σταύρωσον αυτόν» η απόσταση μπορεί να καλυφθεί ταχύτατα, ιδίως όταν κάτι στραβώνει και οι προσδοκίες αναστέλλονται.

Δικαιολογημένος ο θυμός. Η απογοήτευση. Η θλίψη. Ακόμη και η άρνηση. Η απόρριψη. Συνοδεύουν την πίκρα αυτών που ένιωθαν ότι ήταν κοντά στην πηγή, στην επίτευξη του πολιτικού στόχου. Και βεβαίως αυτά τα συναισθήματα δεν μπορούν να γίνουν μονοπώλιο μιας συγκεκριμένης μορφής αντίδρασης σε όσα συνέβησαν. Όλοι πόνεσαν.

Όμως, οι καιροί ου μενετοί. Στις εκλογές της 20^ης Σεπτεμβρίου κρίνεται αν θα δοθεί η μάχη για μια άλλη Ελλάδα. Αν οι άνθρωποι που πίστεψαν και η κυβέρνηση θα ανασυνταχτούν και θα θέσουν τον νέο προγραμματικό στόχο. Χωρίς όνειρα η ζωή είναι άνοστη. Και αυτά τα όνειρα για έξοδο της Ελλάδας από την ύφεση και τα αδιέξοδα είναι ο αδιαπραγμάτευτος στόχος των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Πρέπει να είναι.

Τρεις βδομάδες πριν από τις εκλογές η πίκρα και η θλίψη πρέπει να υποχωρήσουν και να αντικατασταθούν από την ευθύνη, ώστε η Αριστερά να έχει την ευκαιρία να παλέψει για τους κοινωνικά αδύναμους. Για μια Ελλάδα των νέων και της δημιουργίας.