Στην Μονή Αναλήψεως της Συκέας στην
Ελασσόνα χειροτονείται διάκονος, η μεγάλη του όμως Εθνική δράση ανησυχεί τον
Αλή Πασά και με εντολή του το 1814 συλλαμβάνεται, απάγεται στα Ιωάννινα και
φυλακίζεται με σκοπό να θανατωθεί.
Η ποινή δεν εκτελείται, αποφυλακίζεται και
καταφεύγει στην Άρτα, κοντά στον Μητροπολίτη Πορφύριο με τον οποίο συνδέονταν
από παλαιότερα.
Εκεί χειροτονείται Ιερέας και το 1820 σε
ηλικία σαράντα τεσσάρων ετών χειροτονείται Επίσκοπος Ρωγών και Κοζύλης,
διαδέχοντας τον Μακάριο ο οποίος τον είχε μυήσει στην Φιλική Εταιρεία.
Οι Ρωγοί βρίσκονται σε χαμηλό λόφο ανάμεσα
από τα χωριά της Πρέβεζας, Πέτρα και Νέα Κερασούντα.
Σήμερα σώζονται ερείπια του κάστρου καθώς
και Ιερός Ναός αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου, μέρος παλιάς Μονής η
οποία δεν σώζεται.
Δίπλα στην είσοδο του Ιερού Ναού υπάρχει
επιγραφή που αναγράφει:
«ΕΝ ΤΑΥΤΗ
ΤΗΝ ΠΑΛΑΙ ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΡΩΓΩΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΕΥΣΕ 1820-1826 Ο ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΙΩΣΗΦ
ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΑΤΑΣ ΠΡΟΣΕΝΕΓΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΤΗ ΠΑΤΡΙΔΙ ΕΝ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΩ ΑΓΩΝΙΣΘΕΙΣ ΚΑΙ
ΘΥΣΑΣΘΕΙΣ 13/04/1826».
Ως Επίσκοπος Ρωγών έμεινε μικρό χρονικό
διάστημα άφησε όμως σπουδαίο εκκλησιαστικό κα φιλανθρωπικό έργο.
Τον Φεβρουάριο του 1822 εισήλθε στο
Μεσολόγγι, εκεί συνδέεται με τον Ελβετό Φιλέλληνα εκδότη των «Ελληνικών
χρονικών» Ιωάννη Μάγερ και συνεργάζονται σε οργανωτικά θέματα του Αγώνα.
Στις 24 Δεκεμβρίου του 1823 διοργανώνει με
απόλυτη επιτυχία την υποδοχή του Λόρδου Βύρωνα.
Οι Αρετές και ο προσωπικός του Αγώνας τον
αναδεικνύουν σε πνευματικό καθοδηγητή των πολιορκημένων αλλά είχε και το
θλιβερό προνόμιο να τελέσει τον Αύγουστο του 1823 την κηδεία του Μάρκου
Μπότσαρη και τον Μάρτιο του 1825 κήδευσε το Λόρδο Βύρωνα.
Ο Επίσκοπος Ιωσήφ με μεγάλη καρτερία και
γενναιότητα κρατώντας στα χέρια του τον Τίμιο Σταυρό εμψυχώνει τους πολιορκημένους,
ο δε Μάγερ γράφει στις 19 Δεκεμβρίου του 1825 στα Ελληνικά χρονικά «Από το
ρακένδυτο πετραχήλι του κρέμονται οι ψυχές όλων των πολιορκημένων».
Μαζί με τον Πρεβεζάνο Αρχιμανδρίτη Γεράσιμο
Ζαλογγίτη γυρνούν στα τείχη, εμψυχώνουν τους Αγωνιστές, περιθάλπουν τους
τραυματίες, βοηθούν στη επιδιόρθωση των τοιχών και πολεμούν και οι ίδιοι στην
«ντάπια».
Μετά από ένα χρόνο πολιορκίας καταλαβαίνουν
πως ήταν αδύνατο πλέον να έρθουν ενισχύσεις, αποφασίζουν τη συγκρότηση Διοικούσας Επιτροπής η οποία αποτελούνταν
από τον Επίσκοπο Ιωσήφ ως πρόεδρο και μέλη τους πρόκριτους και τους οπλαρχηγούς
της πόλης, το συμβούλιο αυτό ονομάσθηκε «Συμβούλιο Θανάτου».
Η επιτροπή συνεδριάζει στις 6 Απριλίου του
1826 στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής και αποφασίζεται ομόφωνα να
πραγματοποιηθεί η Έξοδος το Σάββατο του Λαζάρου ξημερώνοντας Κυριακή των Βαΐων,
10 με 11 Απριλίου του 1826.
Το σχέδιο της Εξόδου το κατέστρωσε ο
Επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ όπως μαρτυρεί ο Νικόλαος Κοσομούλης, αποτελούνταν από
δεκαεπτά άρθρα με αναφορά στον αγώνα για την Ελευθερία ή τον Θάνατο.
Ο Επίσκοπος κατά την Έξοδο ήταν επικεφαλής
της τρίτης φάλαγγας, μέσα στον πανικό αναγκάζεται με τα γυναικόπαιδα και
λιγοστούς πολεμιστές να ταμπουρωθούν στο νησάκι του ανεμόμυλου.
Εκεί αντιστέκονται επί τρείς μέρες, στο
τέλος έβαλε φυτίλι στην πυριτιδαποθήκη και ανατινάχθηκε μαζί με την ομάδα του
για να μην πέσουν ζωντανοί στα χέρια των τούρκων εισβολέων.
Ανάμεσα στα συντρίμμια οι εισβολείς
βρίσκουν μισοζώντανο τον Επίσκοπο και αφού τον βασάνισαν τον κρεμάσανε
ξεψυχώντας μαρτυρικά, (+13/04/1826).
Ενταφιάσθηκε παραπλεύρως του Ιερού Ναού του
Αγίου Παντελεήμονα στην πόλη του Μεσολογγίου, όπου είχε τελέσει και την
τελευταία Θεία Λειτουργεία.
Ο Εθνομάρτυρας Επίσκοπος Ρωγών και Κοζύλης
Ιωσήφ είναι ένα σύμβολο της Μεγάλης Επανάστασης και η θυσία του πρέπει να γίνει
παράδειγμα για τις νέες γενιές.
Ευάγγελου Θ. Κατσίμπρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου