Όλο το πολιτικό προσωπικό της χώρας, οφείλει να συνεισφέρει οικονομικά..

Γράφει ο Βασίλης Ιωάννου

“Αν δε δει ο Θεός χέρι ανθρώπου, δε βάζει μήτε κι αυτός το δικό του” (Nίκος Καζαντζάκης)

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι πολλοί από τον ιδιωτικό τομέα (ιδρύματα, εταιρείες, εφοπλιστές κα) ανταποκρίθηκαν σε μεγάλο βαθμό, στο αίτημα της Πολιτείας και προχώρησαν- όχι πάντα επιζητώντας προβολή- σε μεγάλες δωρεές και προσφορές στη μάχη κατά του κορωνοϊού. 

Άλλοι διέθεσαν χρήματα, άλλοι τα αεροσκάφη τους για τη δημιουργία αερογέφυρας Κίνας – Ελλάδας μεταφέροντας αναλώσιμα, άλλοι πρόσφεραν είτε ολόκληρες κλινικές, είτε δεκάδες κλίνες , κάποιοι άλλοι αγόρασαν μάσκες και αναλώσιμα, προμήθευσαν το σύστημα με (δυσεύρετους) αναπνευστήρες, με μόνιτορ, με στολές, με ποδιές κλπ. Διαβάζουμε επίσης ότι και απλοί πολίτες, εργάζονται εθελοντικά κατασκευάζοντας υγειονομικό υλικό, αναδεικνύοντας έτσι τον ανθρωπισμό και την αλληλεγγύη τους.. 

Ακόμη και αθλητές (ποδοσφαιριστές και μπασκετμπολίστες) δεν έμειναν άπραγοι. Διεθνείς και μη -που θέλουν να κρατήσουν την ανωνυμία τους- συγκεντρώνουν χρήματα , συμβάλλοντας με καθοριστικό τρόπο σε δημιουργία Μονάδας Εντατικής Θεραπείας. 

Και βέβαια, επειδή η μάχη κατά της πανδημίας του κορωνοϊου, έχει πολύ δρόμο μέχρι να κερδηθεί, καλούνται κι άλλοι να ανταποκριθούν στο Εθνικό Προσκλητήριο Αλληλεγγύης, προσφέροντας ανάλογα με τις δυνατότητές τους. 

Στα πλαίσια αυτά και η πρόσφατη πρόταση του Πρωθυπουργού προς τα «γαλάζια» στελέχη, να καταθέσουν το μισό των αποδοχών τους για το δίμηνο Απριλίου-Μαΐου, σε έναν λογαριασμό για τη μάχη κατά της πανδημίας. 

Παρ’ ότι η πρόταση εμπεριέχει επικοινωνιακά κίνητρα, δεν παύει είναι μια συμβολική κίνηση, αναγκαία στη συγκυρία που διανύουμε, η οποία θεωρώ ότι ικανοποιεί τρόπον τινά «το κοινό, περί δικαίου αίσθημα». 

Υπό αυτό το πρίσμα, προφανώς το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της χώρας οφείλει και πρέπει να την υιοθετήσει συνεισφέροντας μέρος του εισοδήματος που αποκτά από τη δημόσια θέση του, ανεξάρτητα των επιμέρους διαφωνιών και επιφυλάξεων. 

Συμφωνώ, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντί να καλέσει μόνο τα στελέχη της Κυβέρνησης και του κόμματος του, θα ήταν καλύτερα να απευθυνθεί στο προεδρείο της Βουλής και τους εκπροσώπους των άλλων κομμάτων και να συμφωνήσουν σε νομοθετική παρέμβαση, δεσμευτική για όλους , Βουλευτές Υπουργούς, Τραπεζίτες, κρατικούς αξιωματούχους , αυτοδιοικητικά στελέχη στις Περιφέρειες και τους Δήμους κλπ. 

Μια τέτοια «θεσμική πρωτοβουλία», θα απέτρεπε κομματικές αντιπαραθέσεις και πλειοδοσίες και δεν θα έδινε τη δυνατότητα σε Βουλευτές, Υπουργούς, Δημάρχους κοκ, είτε - με διάφορα έωλα επιχειρήματα- να αρνηθούν την αυτονόητη υποχρέωση αλληλεγγύης , είτε να την μετατρέψουν σε επικοινωνιακή ευκαιρία για αυτοπροβολή!!! 

Και μη φανταστεί κανείς ότι μ’ αυτή την πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού θα συγκεντρωθεί κανένα τεράστιο ποσό, ακόμη κι αν όλο το πολιτικό προσωπικό της χώρας ανταποκριθεί . Θα είναι, πολύ λιγότερα από όσα προσέφερε το Ίδρυμα Ωνάση και ούτε τα μισά από όσα η ίδια η Κυβέρνηση δέσμευσε για …την σχετική καμπάνια , η οποία όπως ισχυρίζεται η αξιωματική αντιπολίτευση, θα μπορούσε να γίνει δωρεάν... 

Όμως, στις δύσκολες μέρες που περνάει η χώρα, μεγαλύτερη σημασία από τα ποσά έχουν οι πράξεις , ως συμβολισμοί αλληλεγγύης και συνεισφοράς και γι’ αυτό το λόγο θεωρώ εξ ίσου σημαντικές και τις χθεσινές αποφάσεις της Ιεραρχίας της Εκκλησίας, για προσφορά οικονομικής και άλλης βοήθειας.