ΠΡΕΒΕΖΑ: Πασχαλινό Μήνυμα Σ.Μητροπολίτου κ.Χρυσοστόμου

Πρός Τόν Ἱερόν Κλῆρον, τάς Ἱεράς Μονάς καί τόν εὐσεβῆ λαόν τῆς καθ᾿ ἡμᾶς θεοσώστου Μητροπόλεως

«Ὡς ὄντως ἱερά καί πανέορτος αὕτη ἡ σωτήριος νύξ τῆς λαμπροφόρου ἡμέρας, τῆς Ἐγέρσεως οὖσα προάγγελος». Ἡ χαρά τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου δέν ἀναφέρεται μόνο στήν ἀνάσταση ὅλων τῶν κεκοιμημένων κατά τήν ἡμέρα τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου, κατά τήν ἀψευδῆ Του ἐπαγγελία «ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ» (Ἰωαν. 5, 28). Πηγάζει κυρίως ἀπό τό βίωμα τῆς δικῆς του προσωπικῆς ἀναστάσεως σύμφωνα μέ τήν ὑπόσχεση τοῦ Ἰησοῦ «ἵνα πᾶς ὁ θεωρῶν τόν υἱόν καί πιστεύων εἰς αὐτόν ἔχῃ ζωήν αἰώνιον καί ἀναστήσω αὐτόν ἐγώ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρα» (Ἰωαν. 6, 40). Γιά νά βιώσει ὅμως ὁ Χριστιανός τήν προσωπική του ἀνάσταση, πρέπει νά ἑνωθεῖ μυστικῶς μέ τόν Ἀναστάντα Κύριο. Αὐτό προϋποθέτει, ὅπως μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ νέος Θεολόγος, τήν ἔξοδο ἀπό τόν κόσμο τῆς ἁμαρτίας καί τήν εἴσοδο στά παθήματα καί τό θάνατο τοῦ Κυρίου, στό μνῆμα τῆς μετανοίας καί τῆς ταπεινώσεως. Ἐκεῖ καταβαίνει ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς καί ἑνώνεται μέ τήν δική μας ψυχή τήν ἀνασταίνει, τήν ζωοποιεῖ καί τῆς δίνει τήν δύναμη νά ἐργάζεται τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Σήμερα προσήλθαμε ὄχι γιά νά θρηνήσουμε ἀλλά νά χαροῦμε χαράν μεγάλη, νά ἑορτάσουμε καί πανηγυρίσουμε «τό φαιδρόν τῆς Ἀναστάσεως κήρυγμα». Σήμερα ὁ ἄνθρωπος γίνεται ἀπρόσβλητος ἀπό τό θάνατο, πού μετατρέπεται σέ ὑποπόδιο τῶν ποδῶν του, γράφει ὁ σύγχρονος Σέρβος ὅσιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς. Σήμερα, συνεχίζει ο ἴδιος, ὅταν ὁ ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος ἀποθνήσκει, ἀφήνει ἁπλῶς τό ἔνδυμα τοῦ σώματός του στή γῆ γιά νά τό ἐνδυθεῖ ἐκ νέου κατά τήν ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας. Σήμερα ὁ ἄνθρωπος συναντᾶ τόν ἄγγελο γιά ν᾽ ἀκούσει ἀπό τά χείλη του τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς ἐκ νεκρῶν ἐγέρσεως. Σήμερα ὁ ἴδιος ὁ Χριστός καλεῖ τόν καθένα μας κατ᾽ ὄνομα ὅπως καλεῖ κάποιος τούς ἑαυτοῦ φίλους. Σήμερα πραγματοποιεῖται ἡ μυστική συνάντηση μέ τόν ἥλιο τῆς δικαιοσύνης. Σήμερα τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως σκορπίζει τό σκοτάδι τοῦ μίσους, τῆς ἀδικίας, τῆς πλεονεξίας, λειώνει τόν πάγο τῆς ἀπιστίας καί τῆς ἀμφιβολίας. Τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως δέν εἶναι στιγμιαῖο φαινόμενο, δέν εἶναι συγκίνηση καί ἔξαρση τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα. Ἡ Ἀνάσταση εἶναι τό μόνιμο καί ὕψιστο ἀγαθό τοῦ κόσμου. Εἶναι ἡ πραγματικότητα ἐκείνη πού συνοδεύει ἀπό τήν πρώτη ἐκείνη αὐγή τῆς μιᾶς τῶν Σαββάτων γιά 2.000 χρόνια τήν πορεία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καί τήν πορεία τοῦ κόσμου «μέχρι τερμάτων αἰῶνος». Καί ἐνῶ ἡ λογική συνέπεια τοῦ Σταυροῦ ἦταν ἡ φθορά καί ἡ ἐξουδένωση, ἀπό τόν Σταυρό ἀνέτειλε φῶς καί ζωή. Τή νέα αὐτή ζωή, πού ἀπορρέει ἀπό τήν μυστική ἕνωσή μας μέ τόν Θεό καλούμεθα νά ζήσουμε ὅλοι. Μέ συνοδοιπόρο τόν Ἀναστάντα Χριστό, ἔμπλεοι τοῦ φωτός καί τῆς χαρᾶς τῆς Ἀναστάσεως, πλήρεις ἀπό τήν εὐφροσύνη πού πηγάζει ἀπό τή συνάντηση μαζί του. Ὅλοι ἡ ἱστορία τοῦ Χριστιανισμοῦ γράφει καί πάλι ὁ ὅσιος Ἰουστῖνος, δέν εἶναι ἄλλο παρά ἡ ἱστορία ἑνός καί μοναδικοῦ θαύματος, τοῦ θαύματος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, πού συνεχίζεται διαρκῶς στίς καρδιές τῶν Χριστιανῶν ἀπό ἡμέρα σέ ἡμέρα, ἀπό ἔτος σέ ἔτος, ἀπό αἰῶνα σέ αἰῶνα μέχρι τῆς Δευτέρας Παρουσίας. «Ἀνέστη λοιπόν Χριστός καί ζωή πολιτεύεται» Χρόνια πολλά! 

Μέ τήν ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι ἀγάπη Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ † ὁ Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Χρυσόστομος