Σκέψεις περί απόπειρας μεταφοράς του τμη. Λογιστικής από την Πρέβεζα στα Γιάννενα

Αγαπητές/οί Συμπολίτες και <αξιοσέβαστοι> εκπρόσωποι της πολιτικής και αυτοδιοικητικής  εξουσίας στην Περιφερειακή Ενότητα Πρέβεζας, Εμείς οι πολίτες αυτής της πόλης, ως “πάντοτε ευκολόπιστοι μα πάντα προδομένοι”,  εξακολουθούμε να αποκαλούμε τον τόπο μας – και δικαίως – ως “ευλογημένο από τον Θεό”, μένοντας όμως μόνο σε αυτό, αποφεύγοντας συνήθως να προχωρήσουμε στην προφανή  συνέχεια…” και αδικημένος από τους ανθρώπους”

Όταν είναι μάλιστα, από τους ανθρώπους ΤΟΥ,  τους δικούς του ανθρώπους!

Αυτή η δική μας αμέλεια, σε συνδυασμό και με την ιδιορρυθμία του τόπου, δηλαδή την  απουσία ξεκάθαρης ταυτότητας και σαφούς κατευθύνσεως, είναι στην πραγματικότητα η  πηγή του κακού, όλων των δεινών εκείνων, για τα οποία πάντοτε ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΟΡΤΗΣ  σπεύδουμε να εκτοξεύσουμε κατηγορίες κατά πάντων, πλην ημών!

Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο, ο τόπος και η κοινωνία μας συνεχίζουν να γίνονται θύματα της ίδιας της νοοτροπίας τους, όχι μόνον έχοντας απωλέσει πολλές ευκαιρίες για την ανάπτυξη από τα παλαιά χρόνια  έως και σήμερα.

Αλλά επιπλέον, αδυνατούν ακόμη και να διατηρήσουν τα στοιχειώδη εκ των  κεκτημένων.

Και δεν είναι στις προθέσεις μας να θυμίσουμε αυτήν την στιγμή τα …κρίματα  του παρελθόντος μας, υπηρεσίες, δρόμους, λιμάνια, νοσοκομεία, κλπ, κλπ, αλλά να  επικεντρωθούμε στο εντελώς επίκαιρο ζήτημα, αυτό της αποφασισθείσης μετακινήσεως ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΕΒΕΖΑ ΣΤΑ ΙΩΑΝΝΙΝΑ ζήτημα το οποίον εξελίσσεται εις βάρος μας, μέσα σε τοπίο ομιχλώδες με όζουσα  ατμόσφαιρα.

Προφανώς, το δικό του συμφέρον κοίταξε όποιος αποφάσισε αυτήν την μεταφορά, κι όχι  βεβαίως το συμφέρον της Σχολής, ούτε των φοιτητών της, ούτε φυσικά της πόλης μας.  Δυστυχώς όμως, ακριβώς το ίδιο έπραξαν και εξακολουθούν έως και σήμερα, στιγμή κρίσιμη  χρονικά για την υπόθεση, και όλοι όσοι – υποτίθεται πως – θα μπορούσαν να λειτουργήσουν  διαφορετικά, προασπιζόμενοι το συμφέρον του δικού μας τόπου, της δικής μας κοινωνίας,  μαζί με αυτό της Σχολής και των φοιτητών της.

Απεραντολογία συζητήσεων άνευ ουσίας,

Σταθερή υποσχεσιολογία άνευ αντικρίσματος

Ατέρμονη ανούσια επιστολογραφία και

έξυπνη αποφυγή των ευθυνών, μέσω του παλαιότατου  τεχνάσματος της εκδόσεως…ΜΕΜΟΝΟΜΕΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ  ψηφισμάτων!

Αυτή υπήρξε έως τώρα …η άμυνά μας και τέτοια  υπήρξε η συμπεριφορά και η διαχείριση της “καυτής πατάτας” από τους θεσμικούς φορείς  του τόπου μας και από τους πολιτικούς εκπροσώπους μας.

Κατόπιν αυτών, αιωρείται το  ερώτημα προς αυτούς:

και μετά την απόρριψη των όποιων πρωτοβουλιών και  ψηφισμάτων σας, τί;;;

Αισθάνεσθε πως έχετε κάνει το χρέος σας;;;

Αισθάνεσθε πως έχει  ολοκληρωθεί η αποστολή σας;;;

Πλάνη οικτρά λοιπόν! Ιστορικά αποδεδειγμένο πολλάκις  πως, ουδείς αγών περατώθηκε νικηφόρα όσο αυτός στηρίχθηκε μόνο σε λόγια, χωρίς να είναι  οι πράξεις αυτές που θα φέρουν την νίκη!

Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν για όλους τους αρμόδιους κι υπεύθυνους, για τους  ταγούς του τόπου, για αυτούς που “κατέλαβαν” αυτήν την θέση ευθύνης, όχι χάρη στων  πολιτών τα λόγια, αλλά χάρη στων πολιτών την πράξη, την ψήφο!

Εφόσον όλοι ισχυρίζεσθε ότι συμπαρατάσσεστε, εφόσον όλοι ισχυρίζεσθε πως κατανοείτε την ανάγκη, τότε εξηγήστε  στην τοπική μας κοινωνία με όρους σεβασμού της αληθείας, ποια ακριβώς η αιτία, η οποία ως τροχοπέδη σας δεσμεύει και σας ακινητοποιεί;;; ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΨΑΤΕ

Από την άλλη, εφόσον όλοι γνωρίζετε  πολύ καλά τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί εκ μέρους σας μία  καταλυτική κι αποτελεσματική παρέμβαση, τελέσφορη και λυσιτελής, μακράς πνοής κι  ευρείας αποδοχής, τότε για ποιόν λόγο δεν προχωράτε σε αυτήν την παρέμβαση;;;

Και ως απάντηση στα παραπάνω, κατά την άποψή μας, δεν είναι καθόλου δύσκολο να  ασχοληθείτε, πειστικά και πιεστικά, με την επιτάχυνση των διαδικασιών προς άμεση  υλοποίηση των όσο ήδη εχουν/εχετε υποσχεθεί επί του κατασκευαστικού και τεχνικού πεδίου, απευθυνόμενοι απευθείας προς την αρμόδια προς τούτο, την Σύγκλητο του Πανεπιστημίου  Ιωαννίνων (το οποίο όφειλε να ονομάζεται “Πανεπιστήμιο Ηπείρου”, αλλά αυτό είναι  διαφορετικό θέμα,(το οποίο προτιθέμεθα να θίξουμε σε ανεξάρτητο σημείωμα,  υποστηρίζοντας την εύλογη θέση και ρηξικέλευθη πρότασή για την μεταφορά ολόκληρης  της Οικονομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων στην Πρέβεζα με τα πολλαπλά πλεονεκτήματά της).

Σε αυτό το πλαίσιο, μία καλή αρχή θα είναι η ταχεία ολοκλήρωση των εξής:

•  Άμεση αποκατάσταση της στέγης και οριστικής παραλαβής του  έργου.

•  Δημιουργίας χώρου εστιατορίου για τη σίτιση των φοιτητών (ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ 07/2018 ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ)

•  Εξασφάλιση μεταφοράς των φοιτητών από//προς την πόλη μέσω του ΚΤΕΛ ή από την Δημοτική Συγκοινωνία ή με μίνι μπας του Πανεπιστήμιου (ήδη υπάρχει )

• Εξασφάλιση επιδότησης ενοικίου των φοιτητών (όπως σε Ιωάννινα και Άρτα), μέσω της Κοινωνικής Μέριμνας του Παν. Ιωαννίνων.

 

Κλείνοντας, ας πούμε και τούτο… Ας μη θεωρούμε πλέον, εμείς οι πολίτες, πως είμαστε στο  απυρόβλητο!  Όχι μόνον διότι δικές μας είναι οι επιλογές των προσώπων, τα οποία μας  εκπροσωπούν, αλλά πρωτίστως διότι, παρόλο το μέγεθός του, δεν έχουμε αντιληφθεί την  κρισιμότητα του ζητήματος, ούτε τις πραγματικές επιπτώσεις του για το σύνολο της  κοινωνίας μας.

 

Αυτό δεν είναι μία κατηγορία, δίκαιη ή άδικη. Διότι, απλώς πρόκειται για  ένα από τα χαρακτηριστικά του σχεδίου, μίας “παγίδας”, στην οποία όλοι κι εύκολα μπορούν  να πέσουν θύματα. Το σχέδιο, το οποίο εν κρυπτό εξυφαίνεται, προφανώς έχει και την  επικοινωνιακή διάστασή του.

Για τον λόγο αυτό, άπαντες γρηγορείτε!

Ας αφήσουμε κάποτε την προσωπική ασφάλεια που  παρέχει η αποστασιοποίηση κι η αδιαφορία, αφού ακόμη κι αν το θέμα δεν σας αφορά  αμέσως προσωπικά, εμμέσως αφορά και εσάς με τρόπο απόλυτο, ίσως και καθοριστικό.

Διότι  θίγεται ο χώρος μας και αδικείται κατάφωρα ο τόπος μας.

Οι  φορείς και οι πολίτες της Πρέβεζας