ΠΡΕΒΕΖΑ: Το καλό και ενδιαφέρον άρθρο του Καθηγητή Πανεπιστημίου, Ευάγγελου Αυδίκου "Γονείς σε δράση"

Η είδηση ήταν κεραμίδα στο κεφάλι. Δεν με άφησε στον τόπο, όπως έγινε με τον παλαιόθεν συντοπίτη, τον Πύρρο. Με κλόνισε ωστόσο, και μου επανέφερε στη μνήμη όσα κατά καιρούς λέγονται για τις βαθύτατες αλλαγές που έγιναν στην κοινωνία και την εκπαίδευση.

Σε επαρχιακή εφημερίδα, γράφουν τα μέρα ενημέρωσης, ξέσπασε καυγάς , μέσα στο σχολείο, ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς και τους γονείς μαθητών για τη βαθμολογία των μαθητών. Αφορμή για τον τσακωμό η διεκδίκηση του δικαιώματος να χρισθεί κάποιος σημαιοφόρος του σχολείου. Η ανάγκη να χτίσουν οι ενδιαφερόμενοι μαθητές καλύτερη βαθμολογία για να το πετύχουν. Και σ’ αυτή την κατεύθυνση αναλαμβάνουν δράση οι γονείς, που μπορεί να έχουν πείσει τα παιδιά τους ότι είναι οι καλύτεροι ή να προχωρούν στην υλοποίηση του φιλόδοξου εγχειρήματός τους, ακόμη και πιέζοντας συναισθηματικά τα παιδιά τους.

Σοκαριστική η είδηση-ενδεχομένως κάποιοι να θεωρούν ότι όλα αυτά κινούνται στα όρια του γραφικού.Θα έλεγα ότι ο όρος ιλαροτραγωδία είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα. Κλαυσίγελος. Η εκπαίδευση έχει χάσει το πραγματικό της περιεχόμενο. Η βαθμολογία γίνεται αυτοσκοπός –όχι η γνωστική διαδικασία. Η ανάπτυξη δραστηριοτήτων. Η βαθμοθηρία δείχνει πόσο αβαθής είναι η εκπαίδευση. Έχει βαλτώσει στα βοθρόνερα της εντυπωσιοθηρίας.

Η βαθμοθηρία έγινε το μέσο προσπορισμού επιπλέον εισοδήματος από κάποιους εκπαιδευτικούς  που αλίευαν πελάτες από την τάξη τους. Η πολιτεία σιώπησε, γιατί τη βόλευε η αλλοτρίωση των συνειδήσεων των εκπαιδευτικών. Στη συνέχεια-και παράλληλα-η βαθμοθηρία  έγινε το αναγκαίο μαξιλάρι για την επιτυχία σε μια πανεπιστημιακή σχολή. Η γνώση αναζητείται.Τα πανεπιστήμια έγιναν χώροι αποθήκευσης ονείρων.

Πάντοτε, όμως, η βαθμοθηρία ήταν το μέσο οικογενειακής καταξίωσης στις φιλικές συγκεντρώσεις της μικροαστικής και μεσοαστικής τάξης. Και η κορύφωση, η κατοχύρωση του συμβολικού αγαθού για την αναβάθμιση του κύρους των «καλών» οικογενειών ήταν η σημαία. Να γίνουν σημαιοφόροι τα παδιά τους και να  φουσκώνουν σαν διάνοι την ημέρα της παρέλασης στον κεντρικό δρόμο της πόλης τους.

Ανθρώπινη φιλοδοξία. Επιβλαβής για τα παιδιά τους όταν φτάνει στα όρια της ιλαροτραγωδίας.