Κεντρική προεκλογική ομιλία Ριζόπουλου στην Ηγουμενίτσα

Ο υποψήφιος Περιφερειάρχης Ηπείρου και επικεφαλής της μοναδικής ανεξάρτητης αυτοδιοικητικής παράταξης «Ορίζοντες Ηπείρου Περήφανοι Ξανά» Σπύρος Ριζόπουλος έκανε το βράδυ της Δευτέρας, την κεντρική του προεκλογική ομιλία στην Ηγουμενίτσα, μαζί με τους υποψήφιους συμβούλους της Περιφερειακής Ενότητας Θεσπρωτίας.

Στην κατάμεστη αίθουσα ο Σπύρος Ριζόπουλος έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής από ένα εξαιρετικά εκδηλωτικό κοινό το οποίο καταχειροκρότησε το σύνολο της ομιλίας του. Ο Σπύρος Ριζόπουλος ανέπτυξε το ολοκληρωμένο πρόγραμμά του για τη Θεσπρωτία, ανέπτυξε το σχέδιο e, εξήγησε την έννοια της Περιφερειακότητας και μίλησε για τη μεγάλη αλλαγή που θα συντελεστεί στην Ήπειρο από την πρώτη κιόλας Κυριακή, με την πρωτιά των Οριζόντων Ηπείρου.

 Αναλυτικά, η ομιλία

Ηπειρώτες και Ηπειρώτισσες,

Φίλες και φίλοι,

Η Ηγουμενίτσα σήμερα έδωσε το μήνυμα σε όλη την Ήπειρο, δεν μας σταματάει κανείς. Από το πρωί δεκάδες είναι οι πολίτες που εισρέουν στο εκλογικό κέντρο, δεκάδες μας καλούν στο τηλέφωνο. Δεν μυρίζονται απλώς ότι κάτι αλλάζει. Το αγγίζουν και το νοιώθουν μαζί μας.

Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, που είστε σήμερα μαζί μας. Σας ευχαριστώ που σήμερα παίρνουμε τη σκυτάλη από την ομιλία στους Ηπειρώτες της Αθήνας και στέλνουμε από την Ηγουμενίτσα το μήνυμα της νίκης! Σας ευχαριστώ, που μου δίνετε δύναμη να κάνουμε μαζί πράξη τη μεγάλη ανατροπή στην Ήπειρο, τη μεγαλύτερη πολιτική αλλαγή που βίωσε ο τόπος μας.

Ειλικρινά, αυτή η θερμή ανταπόκριση, με συγκινεί. Γιατί ξεκινήσαμε λίγοι και κάθε μέρα που περνάει γινόμαστε ολοένα και περισσότεροι. Μαζί δίνουμε τον αγώνα για να τελειώσουμε επιτέλους με τον ξεπεσμό και με την Ήπειρο που μας πληγώνει.

•           Να ξεκολλήσουμε από το τέλμα. Να αντιστρέψουμε τη φθίνουσα πορεία.

•           Να δούμε πρόοδο, ανάπτυξη και ευημερία.

•           Να φτιάξουμε το καλύτερο μέλλον που αξίζουν η Ήπειρος και τα παιδιά της, τα δικά μας παιδιά.

Αυτό είναι το διακύβευμα της περιφερειακής αναμέτρησης στον τόπο μας. Ή θα προχωρήσουμε με δύναμη μπροστά για να ανοίξουμε τους ορίζοντες της Ηπείρου και να νιώσουμε ξανά περήφανοι που είμαστε Ηπειρώτες, ή θα ακολουθήσουμε τη γνωστή συνταγή που μας έφερε στο αδιέξοδο.

Πλέον πάμε μαζί πόρτα πόρτα, καφενείο καφενείο, στόμα με στόμα, οικογένεια οικογένεια σε όλη την Ήπειρο στέλνουμε το μήνυμά μας. Και εδώ είναι πολύ σημαντικό να δώσουμε όλοι μαζί ένα χειροκρότημα σε όλους μας τους υποψηφίους που πέτυχαν σήμερα με αυτές τις συνθήκες, με παράλληλες εκδηλώσεις με βροχή να πέφτει να δίνουν την απάντηση.

Η αδράνεια δεν είναι επιλογή, η μιζέρια δεν είναι λύση. Είναι η ώρα που πρέπει να δώσουμε τον αγώνα της γενιάς μας. Για εμάς, για τα παιδιά μας, για τις γενιές που έρχονται.

Είναι ένας αγώνας στον οποίο σας θέλω δίπλα μου. Για να γίνουμε η δημιουργική φωνή της Ηπείρου.

Την προηγούμενη φορά που βρεθήκαμε εδώ είχα χαρακτηρίσει την Ηγουμενίτσα «Σταυρό του Νότου». Ήταν στις αρχές όταν ξεδίπλωνα σιγά σιγά τη στρατηγική μου αντίληψη γι’ αυτόν τον υπέροχο νομό που λέγεται Θεσπρωτία και εκεί κατάλαβα πόσο δρόμο έχω να διανύσω για πάνω απ’ όλα έπρεπε να βρεθεί ο τρόπος για να πείσουμε τους ανθρώπους ότι δεν είναι ντροπή να οραματίζονται. Ενός Σταυρού που δεν είναι ο βορράς της Αθήνας, αλλά ο νότος της Βαλκανικής, η απόληξη της Αδριατικής και η πύλη του Ιονίου.

Από εδώ κλείσαμε ένα πρώτο -πρωτόγνωρο- γύρο κοινωνικών διαβουλεύσεων που πραγματοποιήσαμε σε όλους τους καλλικρατικούς δήμους. Και σήμερα εδώ ανοίγουμε ένα νέο κύκλο με ομιλίες, παρεμβάσεις και παλμό που θα μας οδηγήσει στις εκλογές της 26ης Μαΐου,

στην Κυριακή εκείνη που θα είναι αναστάσιμη για την Ήπειρο και για όλους μας.

Βασικό στοιχείο όμως για να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα και να δούμε την Θεσπρωτία με τέτοια προοπτική ήταν και είναι να μπολιάσουμε μέσα μας την έννοια της περιφερειακότητας.

Μια έννοια για την οποία κατηγορηθήκαμε ως «ρομαντικοί» και «οραματιστές», οι οποίοι με αυτούς τους χαρακτηρισμούς επιβεβαίωσαν τη ρηχότητα τους, την ανικανότητά τους να σκεφτούν με σύγχρονο τρόπο και να διεκδικήσουν για την Ήπειρο αυτό που της στέρησαν τόσα χρόνια.

Αυτή λοιπόν η «οραματική» περιφερειακότητα, η regionalite όπως έχει καθιερωθεί στο γαλλικό και ευρωπαϊκό πολιτικό και αναπτυξιακό λεξιλόγιο για κάποιους είναι άγνωστη, όχι όμως για εμάς.

Είναι η αντίληψη του να μπορείς να σχεδιάζεις για το σύνολό της Ηπείρου, χωρίς να λογαριάζεις εκλογικούς συσχετισμούς, με όλους τους Δήμους ενωμένους σαν μια γροθιά και όχι σαν δάχτυλα μιας παλάμης που δεν επικοινωνούν.

Είναι η αντίληψη ότι σήμερα εδώ δεν βρισκόμαστε στην Περιφερειακή Ενότητα Θεσπρωτίας αλλά στην Μακρο-Περιφέρεια της Αδριατικής-Ιονίου, όπως την χαρακτηρίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αυτή η αναπτυξιακή λογική δημιουργεί ήδη σήμερα, έργα πνοής στα λιμάνια της Ιταλίας, της Αδριατικής αλλά και εδώ στην Ηγουμενίτσα.

Αυτό γίνεται γιατί κάποιοι εκεί στις Βρυξέλλες ή τις γειτονικές μας χώρες αντιλαμβάνονται αυτό που για τον απερχόμενο είναι «παχιά λόγια».

Εδώ λοιπόν, στην Ηγουμενίτσα, στον νότο της Αδριατικής, στον μεταφορικό κόμβο που δίνει το αναπτυξιακό σύνθημα για όλη την Ήπειρο και για όλη τη χώρα στέλνουμε απόψε το μεγάλο μήνυμα της νίκης στις εκλογές της 26ης Μαΐου, δίνουμε το στίγμα μιας νέας προσπάθειας για το μέλλον της Περιφέρειας και λέμε «ΑΡΚΕΤΑ ΠΙΑ!» σε αυτούς που μας κράτησαν βαλτωμένους για δεκαετίες και που σήμερα ζητούν λευκή πετσέτα για να διοικήσουν. Δεν υπάρχουν ούτε λευκές πετσέτες ούτε λευκές επιταγές. Θα τα πούμε τα δυό μας πάρτο χαμπάρι, δεν γλυτώνεις. Ήρθε το τέλος.

Επειδή λοιπόν εμείς ως ομάδα, έχουμε υποσχεθεί όχι μόνο να διεκδικήσουμε τις τύχες μας ως Ηπειρώτες αλλά και να ανεβάσουμε συνολικά τον πήχη της πολιτικής αντιπαράθεσης και της πολιτικής συζήτησης, θα αναφέρω επιγραμματικά αλλά πολύ συγκεκριμένα τα ζητήματα τα οποία εξηγούν το αναπτυξιακό τέλμα στο οποίο μας οδήγησαν κάποιοι αλλά και τους τρόπους για να βγούμε από αυτό. Γιατί η κριτική από μόνη της δεν έχει νόημα.

Παράδειγμα πρώτο: Το Λιμάνι της Ηγουμενίτσας και το masterplan του

Όταν το πρωτο περιέγραψα με χαρακτήρισαν φαιδρό, αλλά σήμερα όλοι με ρωτάνε πως και γιατί. Γιατί ο κόσμος έχει αρχίσει να ακούει.

Η Θεσπρωτία δικαιούται το παραλιακό μέτωπό που δεν είναι ζωτικό για τη λειτουργία του λιμανιού της. Η Ηγουμενίτσα πρέπει να έχει λόγο στο πώς θα αναπτυχθεί το λιμάνι της.

Η Ηγουμενίτσα πρέπει και έχει εκπροσώπους στο Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού Λιμένος και δεν θα κάνει το ΤΑΙΠΕΔ ότι θέλει, όπως θέλει και χωρίς καμία δημοκρατική και κοινωνική νομιμοποίηση.

Και φυσικά για να μη χάνουμε το στόχο:

Η Ηγουμενίτσα δικαιούται το δικό της μερίδιο από τον πλούτο που παράγει το λιμάνι της. Αυτή τη στιγμή τον έχει χάσει και δεν μιλάει κανείς.

Έχουμε κάνει και την πλέον ρηξικέλευθη αυτοδιοικητική πρόταση που έχει ακουστεί πανελληνίως.

Η Περιφέρεια Ηπείρου να είναι εκείνη που θα αγοράσει το λιμάνι από το ΤΑΙΠΕΔ σε συνεργασία με έναν στρατηγικό επενδυτή. Είναι μια πρόταση ρεαλιστική. Μπορεί να γίνει και δεν σταματάει κανείς.

Μια πρόταση βαθύτατα αναπτυξιακή, αφού δημιουργεί ένα κύκλο πρωτογενών εσόδων για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Σπάει τα δεσμά της εξάρτησης με τα κρατικά και κομματικά γραφεία της Αθήνας και ΝΑΙ μια τέτοια κίνηση μπορεί να είναι προπομπός της έκδοσης ομολόγου, που θα είναι και το απόλυτο βήμα προς την οικονομική αυτοτέλεια της Περιφέρειας Ηπείρου και πολιτικά.

Πρέπει να γίνει σαφές ότι οι πόλεις μας ΔΕΝ είναι αποικίες, τα λιμάνια μας δεν είναι κατεχόμενα και πρέπει να έχουμε πρόσβαση στον πλούτο που δημιουργείται. Τελεία και παύλα.

Εμείς ως παράταξη, και εγώ ως Περιφερειάρχης Ηπείρου, εφόσον με εμπιστευθείτε, δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να καταστήσει την Ηγουμενίτσα μια Βαλτιμόρη ή Αμβέρσα του ευρωπαϊκού νότου, με ένα υπερ-λιμάνι που θα καταπίνει την πόλη, θα διαλύει τον κοινωνικό ιστό

και θα επιτρέπει τη δράση παράνομων δραστηριοτήτων από παρεμπόριο μέχρι ναρκωτικά και trafficking. Διότι αν αφήσουμε το λιμάνι να δρα μόνο του, έτσι θα μοιάζει στο τέλος η Ηγουμενίτσα. Και πρέπει η Περιφέρεια να το προλάβει και να το αντιστρέψει.

Το έχω πει και δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω προς όλους εκείνους που είναι βαθύτατα οπισθοδρομικοί και σήμερα φορούν τεχνοκρατικές προβιές. Τους ξέρω 22 χρόνια, ξέρω το πραγματικό τους βάθος και πιστέψτε με δεν είναι απύθμενο.

Τα σοβαρά masterplans δεν αναλώνονται σε 300 μέτρα παρέμβασης. Αφορούν ολόκληρο τον αστικό ιστό και δεν μπορούν να δημιουργήσουν πλούτο για την πόλη αν δεν έχουν τη στήριξη της τοπικής κοινωνίας.

Χρειάζεται ένα μεγάλο, συνεκτικό σχέδιο για όλη την Ηγουμενίτσα που έχοντας ως πυρήνα τη λιμενική δραστηριότητα θα δημιουργεί ένα ευρύ παραθαλάσσιο μέτωπο για τους πολίτες και τους επισκέπτες της πόλης.

Για αυτόν τον σκοπό θα πρέπει να αξιοποιήσουμε όλα τα μέσα. Τα λεγόμενα ΣΔΙΤ είναι το χρηματοδοτικό εργαλείο του μέλλοντος σε απάντηση των δημοσίων χρηματοδοτήσεων που αποτελούν πλέον παρελθόν.

Ο απερχόμενος δαιμονοποίησε τα ΣΔΙΤ μένοντας κολλημένος στους παραδοσιακούς πλην παρωχημένους τρόπους κρατικής χρηματοδότησης.

Εμείς τέτοια «κακά» ΣΔΙΤ έχουμε υπόψιν και για τα δύο εμπορευματικά κέντρα στον λιμένα της Ηγουμενίτσας και στο Βιοτεχνικό Πάρκο Θεσπρωτίας, στη Γκρίκα.

Αυτά είναι για εμάς οι πνεύμονες που θα θρέφουν και θα τροφοδοτούνται από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Γιατί ακόμα ο απερχόμενος, ψάχνει τα 90 εκατομμύρια για τη Γκρίκα, να δούμε που θα τα βρει. Όπως έψαχνε άλλα τόσα για να φτιάξει το εργοστάσιο ανακύκλωσης και έχασε 4 χρόνια μέχρι να καταλάβει τι θα πει ΣΔΙΤ.

Παράλληλα, στο σχέδιο e-πειρος, στο πρόγραμμα της διακυβέρνησής μας, έχουμε δεσμευτεί για μια διπλή ανάπλαση της Ηγουμενίτσας, πόλης και λιμανιού, που θα απελευθερώνει δημόσιους χώρους, θα μεταφέρει τα διοικητικά κτήρια μακριά από την παραλία και θα δημιουργήσει μαζί με την ανάπλαση του παλαιού λιμένα μια πόλη ελκυστική, μια πόλη φιλική για τον κάτοικο και τον επισκέπτη, μια πόλη που δεν θα είναι πέρασμα αλλά προορισμός.

Παράδειγμα δεύτερο: Η σιδηροδρομική Εγνατία

Θα σας πω το εξής: Ότι εγκαταλείπεται από το ελληνικό κράτος υπάρχει ένα γραφείο το οποίο εξετάζει πως μπορεί να φτιαχτεί σε ένα διαφορετικό πλαίσιο. Γιατί ο αρχικός σχεδιασμός της σιδηροδρομικής Εγνατίας δεν ήταν καν σχεδιασμός των ελληνικών κυβερνήσεων, ήταν αίτημα της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης. Ποιος θα την κάνει αυτή τη συζήτηση;

Η Ηγουμενίτσα πέραν από θαλάσσιος κόμβος θα πρέπει να μετεξελιχθεί και σε σιδηροδρομικό κόμβο, προκειμένου άνθρωποι και εμπορεύματα να μετακινούνται εύκολα από και προς το λιμάνι.

Πρόκειται για έργο πνοής που παρά τις τεχνικές δυσκολίες θα πρέπει και να υποστηριχθεί αλλά και να συνδιαμορφωθεί από την επόμενη Περιφερειακή Αρχή και τα αρμόδια Υπουργεία.

Τέτοια έργα οραματιζόμαστε, τέτοια έργα θα υλοποιήσουμε και στις 26 Μαΐου θα δείξουμε πώς τα οράματα γίνονται πολιτικές.

Η Ήπειρος δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει ξανά το ραντεβού της με την ανάπτυξη.

Παράδειγμα τρίτο: Η Ριβιέρα της Ηπείρου

Εμβληματικό έργο στο πρόγραμμα μας για την Ήπειρο είναι η δημιουργία της «Ριβιέρας της Ηπείρου».

Πρόκειται για ένα στρατηγικό σχέδιο ενοποίησης της ακτογραμμής της Ηπείρου που θα δημιουργήσει έναν τεράστιο προορισμό, που θα ξεκινά από την αξιοποίηση του Αμβρακικού και θα φτάνει μέχρι τα σύνορα με την Αλβανία.

Για την Ήπειρο αποτελεί φυσική της μαρίνα, έναν χώρο που μπορεί άνθρωπος και φύση να συνυπάρχουν σε αρμονία.

Αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του σχεδιασμού είναι το σύνολο του παράκτιου μετώπου της Θεσπρωτίας.

Στόχος αυτού του στρατηγικού σχεδιασμού θα είναι:

•           Ο ελλιμενισμός σκαφών σε σύγχρονες και εύκολα προσβάσιμες μαρίνες.

•           Η δημιουργία ενός τοπικού δικτύου για την άμεση πρόσβαση των επισκεπτών στην περιοχή. Στόχος της νέας Περιφερειακής μας Αρχής θα είναι όλες οι παραθαλάσσιες περιοχές της Ηπείρου να καταστούν προσβάσιμες για τον επισκέπτη.

•           Η σύνταξη ολοκληρωμένων ρυθμιστικών σχεδίων ανάπτυξης του παραλιακού μετώπου και τον τριών νομών που συνθέτουν το παραλιακό μέτωπο, όπου θα προβλέπονται αναλυτικά οι όροι χρήσης, οι συντελεστές δόμησης και το συνολικό χωροταξικό σχέδιο τουριστικής και αστικής ανάπτυξης.

Κάνω εδώ μία παρένθεση. Το Ελληνικό μπορεί να έχει πάρα πολλές αγκυλώσεις στην Αττική όμως η αλήθεια είναι ότι αποτελεί μια καινοτόμα πρόταση του υπουργείου Περιβάλλοντος που δίνει τη δυνατότητα να σκεφτούμε διαφορετικά και να σχεδιάσουμε για πρώτη φορά χωροταξικά κάτι πολύ μεγαλύτερο από τα συνηθισμένα όρια. Τα πράγματα αλλάζουν και μαζί με αυτά πρέπει να αλλάξουμε.

Η Ριβιέρα της Ηπείρου δεν αποτελεί ένα άπιαστο όνειρο αλλά ένα ενιαίο στρατηγικό σχέδιο που θα αρχίσει να ξεδιπλώνεται από την πρώτη ημέρα της νέας μας περιφερειακής αρχής.

Για εμάς, τους Ορίζοντες Ηπείρου η παραλία της Ηπείρου είναι ΜΙΑ και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπισθεί.

Παράδειγμα τέταρτο: Η πρωτόγονη παραγωγή και η αναρχία στην κτηνοτροφία

Εδώ υποτίθεται κατά τον απερχόμενο είναι το αδύνατό μου σημείο. Γιατί πολύ απλά δεν ανεβάζω στο fb φωτογραφίες καημού και πόνου πριν από 50 χρόνια όπου τα παιδάκια ήταν στα καλαθάκια πάνω στα γαϊδουράκια γιατί θέλω ουσιαστικά να βγάλω από το τέλμα τους κτηνοτρόφους και να τους βγάλω από την πελατειακή σχέση στην οποία τους κρατά για μία επιδότηση και μία πελατειακή σχέση. Αγαπητέ απερχόμενε όμως ατύχησες. Όχι μόνο έχω σχέδιο, αλλά ξέρω καλύτερα από σένα πως θα δημιουργήσω ανάπτυξη γι’ αυτούς τους ανθρώπους που εσύ εσκεμμένα καταπιέζεις.

Ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα, που δίνει προοπτική και λύσεις σε όλους τους παραγωγούς, εστιάζει σε νέες καλλιέργειες και αγροτικές πρακτικές, αναβαθμίζει τον ρόλο των αγροτικών συνεταιρισμών, αναδεικνύει την δυναμική της κτηνοτροφίας και των ιχθυοκαλλιεργειών, ρίχνει τίτλους τέλους στα προβλήματα άρδευσης των καλλιεργειών και θεσπίζει καινοτόμες δομές μείωσης του λειτουργικού κόστους της αγροτικής παραγωγής.

Τέλος, προσανατολίζει τους πόρους του νέου ΠΕΠ στα προϊόντα και τις καλλιέργειες εκείνες που λαμβάνουν υπόψιν πρωτίστως την παγκόσμια αγορά και ζήτηση και λειτουργούν αντίστροφα από την σημερινή πρακτική:

Από το ράφι στο χωράφι και όχι από το χωράφι στο ράφι που ισχύει σήμερα.

Αν αλλάξουμε λογική και σκεφτούμε πρωτίστως τι θέλει ο καταναλωτής τότε θα αλλάξουμε και καλλιέργειες προσανατολίζοντας τες εκεί που υπάρχει μεγαλύτερη ζήτηση και μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους για όλους.

Ειδικά για τη Θεσπρωτία ένα σχέδιο που μπορεί να αλλάξει άρδην την κατάσταση είναι τα κτηνοτροφικά πάρκα για τα οποία μάλιστα υπάρχουν κονδύλια στις Βρυξέλλες τα οποία βαλτώνουν.

Η ιδέα για τα κτηνοτροφικά πάρκα προέκυψε από την κοινωνική διαβούλευση εδώ στην Θεσπρωτία με τον τοπικό αγροτοκτηνοτροφικό συνεταιρισμό.

Γιατί εμείς στους Ορίζοντες  Ηπείρου δεν έχουμε μόνο ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα, αλλά ένα πρόγραμμα  που το «ζυμώσαμε» με την κοινωνία.

Σε μια τέτοια διαβούλευση μου εξηγήθηκε ότι η οργανωμένη κτηνοτροφία δίνει δυνατότητα επιδότησης των υποδομών και αυτό βγάζει από το «λούκι» όλους εκείνους που θέλουν να κινηθούν ανεξάρτητα.

Κινείσαι ανεξάρτητα αλλά σε ένα πλαίσιο με πολλαπλή αξιοποίηση.

Παράδειγμα πέμπτο: η έλλειψη ενεργειακού σχεδιασμού.

Με δεδομένο ότι στο φορολογικό πλαίσιο τα πράγματα είναι απολύτως ελεγχόμενα, θα μπορούσα όπως κάνει ο απερχόμενος να κρυφτώ πίσω από την «αναρμοδιότητα».

Θα ήταν βολικό, θα πετάγαμε το μπαλάκι αλλού αλλά πάντως δεν θα λύναμε το πρόβλημα.

Εδώ χρειάζεται λοιπόν η ολιστική ματιά,  η ματιά της περιφερειακότητας, η γνώση του πως λειτουργεί η οικονομία.

Ανεξάρτητα από τη φορολογία, το 40% του κόστους λειτουργίας μιας μονάδας είναι το κόστος της ενέργειας που καταναλώνει.

Πρέπει λοιπόν να μειώσω το κόστος. Τι να το κάνω αν υπάρχει αγροτικό τιμολόγιο στη ΔΕΗ και δεν τηρείται. Δεν μπορώ να περιμένω από το κράτος πότε θα αποφασίσει.

Όταν πήγα στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας ενημερώθηκα ότι προχωρεί η υλοποίηση ανάπτυξης του τρίτου κομματιού, των αποθηκευτικών χώρων LNG, από όπου θα εφοδιάζονται τα μεγάλα τάνκερ που κινούνται με φυσικό αέριο.

Δεν μπορεί λοιπόν να φτάνει το φυσικό αέριο έως εδώ και να μην μπορεί να αναπτύξω ένα δίκτυο για να φτάσει στα σπίτια, στους αγρότες και στις βιομηχανίες.

Και αυτό είναι απίστευτο κίνητρο για προσέλκυση επενδύσεων.

Είναι το έναυσμα για μια αυτόνομη ενεργειακή πολιτική, είναι όπως είπα και πριν η δημιουργία πρωτογενών εσόδων και κινήτρων για την περιφερειακή οικονομία.

Συνεπώς το ζήτημα δεν είναι τι θα κάνεις για τη Θεσπρωτία.

Το ζήτημα είναι τι σχεδιάζεις για όλη την Ήπειρο και πως αυτό «κουμπώνει» στη Θεσπρωτία.

Παράδειγμα έκτο: Οι οδικοί άξονες που δεν έγιναν

Για να έλθουν πολλοί εδώ απόψε, τόσο από τα νότια της Ηπείρου όσο και από την Αθήνα χρειάστηκε να οδηγήσουν όλη την Ιόνια και να πάρουν την Εγνατία Οδό για να καταλήξουν εδώ, αποφεύγοντας όπως είναι φυσικό την παραθαλάσσια διαδρομή από το Άκτιο και την Πρέβεζα.

Το αποτέλεσμα είναι να χάσουν την ευκαιρία να απολαύσουν ένα από τα ομορφότερα κομμάτια της Ηπείρου, αυτό που μόλις πριν οραματιστήκαμε ως θερινό τουριστικό άξονα.

Δείτε πως ξεκινώντας από το λιμάνι όλα είναι μια αλυσίδα:

•           Πώς θα χαράξεις τουριστικό άξονα αν το λιμάνι της Ηγουμενίτσας δεν είναι σημείο εισόδου και εξόδου της κρουαζιέρας;

•           Πώς θα είναι προσβάσιμος ο άξονας αυτός χωρίς τα απαραίτητα οδικά έργα που θα επιτρέπουν στους επισκέπτες να έρθουν και να παραμείνουν στην παραθαλάσσια περιοχή;

•           Πώς θα εξασφαλίσεις το μοντέλο ανάπτυξης που επιθυμείς για την περιοχή αν δεν υπάρξει ειδικός χωροταξικός σχεδιασμός τόσο για την παραλία όσο και για τα εμπορευματικά κέντρα;

•           Και τέλος πώς θα λειτουργήσουν αθροιστικά όλα τα παραπάνω συστήματα χωρίς σιδηρόδρομο και ένα δεύτερο περιφερειακό αεροδρόμιο;

Συνεπώς θέτουμε δυο προτεραιότητες:

Η πρώτη είναι η ταχεία υλοποίηση του κάθετου οδικού άξονα

της Εγνατίας Οδού Ηγουμενίτσα-Σαγιάδα-Μαυρομάτι-ελληνοαλβανικά σύνορα, μήκους 20,5 χλμ.

Οι αυτοκινητόδρομοι δεν είναι ρεύματα στον ωκεανό- πρέπει να τροφοδοτούνται και να εξυπηρετούν τις περιοχές που διαπερνούν, όχι απλά να τις παρακάμπτουν.

Στη λογική τη δική μας, στη λογική της περιφερειακότητας από μια τέτοια κίνηση ευνοούνται τόσο οι συγκεκριμένες περιοχές όσο φυσικά και η Θεσπρωτία που αποτελεί την πύλη εισόδου και εξόδου τους.

Η δεύτερη είναι η άμεση αναβάθμιση του οδικού άξονα Ηγουμενίτσας - Πρέβεζας.

Είναι ένα ζωτικό θέμα για την περιοχή που θα δοκιμάσει τις αντοχές μας.

Ο δρόμος λοιπόν πρέπει να ολοκληρωθεί αφενός γιατί πλέον είναι θέμα επιβίωσης αλλά και για να εξυπηρετήσει δύο ακόμα στόχους.

Ο πρώτος να περιβάλλει την πόλη της Ηγουμενίτσας και να γίνει ένας πραγματικά αστικός περιφερειακός δρόμος και ο δεύτερος να συνεχίσει μέχρι τη Σαγιάδα και τα σύνορα με την Αλβανία.

Είναι αδιανόητο η πύλη αυτή να παραμένει ερμητικά κλειστή στην ανάπτυξη της περιοχής.

Και εδώ βεβαίως φτάνω στο τελευταίο μεγάλο ζήτημα για μένα, αυτό της εξωτερικής πολιτικής, που είναι το κλειδί για να ανοίξει όχι μόνο το εν λόγω συνοριακό φυλάκιο αλλά και όλη μας η σχέση και επαφή με τη γειτονική Αλβανία.

Μια σχέση που πρέπει να μπει σε ένα άλλο κεφάλαιο, μακριά από αλυτρωτισμούς, μακριά από μισαλλοδοξία αλλά μέσα από τον σεβασμό.

Σεβασμό του ανθρωπογενούς, ηπειρώτικου τοπίου πάνω και κάτω από τη συνοριακή γραμμή.

Και βεβαίως σεβασμό των ανθρώπων, των ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΩΝ, των ΕΛΛΗΝΩΝ που αποτελούν το σύνολο εκείνο, το διεθνώς αναγνωρισμένο αλλά και διαχρονικά αδικημένο, το οποίο είναι το ζωντανό παρελθόν και παρόν της όλης Ηπείρου.

Είδαμε σημεία και τέρατα τους τελευταίους μήνες σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Είδαμε πράγματα που μας πονάνε.

Φαίνεται δυστυχώς ότι το Μακεδονικό δεν μας έχει γίνει ακόμη μάθημα.

Εμείς έχουμε δεσμευθεί ότι ως νέα Περιφερειακή Αρχή δεν θα βλέπουμε τέτοια ζητήματα ως απλοί παρατηρητές.

Το είπαμε πολλές φορές και το επαναλαμβάνουμε τόσο στην Αθήνα όσο και στα Τίρανα.

Δεν θα αφήσουμε καμία ενταξιακή προσπάθεια να προχωρήσει αν η Αλβανία δεν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, τιμώντας την υπογραφή της και το διεθνές δίκαιο.

Η Αλβανία οφείλει να προσαρμοστεί στο κοινοτικό κεκτημένο και να σεβαστεί τους αδελφούς μας στη Βόρειο Ήπειρο.

Οφείλει να απομονώσει τους Τσάμηδες, που ακόμα και τώρα επιμένουν να δηλητηριάζουν τις σχέσεις μας με ανιστόρητα και προκλητικά συνθήματα και αξιώσεις.

Είναι ευθύνη και συμφέρον της Αλβανίας να αποστασιοποιηθεί και να απομονώσει αυτές τις φωνές.

Είναι ευθύνη και συμφέρον της Αλβανίας να προστατέψει τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου.

Και είναι κέρδος για την Αλβανία να δει τους ανθρώπους αυτούς όχι ως απειλή για την εδαφική της ακεραιότητα αλλά ως το μοχλό εκείνο που θα την οδηγήσει στην ανάπτυξη και την ευημερία.

Είμαστε εδώ για κάθε πρωτοβουλία που θα κάνει την περιοχή μας μια νέα Euroregio, όπως αυτή που λειτουργούν εδώ και δεκαετίες η Ολλανδία, το Βέλγιο και η Γερμανία. Είναι κάτι που φυσικά απαιτεί χρόνο και αρκετή προσπάθεια. Θα γίνει ωστόσο προσαρμόζοντας το σύστημα στις δικές μας ανάγκες και όχι το αντίστροφο.

Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται η ανάλογη αντίληψη.

Προειδοποίησα πριν μήνες ότι τα δύο διεθνή αεροδρόμια που σχεδιάζονται στην Αλβανία μας δημιουργούν τον κίνδυνο να βρεθούμε αποκομμένοι τουριστικά από βορρά και νότο.

Αυτά πρέπει να μπουν στη διαδικασία επίλυσης των διαφορών ως προαπαιτούμενα για την είσοδο της Αλβανίας στην ΕΕ.

Η δική μας πρόταση είναι πάλι συγκεκριμένη:

•           Πρώτον η κατασκευή ενός Διεθνούς Αερολιμένα Ηπείρου, που θα αποτελεί την πύλη  μας με τον κόσμο.

•           Δεύτερον η δημιουργία ενός ειδικού interreg, το οποίο θα έχει βασική προϋπόθεση τον συνεταιρισμό με έναν Βορειοηπειρώτη και στόχο την παραμονή και ευημερία των συμπατριωτών μας στην περιοχή

•           και τρίτον, το σημαντικότερο, το πιο συμβολικό, το πιο δίκαιο: Την επέκταση της μειονοτικής ζώνης στα πραγματικά όρια, τα ιστορικά όρια της Βορείου Ηπείρου. Οι προτάσεις μας είναι προτάσεις περιφερειακότητας, προτάσεις εξωστρέφειας, ανάπτυξης, που δημιουργεί κερδισμένους και στις δύο πλευρές- δεν αναμασά έναν στείρο εθνικισμό και τοπικισμό που συνεχίζει τη μιζέρια.

Είναι προφανές ότι ο απερχόμενος δεν έχει μια τέτοια αντίληψη, αδυνατεί να δει το μεγάλο παιχνίδι και επειδή δεν μπορεί, καλύπτεται πίσω από το να δηλώνει αναρμόδιος.

Για εμάς οι Ηπειρώτες είναι ένα σύνολο, μια Περιφέρεια.

Είτε ζουν πάνω ή κάτω από τη συνοριακή γραμμή.

Είτε είναι Θεσπρωτοί, είτε Αρτινοί, είτε Πρεβεζάνοι είτε Γιαννιώτες, είτε Βλάχοι, είτε Σαρακατσάνοι, είτε Αρβανίτες.

Είναι ίσοι μεταξύ ίσων.

Και αυτός που διοικεί την Περιφέρεια Ηπείρου οφείλει να τους εκπροσωπεί όλους.

Οφείλει να εργάζεται για όλους.

Οφείλει να σχεδιάζει για όλους.

Φίλες και φίλοι,

Όλοι σας κρατάτε στα χέρια σας το σχέδιο «Ε». Όλοι σας κρατάτε το αποτέλεσμα μιας συστηματικής έρευνας, καταγραφής, διαβούλευσης και κατάρτισης του πρώτου και μόνου ολοκληρωμένου προγράμματος εξόδου της Ηπείρου από τον βούρκο, τον ξεπεσμό και την μιζέρια του σήμερα.

Η Ήπειρος χρειάζεται τη μεγάλη αλλαγή. Αλλαγή που θα στηριχθεί στις υγιείς και δημιουργικές δυνάμεις του τόπου μας. Αυτές ακριβώς τις δυνάμεις ενώνουμε. Αυτές εκφράζουμε. Αυτές υπηρετούμε.

Τους Ηπειρώτες που βαρέθηκαν το κατεστημένο. Τους Ηπειρώτες που σηκώνουν κεφάλι απέναντι στην κλίκα των ξεπεσμένων. Τους Ηπειρώτες που θέλουν τα παιδιά τους να γυρίσουν σπίτι.

Όχι άλλες χαμένες ευκαιρίες, όχι άλλες χαμένες τετραετίες.

Με το πρόγραμμά μας, το σχέδιό μας, τα στελέχη μας και τους ανθρώπους που καθημερινά πυκνώνουν τις τάξεις της παράταξής μας, γινόμαστε ένα κύμα, ένα κύμα αλλαγής και είμαστε έτοιμοι να δώσουμε στην Ήπειρο την ώθηση που χρειάζεται για να φύγει μπροστά.

Είναι στο χέρι μας να ανοίξουμε νέους ορίζοντες και να δημιουργήσουμε αξία για όλους.

Χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς εξαιρέσεις.

Όπως λέω παντού και πάντα, δεν υπάρχουν δικά μας, και ξένα παιδιά. Υπάρχουν άξιοι Ηπειρώτες και άξιες Ηπειρώτισσες. Βγαίνουμε λοιπόν μπροστά. Κανένας που αγαπά την Ήπειρο, τον τόπο του, την πόλη του ή το χωριό του, κανείς που νοιάζεται πραγματικά, δεν περισσεύει, σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια.

Περισσεύουν μόνο εκείνοι που βάζουν το εγώ τους μπροστά στο εμείς, που θέλουν να συντηρήσουν όλα εκείνα που μας πληγώνουν, που έχουν έγνοια να χρωματίσουν τον χάρτη το βράδυ των εκλογών μήπως και τους λυπηθούν και τους διορίσουν.

Το δικό μας χρώμα είναι το λευκό. Το λευκό της καθαρότητας. Το λευκό της ελπίδας.Όλοι μαζί θα πάμε μπροστά. Κανένας μόνος του. Κανένας πίσω!

Εμάς μας νοιάζει το πως θα ξημερώσει η επόμενη μέρα στην Ήπειρο κι αν θα είμαστε στην αφετηρία ενός νέου αισιόδοξου ξεκινήματος.

Γι’ αυτό και δεν θα κουραστώ να το λέω πως αν οι Ηπειρώτες μας δώσουν την έγκρισή τους θα αναζητήσω τις μεγαλύτερες δυνατές συγκλίσεις και συνεργασίες, προκειμένου το πρόγραμμα αυτό στο σύνολό του να έχει υλοποιηθεί μέχρι το τέλος της τετραετίας.

Δεν υπάρχει πρόκληση, που δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, όταν, είμαστε έτοιμοι να δουλέψουμε συλλογικά.

Αυτό τον αγώνα δίνουμε, αυτόν σας καλώ να συνεχίσουμε. Τον αγώνα τον καλό. Θα το κάνουμε με όλη μας τη δύναμη. Και θα τον κερδίσουμε.

Αυτή είναι, η δύναμή μας!

Η περηφάνια μας και η πίστη μας ότι θα τα καταφέρουμε.

Η δύναμη μας να αλλάξουμε τον τόπο μας, να αλλάξουμε τη ζωή μας. Να ορίζουμε εμείς τη μοίρα μας.

Είμαι περήφανος για όλα τα στελέχη μας. Περήφανος για όλους εσάς που δεν φοβηθήκατε, δεν λυγίσατε στις απειλές και είστε εδώ, στέλνοντας ένα καθαρό μήνυμα. Το μήνυμα της αλλαγής.

Είμαστε ήδη περήφανοι για όλα αυτά που έχουμε καταφέρει μαζί.

Περήφανοι για το μεγάλο νικηφόρο μήνυμα που θα στείλουμε σε όλη την Ελλάδα την Κυριακή της 26ης Μαΐου.

Περήφανοι γιατί θα νικήσουμε και δεν θα νικηθούμε. Γιατί πολεμάμε όχι για τα αξιώματα αλλά για να δώσουμε αξία στον τόπο μας.

Η 26η Μαΐου θα είναι νίκη της αλήθειας.

Θα είναι νίκη της αξιοπρέπειας. Θα είναι νίκη του ήθους. Θα είναι νίκη της κοινωνίας. Θα είναι νίκη της Ηπείρου!

Προχωράμε για να δούμε την Ήπειρο που σαν γίγαντας θα ξυπνήσει από τον λήθαργο της παρακμής για να χαράξει την νέα της πορεία στον χάρτη των εξελίξεων.

Στη Θεσπρωτία προχωράμε μαζί με την ομάδα της νίκης! Προχωράμε μαζί με τους:

1.     Σπύρο Ανυφαντή

2.     Άννα Βέτου

3.     Σπύρο Βλάχο

4.     Δημήτρη Γκαμπρέλα

5.     Δημήτρη Ζώη

6.     Βαγγέλη Κοσιώρη

7.     Αλέκα Κοτσώνη

8.     Βασιλική Κυβράνογλου

9.     Μαρία Μόσχου

10.  Κατερίνα Μπαζίνα

11.  Μάγδα Τάτση

Προχωράμε για την πατρίδα μας, τους Ηπειρώτες και τις Ηπειρώτισσες απανταχού της Οικουμένης!

Προχωράμε μπροστά για τις ζωές μας, τη γη μας, τον Πολιτισμό και την Ιστορία μας!

•           Για να κάνουμε την Ήπειρο πρώτη

•           Για να κάνουμε την Ήπειρο μεγάλη

•           Για να γίνουμε όλοι μαζί περήφανοι ξανά!

Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.

Καλή συνέχεια στον αγώνα μας.

Μέχρι τη νίκη!