Η Ανάσταση του Χριστού
Χριστός Ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες
Όλοι, μικροί μεγάλοι ετοιμαστείτε…Δ. Σολωμός
Η Ανάσταση του Χριστού είναι η μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης.
Είναι η
εορτή εορτών, η πανήγυρις πανηγύρεων…
Χαίρονται οι
άγγελοι και οι αρχάγγελοι, οι άγιοι και
οι δίκαιοι η Υπεραγία Θεοτόκος, χαιρόμαστε κι εμείς, για την Ανάσταση του
Κυρίου, γιατί από τον τάφο τού Χριστού ξεκίνησε η ζωή η αθάνατος, η άφεση των
αμαρτιών μας, ο θρίαμβος εναντίον της αμαρτίας, του θανάτου και του διαβόλου…
Πάσχα είναι «
εβραϊκή » λέξη και σημαίνει διάβαση,
πέρασμα…
Ανάσταση του
Χριστού, είναι πέρασμα, από την ενοχή της αμαρτίας, στη δικαιοσύνη, από τα έργα
του σκότους, στην αρετή, από την κατάρα στην ευλογία…Έρχεται να δώσει απάντηση
και λύση στην αγωνία και τον πόνο του ανθρώπου, για το θάνατο…έρχεται να
φωτίσει στο « όντως φοβερώτερον το του θανάτου μυστήριον »
και να γεμίσει τον άνθρωπο με την αδιάψευστη ελπίδα, ότι δεν είναι αξεπέραστο
κακό ο θάνατος…
Σημαίνει την
άφεση των αμαρτιών μας με την δύναμη της ειλικρινούς μεταμέλειάς μας , που μας
δίνει τη δύναμη, να ζητούμε και να δίνουμε συγγνώμη και να εξιλεωνόμαστε με την
δύναμη της εξομολόγησης…
Η πορεία μας
να είναι αγώνας, ώστε να ενεργεί η χάρη του Χριστού στην καρδιά μας, να μας
γεμίζει με αρετές…
Η Ανάσταση,
είναι η αρχή για νέο ξεκίνημα πνευματικής αναζήτησης και συνεπή αγώνα μας, παντοτινής
συμπόρευσης με το Χριστό…
Ένας χωρικός κάποτε, καλλιεργούσε ένα χωράφι,
με καλαμπόκια…Όταν αυτά ωρίμασαν και ήρθε ο καιρός για πούλημα, διάλεξε και
έκοψε τα καλύτερα, γέμισε δυο κοφίνια και τα φόρτωσε στο γαϊδουράκι του… Πρωί,
πρωί πήρε το δρόμο για την αγορά, να τα πουλήσει…Περπάτησε αρκετά και σταμάτησε
σε μια πηγή να ξεδιψάσει, αυτός και ο γάιδαρός του, να πάρουν μια ανάσα..
Σε λίγο,
φάνηκε ένας περαστικός. Σταμάτησε κι αυτός,
ανταλλάξανε κάποια τυπικά λόγια κι εκείνος με ευγένεια του ζήτησε, ένα
καλαμπόκι. Ο χωρικός, σκέφτηκε αν δωρίσει ένα καλαμπόκι, χάνει, θα πάρει
λιγότερα χρήματα, θα έχει λιγότερο κέρδος…ζημιώνεται…
Αα, για
κάτσε, είπε στον εαυτό του, έχω μερικά καλαμπόκια, πολύ μικρά που κανένας, δεν
πρόκειται να τα αγοράσει, είναι άχρηστα…Ας δώσω, στον περαστικό ένα…να κάνω και
τον καλό.
Έψαξε, έψαξε
στα κοφίνια και βρήκε το μικρότερο και το έδωσε στον ξένο…
Ο περαστικός
το πήρε το κοίταξε καλά και το έριξε πάλι στο κοφίνι, εκεί που ήταν…Μόλις έπεσε
στο κοφίνι, το μικρό καλαμπόκι, έλαμπε έγινε χρυσό…Αλλά και το πρόσωπο του
περαστικού, φωτίστηκε, άλλαζε και έλαμπε…
Ο χωρικός,
στο πρόσωπο του αγνώστου περαστικού αναγνώρισε τον ίδιο το Χριστό…Και ο
αθεόφοβος, φιλοχρήματος και συμφεροντολόγος χωρικός, για το μόνο που ταράχτηκε
και τραβούσε τα μαλλιά του, ξεφώνιζε και έλεγε τι έκανα ο ………. , που δεν του
έδωσα και τα δυο κοφίνια, θα ήμουν τώρα πολύ πλούσιος… Τι έκανα ο κουτός,
αδιόρθωτος είμαι !
Ξαναπέρασε
και σταμάτησε και την άλλη μέρα στην ίδια πηγή και περίμενε….και την άλλη…και
την άλλη ! Και ο νοών, νοείτω, γιατί περνούσε και περίμενε εκεί… και γιατί
ήθελε να γίνει ανοιχτοχέρης τώρα! Εκείνη
την ημέρα έχασε την ευκαιρία να αγιαστεί και να συμπορευτεί, μαζί Του…
Ο δυστυχής
είχε τον πλούτο μπροστά του και έκανε μίζερους υπολογισμούς.
Η Ανάσταση είναι το συγκλονιστικότερο και
αδιαμφισβήτητο γεγονός και είναι τόσο μεγάλη γιορτή, γιατί όλοι ανεξάρτητα, από
το πόσο θερμοί είμαστε στην πίστη, πόσο συχνά πηγαίνουμε στην εκκλησία, όλοι
αισθανόμαστε, τις μέρες αυτές ιδιαίτερη χαρά, νοσταλγία και ευλογία…
Εύχομαι
ολόθερμες ευχές σε όλους, να πλημμυρίσει η ζωή μας με το φως, την ειρήνη, τη
χαρά, την αγάπη και την ελπίδα, της ανάστασης του Χριστού. Ο αναστημένος
Χριστός να βασιλεύει μέσα στις καρδιές μας.
Να μας
φωτίζει, να μας δυναμώνει και να μας αγιάζει.
Καμπάνα αναστάσιμη θριαμβευτική λαλιά
Χριστός Ανέστη ψάλλε το, ασίγαστα και
αιώνια…. Γ. Βερίτης
ΧΡΙΣΤΟΣ
ΑΝΕΣΤΗ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Λεωνίδας Κακιούζης - Συντ/χος
δάσκαλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου