Ο νομοθέτης επιφυλάσσει διαφορετική αντιμετώπιση στον ανήλικο δράστη, διακρίνοντας ως βασικό στοιχείο της ποινικής του μεταχείρισης την ανηλικότητα και ανωριμότητά του.
Με το ίδιο σκεπτικό αντιμετωπίζει επίσης επιεικέστερα τον δράστη που τέλεσε αδίκημα κατά τη διάρκεια της μετεφηβικής ηλικίας (άρθρ. 133 ΠΚ), δηλαδή στην ηλικία της πρώιμης ενηλικότητας μεταξύ 18 και 21 ετών.
Η παραπομπή του ανήλικου δράστη μπορεί να επηρεάσει και προδιαγράψει αποφασιστικά τη μετέπειτα ενήλικη ζωή του.
Οι συνέπειες μίας τέτοιας παραπομπής μπορούν να στιγματίσουν το φορέα της αξιόποινης συμπεριφοράς, ή ακόμη και να τον κατατάξουν οριστικά σε συγκεκριμένη παραβατική κατηγορία ατόμων αποκλίνουσας συμπεριφοράς για το υπόλοιπο του βίου του.
Η διαχείριση της κατάστασης αυτής για το μέλλον, απαιτεί εμπειρία και σύνεση που είναι φυσικό να μην υπάρχουν σε αυτές τις ηλικίες. Στις μικρές τοπικές και μη ανώνυμες κοινωνίες τα προβλήματα αυτά είναι ακόμη πιο δύσκολα. Καταλήγουμε έτσι πολλές φορές να εισπράττουμε από μία απλή παραπομπή αποτελέσματα όμοια ή και χειρότερα, μίας τελικής καταδίκης.
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου