Image and video hosting by TinyPic
Image and video hosting by TinyPic
Image and video hosting by TinyPic
Image and video hosting by TinyPic

Δευτέρα, Μαΐου 14, 2018

ΠΡΕΒΕΖΑ: Ο ρόλος της μητέρας στη γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών, της Ροδάνθης Σωτηροπούλου


«Η γλώσσα είναι καθοριστικό συστατικό της προσωπικότητας του ατόμου και της φυσιογνωμίας ενός λαού», γράφει χαρακτηριστικά ο καθηγητής Γεώργιος Μπαμπινιώτης.

Η ομιλία και γενικότερα η επικοινωνία αποτελεί μέρος των διαπροσωπικών σχέσεων του ατόμου με το περιβάλλον του και η απόκτηση της γλώσσας εντάσσεται στο πλαίσιο μιας δυναμικής διαδικασίας, η οποία χαρακτηρίζει την επαφή και την επικοινωνία του παιδιού με τον γύρω του κόσμο. Η επικοινωνία αυτή, ένα κατεξοχήν ανθρώπινο χαρακτηριστικό και θείο δώρο, ολοκληρώνει τη φύση του ανθρώπου. Το παιδί γεννιέται σε έναν κόσμο ομιλητών και έχει την προδιάθεση να συν – ομιλήσει, αφού σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα είναι έτοιμο να κατανοήσει και να δεχθεί τις βασικές φωνολογικές, μορφολογικές, συντακτικές και σημασιολογικές δομές, χωρίς ιδιαίτερα σχεδιασμένα ερεθίσματα από το περιβάλλον του. Είναι αρκετή η προδιάθεση του παιδιού για τη χρήση της γλώσσας μέσα σε ένα πλαίσιο αυθορμητισμού. Το ότι τα παιδιά κατακτούν τη γλώσσα σχετικά εύκολα και γρήγορα έχει οδηγήσει πολλούς γλωσσολόγους και ψυχογλωσσολόγους στο να υποθέσουν ότι τα παιδιά διαθέτουν μιαν εγγενή, μιαν έμφυτη γνώση για τη γλώσσα. Πώς αξιοποιείται αυτή η προδιάθεση; Συγκεκριμένα, ποιος είναι ο ρόλος της μητέρας, η οποία είναι πιο κοντά στο παιδί φυσικά και συναισθηματικά σε όλες τις φάσεις ανάπτυξης του, από τον καιρό που αυτό είναι στα σπλάχνα της μέχρι την ενηλικίωσή του; Η μητέρα είναι το πρώτο πρόσωπο, το οποίο θα αισθανθεί το έμβρυο, θα ‘διαβάσει’ τις σκέψεις και τα συναισθήματά της. Η μητέρα δεν αποτελεί απλώς το δοχείο μέσα στο οποίο μεγαλώνει το παιδί, αλλά συνυπάρχει με το παιδί της. Αυτό εισπράττει ό,τι συμβαίνει στον ψυχισμό της, αλλά και στο ευρύτερο περιβάλλον της. Έτσι, μπορεί να είναι χαρούμενο, μπορεί να είναι λυπημένο, μπορεί να έρχεται με όρεξη για τη ζωή και δύναμη εσωτερική ή με φόβο και ανασφάλεια. Η σύνδεση της μητέρας με το αγέννητο μωρό της είναι επομένως ζωτικής σημασίας για εκείνο. Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι οι αισθήσεις του εμβρύου αναπτύσσονται αρκετά Με ποιους τρόπους μπορεί η μητέρα να αξιοποιήσει αυτά τα δεδομένα των ερευνών; Όταν η μητέρα τραγουδά για χάρη του παιδιού της, του μιλά, απευθύνοντάς του τον λόγο, παίζει με το μωρό της, το οραματίζεται, του φτιάχνει παραμυθάκια και στιχάκια, το προσέχει όπως θα έκανε αν είχε ήδη γεννηθεί, του αφιερώνει χρόνο διαβάζοντας κάποιο βιβλίο, τότε συνδέεται μαζί του, συμβάλλει ουσιαστικά στην πρώτη επαφή του παιδιού με τη γλώσσα, συν – ομιλώντας μαζί του . Η προσφορά της συνεχίζεται μέσα από την επικοινωνία που θα έχει με το νεογέννητο, όταν πια θα καταβάλει τα μέγιστα στην αγωγή και κοινωνικοποίησή του. Είναι ο πρωταρχικός φορέας, για να αναπτυχθεί, να ολοκληρωθεί και κατά συνέπεια να προσαρμοστεί στην κοινωνία. Δέχεται την επίδρασή της, δημιουργεί την εικόνα κάποιας συμπεριφοράς κι ανάλογα ενεργεί. Έτσι, λοιπόν, η μητέρα θα ήταν ορθρό να δώσει στο παιδί τα κατάλληλα ερεθίσματα και τις ευνοϊκές εκείνες συνθήκες, που είναι απαραίτητες, για να μπορέσει να προσαρμοστεί στο κοινωνικό περιβάλλον. Αυτό το επίτευγμα δεν γίνεται με συστηματική διδασκαλία, όπως γίνεται στο σχολείο, αλλά με τρόπους και διαδικασίες που θα πρέπει να ανακαλύπτει μόνο του το παιδί αβίαστα, χωρίς πιέσεις και με απεριόριστη αγάπη , για να ενισχυθεί η προσπάθειά του να επικοινωνήσει με το περιβάλλον του, να εμπλακεί σε γλωσσικές πράξεις.

Βιβλιογραφία:
Bowen, C., Speech and Language Development in Infants and Young Children,according to Parent-Child Services, 2003.
Μπαμπινιώτης, Γ.,Γλωσσολογία και Λογοτεχνία, Αθήνα 1984. Shaffer, D.R.,Εξελικτική Ψυχολογία: Παιδική Ηλικία και Εφηβεία. Αθήνα 2004.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου