ΠΡΕΒΕΖΑ: ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΟΣΙΑ ΤΟΙΣ ΚΥΣΙ ; της Βικτωρίας Τζούρου

Χθες το πρωϊ στο παλιό νεκροταφείο, που πήγα για την καθιερωμένη τέτοιες ημέρες περιποίηση του οικογενειακού μας τάφου, άκουσα περίεργους ήχους να βγαίνουν, όχι μόνο από τον δικό μας τάφο, αλλά και από πολλούς άλλους τριγύρω με παλιά Πρεβεζάνικα ονόματα.

Και όχι ξαφνιασμένη συνειδητοποίησα πως έτριζαν κόκκαλα, τα κόκκαλα των προγόνων μας, που επί ένα αιώνα βρίσκονται θαμμένοι εκεί.

Και πώς να μη τρίξουν, όταν το προηγούμενο βράδυ αναρτήθηκε η χαρμόσυνη είδηση πως βγήκε στο σφυρί το Κάστρο του Αγίου Γεωργίου για «επαγγελματική μίσθωση», ίσως airbnb, εμπορικό κέντρο, ποιος ξέρει; ίσως η δημοτική μας αρχή έχει καλύτερη ενημέρωση για την μελλοντική του «αξιοποίηση».

Και σκέφτηκα την παροιμία «εκεί που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τα άρματα κρεμάν οι γύφτοι τα νταούλια.

Όσο για την πρόταση του κ. Γιώργου Τρυφωνίδη-παιδί της δικής μου γενιάς-με την οποία συμφωνώ απόλυτα, είχα σκεφθεί κάτι ανάλογο, δηλαδή να βρεθούν 500 Πρεβεζάνοι, που εθελοντικά θα έκοβαν 2-3 τσίπουρα ή καφέδες τον μήνα για να μαζεύεται το υπέρογκο αυτό ποσό. Τόσο μας μέτρησαν!!!

ΥΓ. Για το στρατόπεδο του ΙΩΑΝΝΗ (κατά το ΠΥΛΑΔΗ) που έξ(6) φορές διάβασα στα πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου, ελπίζω, σύντομα να στείλω ένα σύντομο ιστορικό σημείωμα.

Βικτωρία Τζούρου