Το φιάσκο με τις μάσκες, απέδειξε την αποτυχία του "επιτελικού κράτους"

Γράφει ο Βασίλης Ιωάννου

Εκεί που περιμέναμε ότι με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, έξω από τα σχολεία θα είχαμε εντάσεις και αντιπαραθέσεις, αναφορικά με τη χρήση της μάσκας, τελικά δεν έγινε τίποτε.

Δεν έγινε τίποτε, τρόπος του λέγειν, γιατί μέσα στα σχολεία προκλήθηκε μεγάλη αναστάτωση, όχι βεβαίως με καυγάδες και νεύρα, αλλά με τα γέλια και τα πειράγματα, μέχρι δακρύων.

Στις αυλές των σχολείων, μαθητές, εκπαιδευτικοί, αλλά και γονείς κρατούσαν την κοιλιά τους από τα γέλια, όταν διαπίστωσαν τη γκάφα ολκής, με τις “μάσκες γίγαντες”, τις “μάσκες κουκούλες”, τις “μάσκες αλεξίπτωτα”, ή όπως αλλιώς χαρακτηρίστηκαν.

Όλοι γίναμε μάρτυρες στο πάρτι που στήθηκε, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μ’ αυτό το καραμπινάτο φιάσκο, ενώ στο σύνολό τους τα ΜΜΕ, ακόμη και τα φιλοκυβερνητικά, άσκησαν σφοδρή κριτική.

Το θέμα όπως ήταν επόμενο έκανε τον γύρο ακόμη και στα διεθνή ΜΜΕ, τα οποία άλλα με ειρωνεία και αρκετά με χιούμορ, κατέγραψαν το πρωτόγνωρο περιστατικό.

Η αντιπολίτευση άσκησε σφοδρή κριτική, ενώ ακόμη και στελέχη της κυβερνητικής παράταξης, όπως η Ντόρα Μπακογιάννη, μίλησαν για μία παταγώδη αποτυχία και για ευθύνες που πρέπει να αναζητηθούν.

Ευθύνες γι’ αυτόν τον τραγέλαφο, που όμως μέχρι και σήμερα αναζητούνται, αφού όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, ο ένας πετάει το μπαλάκι των ευθυνών στον άλλον, μέχρι το θέμα να φύγει απ’ την επικαιρότητα.

Όμως, πέρα από την πλάκα και τα σχόλια στο διαδίκτυο  το πρόβλημα που προέκυψε είναι πολύ σοβαρό, καθώς αναδείχτηκαν για μια ακόμη φορά οι χρόνιες αδυναμίες της Δημόσιας Διοίκησης, που δεν κατάφερε να φέρει σε πέρας μια σχετικά απλή, αλλά επείγουσα αποστολή.

Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που επαναφέρω το ζήτημα στο δημόσιο διάλογο και όχι για να ασκήσω κριτική στην Κυβέρνηση, η οποία ούτως ή άλλως έχει τις πολιτικές ευθύνες, αφού και οι μάσκες που είχε υποσχεθεί στους μαθητές κρίθηκαν ακατάλληλες και πολλά διαρρέουν για τον τρόπο που έγιναν οι συγκεκριμένες προμήθειες .

Το πιο σημαντικό σ’ αυτή τη φάση είναι να διερευνηθεί ποιοι είναι οι βασικοί υπεύθυνοι που εξέθεσαν την οργανωμένη πολιτεία στα μάτια των παιδιών, έδωσαν  επιχειρήματα στους “αρνητές της μάσκας” και δημιούργησαν εύλογη ανησυχία στους πολίτες για την αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να συντονιστεί.

Οφείλουμε να μάθουμε ποιοι τελικά έφταιξαν γι’ αυτό το φιάσκο, γιατί έτσι θα βγουν και τα κατάλληλα συμπεράσματα.

Αυτοί που κατάρτισαν τις προδιαγραφές ευθύνονται, αυτοί που τις κατασκεύασαν, αυτοί που έλεγξαν τα δείγματα ή αυτοί που τελικά τις παρέλαβαν τις μάσκες και τις  διένειμαν ;

Όσοι έχουμε εμπειρία από διαγωνισμούς γνωρίζουμε ότι εκ του νόμου συστήνονται διάφορες επιτροπές,  προδιαγραφών, διαγωνισμού, αξιολόγησης προσφορών, παρακολούθησης , παραλαβής κλπ, προκειμένου να διασφαλιστεί στο μέγιστο βαθμό το τελικό αποτέλεσμα.

Γιατί στην προκειμένη περίπτωση κανένα από αυτά τα «φίλτρα ελέγχου» δεν λειτούργησε, και είχαμε αυτό το τραγικό αποτέλεσμα;

Κατά τη γνώμη μου, οφείλεται σε δύο παράγοντες:

1. Στο γεγονός ότι αυτές οι επιτροπές, στις περισσότερες των περιπτώσεων, συστήνονται και  λειτουργούν τυπικά, ενίοτε μάλιστα οι αποφάσεις τους λαμβάνονται δια περιφοράς!!!!

2. Στην αδιαφορία, τον ωχαδερφισμό, την ευθυνοφοβία, αλλά και  στην πλημμελή λειτουργία ορισμένων στελεχών της δημόσιας διοίκησης, που κατέχουν  μάλιστα θέσεις ευθύνης χωρίς πολλές φορές να τις δικαιούνται.

Και τι γίνεται όταν προκύψει το πρόβλημα, όπως έγινε με τις μάσκες;

Η απάντηση και σ’ αυτό το ερώτημα είναι γνωστή, εδώ και χρόνια.

Για τα μέλη των επιτροπών  αναζητούνται ευθύνες, πολιτικές, πειθαρχικές, ακόμη και ποινικές ή αστικές, όταν ζημιώνεται το δημόσιο, οι οποίες όμως ευθύνες μέσα από τις πολυδαίδαλες και γραφειοκρατικές διαδικασίες, συνήθως διαχέονται και δεν καταλογίζονται στο σύνολό τους, με αποτέλεσμα να υπάρχει η αίσθηση της ατιμωρησίας.

Κοντολογίς αποτελεί πλέον απαίτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινής γνώμης, πέρα από μεγάλα λόγια και σκοπιμότητες,  να επιταχυνθούν οι διαδικασίες και να ολοκληρωθούν όλες οι αναγκαίες τομές και  μεταρρυθμίσεις  που αφορούν τη Δημόσια Διοίκηση, η οποία δυστυχώς ακόμη παραμένει ο μεγάλος ασθενής.

Οι εξαγγελίες περί σύγχρονου και επιτελικού κράτους, αποδείχτηκαν ευσεβείς πόθοι..