Έχουμε την χαρά να φιλοξενούμε τον κ.
Νίκο Διακομιχάλη. Υποψήφιο Ευρωβουλευτή και πρόεδρο της Νεολαίας των
Ανεξάρτητων Ελλήνων.
Πρόκειται για ένα παιδί δικό μας, μεγαλωμένο στην πόλη της
Πρέβεζας, που αποφάσισε να ασχοληθεί με τα κοινά, κάνοντας το μεγάλο άλμα
κατεβαίνοντας στην μάχη του σταυρού των Ευρωεκλογών. Είναι μόλις 27 ετών, ίσως
ο νεότερος υποψήφιος και πάντως τον μοναδικό υποψήφιο Ευρωβουλευτή από την
Πρέβεζα.
κ. Διακομιχάλη σας
ευχαριστούμε που είστε μαζί μας. Αρχικά να μας πείτε δυο λόγια για την σχέση
σας με την πόλη της Πρέβεζας.
Εγώ σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία. Να σας πω ότι η Πρέβεζα
για μένα είναι το μεγάλο κομμάτι της καρδιάς μου. Είναι το μέρος όπου ξεκίνησα
ουσιαστικά τη ζωή μου. Εδώ μεγάλωσα, εδώ πήγα σχολείο, εδώ ερωτεύτηκα, εδώ πληγώθηκα
και πλήγωσα, εδώ γνώρισα τον αθλητισμό, εδώ συνάντησα δασκάλους που με βοήθησαν
στη ζωή μου, βέβαια χρειάστηκαν αρκετή υπομονή γιατί δεν ήμουν και ο πιο ήσυχος
μαθητής, αλλά στάθηκαν απέναντι μου ως πραγματικοί παιδαγωγοί.
Στην Πρέβεζα λοιπόν βρεθήκαμε με την οικογένεια μου πριν 18
χρόνια περίπου. Ο Πατέρας μου, Μιχάλης Διακομιχάλης, ήρθε στην Πρέβεζα ως
καθηγητής στο ΤΕΙ, πριν λίγα χρόνια μάλιστα έγινε και ιδρυτής του Μεταπτυχιακού
προγράμματος που υπάρχει στο Πανεπιστήμιο της πόλης, υπήρξε επίσης και πρόεδρος
του τμήματος για πολλά χρόνια. Η μητέρα μου, Ελένη Μπολοβίνου, διορίστηκε ως
νηπιαγωγός σε διάφορα χωριά του νομού και αργότερα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση
της Πρέβεζας. Η αλήθεια είναι ότι η Πρέβεζα δεν μπορεί να σε αφήσει ασυγκίνητο,
αγαπάς τα αρώματα, τις εικόνες αλλά και τους ανθρώπους. Έτσι λοιπόν αν και στην
αρχή ξένοι στην πόλη, δεν θα ξεχάσω ποτέ το πόσο φιλόξενοι ήταν οι Πρεβεζάνοι
και πόσο γρήγορα ένιωσα και εγώ Πρεβεζάνος. Δεν θα ξεχάσω ποτέ για παράδειγμα πόσο «πατριωτικά»
παίρναμε τον κάθε αγώνα με τη Νικόπολη με τον Πας Πρέβεζα, στα παιδικά μου
χρόνια, όταν παίζαμε αντίπαλοι με άλλες ομάδες των γύρω περιοχών, αλλά δεν
ξεχνώ και όλες τις στιγμές που ζήσαμε στους αγώνες με τον Μύτικα.
Γενικότερα για εμένα η Πρέβεζα είναι γεμάτη αναμνήσεις,
άλλες που λέγονται και άλλες που δεν λέγονται. και όπως λέγαμε με την παρέα
μου, από τα σχολικά μας χρόνια, είναι ο στόχος μας να καταφέρουμε μετά τα 35 να
επιστρέψουμε ξανά όλοι μαζί στην πόλη μας.
Ένας νέος άνθρωπος
μόλις 27 ετών, πως αποφασίσατε να εμπλακείτε με την πολιτική;
Είμαι σίγουρος ότι όταν δουν οι φίλοι μου τη συγκεκριμένη
ερώτηση θα γελάσουν και θα θυμηθούν πόσες φορές από τα σχολικά μας χρόνια,
ακόμα και από τις αθώες εκλογές για το δεκαπενταμελές υπήρχε κάτι που με ωθούσε
στο να μετέχω στις εξελίξεις. Ξέρετε, δεν ήμουν ποτέ ο καλύτερος μαθητής, δεν
ήμουν ποτέ ο πιο ήσυχος στην τάξη, ήμουν τις περισσότερες φορές αρχηγός σε
ομάδες που φτιάχναμε. Όχι επειδή ήμουν καλύτερος ή κάτι τέτοιο, απλώς αν και
δεν μου αρέσει να μιλώ για εμένα, θεωρώ πως είχα πάντα ένα καλό στοιχείο, το αίσθημα
της δικαιοσύνης και της ανάληψης της ευθύνης. Πάντα υπήρχαν καλύτεροι από εμένα
και πάντα θα υπάρχουν. Ωστόσο με γοήτευε τόσο πολύ η διαδικασία της ομαδικής
δουλειάς, η διαδικασία της δημιουργίας μιας ομάδας. Ορμώμενος λοιπόν από αυτό
το πάθος μου προσπαθούσα συνεχώς να σκέπτομαι τρόπους ώστε τα πράγματα που
συμβαίνουν γύρω μας να καλυτερέψουν, προσπαθούσα να βρω λύσεις σε προβλήματα
που μπορεί να μην ήταν καν δικά μου.
Η πολιτική λοιπόν για εμένα είναι αυτό που διδαχθήκαμε από
τον Αριστοτέλη. Είναι η ανιδιοτελής προσπάθεια όλων μας , ώστε να
δημιουργήσουμε μια κοινωνία καλύτερη για όλους τους πολίτες.
Τι θα λέγατε σε
άλλους νέους της γενιάς σας για την πολιτική και την ενασχόληση με τα κοινά;
Παρατηρώ ένα φαινόμενο σε αυτές τις εκλογές. Οι νέοι
συμμετέχουν δυναμικά στην τοπική αυτοδιοίκηση. Όμως, έχουν βγάλει κίτρινη κάρτα
στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό. Οι νέοι έχουν απογοητευτεί από την πολιτική,
ωστόσο δείχνουν την ανάγκη τους να συμμετέχουν μέσω των τοπικών εκλογών. Αυτό
λοιπόν που χρειάζεται είναι να υπογράψουμε ένα συμβόλαιο. Εμείς οι νέοι με την
πολιτική. Ένα συμβόλαιο που θα τιμήσουμε, ένα συμβόλαιο ηθικής και αξιών. Αυτό
θα έλεγα στους νέους της γενιάς μου. Ας μην αφήσουμε άλλους να διαμορφώσουν το
μέλλον μας χωρίς εμάς. Πάμε να πάρουμε τα ηνία και να διορθώσουμε τα λάθη των
προηγούμενων.
Τι είναι αυτό που θα
θέλατε να πείτε στον κόσμο για να σας
στηρίξει; Γιατί κάποιος να στηρίξει τον Νίκο Διακομιχάλη για να εκπροσωπήσει τη
χώρα μας στο Ευρωκοινοβούλιο;
Αρχικά θέλω να πω πως για μένα όλο αυτό είναι ένα ομηρικό
ταξίδι, είναι μια εμπειρία που με έχει διδάξει πολλά. Προσωπικά θεωρώ πως αν
και υπάρχουν οι κοσμοθεωρίες που λένε η μια πως ότι και αν κάνεις αυτό που
είναι να γίνει θα γίνει και η άλλη που αναφέρει πως κάνε οτιδήποτε μπορείς
αρκεί στο τέλος να φτάσεις στο αποτέλεσμα. Εγώ είμαι υπέρμαχος της κοσμοθεωρίας
τους Ελληνισμού, όπου αναφέρει πως σημασία έχει το ταξίδι και στο τέλος ο
προορισμός θα έρθει, αν μέσα σου παραμένεις ηθικός και σωστός τότε θα βρεις τον
πραγματικό προορισμό σου. Έχοντας ως δεδομένο λοιπόν αυτό, θα σας πω ότι αυτή
τη στιγμή τα περισσότερα
κόμματα υποστηρίζουν πως η Ευρώπη είναι στη σωστή κατεύθυνση και ασκεί σωστή
πολιτική. Αντιθέτως θεωρώ πως αυτή η Ευρώπη δεν έχει καμία σχέση με την Ευρώπη
που εμείς θέλουμε. Η απάντηση της σημερινής Ευρώπης στο μεταναστευτικό ήταν να
κλείσει τα σύνορα προσπαθώντας να μας πετάξει έξω και να μας μετατρέψει σε
αποθήκη ανθρώπων, αντί να σκύψει στη ρίζα του προβλήματος και να βοηθήσει
αυτούς τους ανθρώπους να ζήσουν στον τόπο τους. Η σημερινή Ευρώπη είναι εκείνη
της λιτότητας, που τιμωρεί τους λαούς όταν δεν φέρνουν τα νούμερα που εκείνη
επιθυμεί. Είναι η Ευρώπη που βάζει μπροστά τα νούμερα και όχι τους ανθρώπους.
Είναι η Ευρώπη που θέλει να γίνουμε μια επαρχία της. Δεν έχει καμία σχέση αυτή
η Ευρώπη με εκείνη που οραματίστηκε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Όπως είπε και ο
Ανδρέας Παπανδρέου, είναι η Ευρώπη των Διευθυντηρίων των Βρυξελών.
Αυτή τη στιγμή όλα τα κόμματα, στον τομέα των Ευρωεκλογών
έχουν κοινή πολιτική, συμφωνούν στην συνέχιση της πολιτικής, αξιακής και ηθικής
κατρακύλας της Ευρώπης. Το Ευρωπαϊκό λαϊκό κόμμα της ΝΔ και το Σοσιαλιστικό
κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ συγκυβερνούν στην Ευρώπη. Ψηφίζουν τα ίδια
πράγματα. Γι’ αυτό βλέπουμε ότι δεν γίνεται καμία συζήτηση για τις Ευρωεκλογές
στα πάνελ των μεγάλων καναλιών. Κρύβονται
πίσω από τις διαμάχες των αρχηγών τους γιατί στην πραγματικότητα δεν
έχουν τίποτα να χωρίσουν.
Εγώ λοιπόν πιστεύω στην Ευρώπη των Εθνών Κρατών, της
αλληλεγγύης που θα σέβεται την
διαφορετικότητα των λαών και τις Εθνικές τους θέσεις. Μια Ευρώπη κοινωνική και
όχι νέο-φιλελεύθερη, ούτε εθνομηδενιστική. Στις 26 Μαΐου δεν ψηφίζουμε
κυβέρνηση, επιλέγουμε ποιοι θα μας εκπροσωπήσουν πρώτα Έλληνες στο Ευρωπαϊκό
κοινοβούλιο.
κ. Διακομιχάλη σας
ευχαριστούμε πολύ για την παρουσία σας, ελπίζουμε να σας έχουμε κοντά μας
σύντομα ξανά. Καλή επιτυχία ευχόμαστε σε ένα δικό μας παιδί, σε αυτό τον
δύσκολο δρόμο που επέλεξε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου