Έφτασε η μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης…,έρχονται τα Χριστούγεννα!
«Χριστός γεννάται εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας, οι ουρανοί αγάλλονται.
Χαίρει η κτίσις όλη»…Ακούμε στον Ι.Ν. Αγίου Νεκταρίου αυτές τις άγιες μέρες, από τον πατέρα Ιωήλ, στα κηρύγματά του με την γλυκύτητα των λόγων του και την ευγένεια του χαρακτήρα του…,τον ακάματο εργάτη της πίστεως και της αξιοζήλευτης δράσης του για την ανέγερση του ναού μας και διαβάζουμε στα βιβλία του…,φωτεινά ορόσημα και πνευματικοί δείχτες…!
Χριστούγεννα! Γιορτή με ανέκφραστο μεγαλείο, με ελπιδοφόρο άγγελμα, κοσμοσωτήριο και κοσμοχαρμόσυνο. Μας αναζωογονεί, μας θεραπεύει, μας αναπλάθει και μας αγιάζει. Γιορτάζουμε μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της χριστιανοσύνης, την ενανθρώπηση του Κυρίου Ιησού Χριστού, που αποτελεί κατά τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο την «Μητρόπολη όλων των εορτών».
«Ευαγγελίζου γη χαράν μεγάλην, αινείτε ουρανού Θεού την δόξα»!
Εκείνη τη νύχτα της Γεννήσεως κατέβηκε ο ουρανός στη γη, ενώθηκε ο Θεός με τον άνθρωπο, ανέτειλε στον κόσμο ο αληθινός «Ήλιος της Δικαιοσύνης», ήρθε στη γη ο Σωτήρας του κόσμου.
Εκείνη τη νύχτα έγινε το μεγαλύτερο θαύμα του κόσμου, το μεγαλύτερο γεγονός της παγκόσμιας Ιστορίας: «Ετέχθη ημίν Σωτήρ», αναφωνεί ταπεινός, φωτισμένος και άξιος ο Αρχιμανδρίτης μας…
Όλοι και αυτοί ακόμη που έχει κλονισθεί η πίστις τους, όλοι επηρεασμένοι από τα παιδικά χρόνια κάτω από την ομορφιά και τον πλούτο της ζωής μας με τον ερχομό του Χριστού στη γη, όλοι κατά κάποιο τρόπο προετοιμάζονται να γιορτάσουν αυτή τη Μεγάλη μέρα, η οποία λόγω και του χειμώνα συγκεντρώνει στη θαλπωρή της εστίας όλα τα μέλη της οικογενείας και θεωρείται κατ’ εξοχήν οικογενειακή γιορτή.
Οι άνθρωποι προετοιμάζονται να γιορτάσουν….Αλλά άραγε η προετοιμασία που κάνουν είναι εκείνη που ταιριάζει στους χριστιανούς ; Τα όσα λέγονται και γίνονται τις άγιες αυτές ημέρες αποδεικνύουν ότι η προετοιμασία που γίνεται…,είναι εκείνη που ζητεί το γνήσιο πνεύμα του Χριστιανισμού ; Ας πούμε την πικρή αλήθεια: Οι γιορτές γίνονται για το σώμα, για την ικανοποίηση των επιθυμιών και ορέξεων της σαρκός, πολύς ο λόγος. Αλλά για την ψυχή; Ούτε λόγος.
Ρίξτε, παρακαλώ, ένα βλέμμα στις προετοιμασίες των ημερών. Τι πυρετός δραστηριότητας για τον καλύτερο εορτασμό! Οι νοικοκυρές βρίσκονται σε διαρκή κίνηση. Ασπρίζουν, πλένουν καθαρίζουν σκεύη, στρώνουν χαλιά, γεμίζουν ανθοδοχεία με πολύχρωμα, ευωδιαστά λουλούδια, στολίζουν χριστουγεννιάτικα δέντρα με φώτα και στολίδια, αγοράζουν τρόφιμα, ετοιμάζουν εκλεκτά και πλούσια γεύματα, στα οποία κρέατα, ποτά και γλυκίσματα θα παρατεθούν και τα σπίτια λαμπροστολισμένα θα είναι έτοιμα να υποδεχτούν συγγενείς και φίλους…Όλες αυτές οι προετοιμασίες και οι συνήθειες τότε μόνο έχουν αξία, όταν προετοιμαστούμε κατάλληλα για να γεννηθεί ο Χριστός στην καρδιά μας. Όταν κάνουμε την καρδιά μας φάτνη του Χριστού! Καταλήγει ο πατήρ Ιωήλ, φωτεινό παράδειγμα και πρότυπο αρετής, αγάπης και καθήκοντος…!
Θα σας διηγηθώ μια ιστοριούλα για το θέμα αυτό…,του εορτασμού των γιορτών.
Μια ευσεβής κυρία, πολύ πλούσια, ζούσε σε μια μικρή όμορφη πόλη, σαν την δική μας, καλή ώρα! Δεν παρέλειπε να εκκλησιάζεται όλες τις Κυριακές και τις μεγάλες εορτές. Καλοντυμένη, καλοβαλμένη την έβλεπαν οι ενορίτες πρωί με τον Όρθρο με σεμνό και αρχοντικό περπάτημα να πλησιάζει κα να εισέρχεται στην εκκλησία, πότε μόνη της και πότε με άλλους συγγενείς της. Με μεγάλο σεβασμό προσευχόταν μπροστά στις εικόνες και διακριτικά άναβε το κερί της στον Πρόναο, ενώ δεν έπαυε να ψιθυρίζει προσευχές και παρακλήσεις. Καθόταν πάντα στην ίδια θέση και φαινόταν ότι με ευλάβεια συμμετείχε και παρακολουθούσε συγκεντρωμένη τα ψαλσίματα του παπά και των ψαλτών. Ήταν μια ενεργός εκκλησιαζόμενη ενορίτισσα, αξιοπρεπής κυρία, άξια θαυμασμού!
Πλησίαζαν οι γιορτές των Χριστουγέννων και στην καρδιά της κυρίας αυτής γεννήθηκε μια επιθυμία δυνατή, επίμονη.
Ο Χριστός που γεννήθηκε στην σπηλιά…,να επισκεφτεί εκείνη τη χρονιά και το δικό της σπίτι. Αυτή ήταν η επιθυμία της και δεν έβγαινε από το μυαλό και την καρδιά της. Και για την πραγματοποίηση της επιθυμίας αυτής παρακαλούσε κάθε μέρα το Χριστό και στην εκκλησία που πήγαινε μπροστά στην εικόνα Του και στο σπίτι της καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας κι έλεγε: «Χριστέ μου, έλα στο σπίτι μου, κι εγώ θα σε περιποιηθώ με όλη την αγάπη και το σεβασμό μου. Η μέρα που θα με επισκεφτείς θα είναι για μένα η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου...,η σημαντικότερη μέρα. Έλα, Χριστέ μου, στο σπίτι μας». Στις επίμονες αυτές παρακλήσεις της κυρίας ακούστηκε φωνή μετά από μερικές μέρες από τον ουρανό που έλεγε: «Θα έρθω στο σπίτι σου, Κυρία»!
Η κυρία που άκουσε τη μυστηριώδη, αλλά χαρμόσυνη αυτή φωνή, γεμάτη από χαρά, γιατί εισακούστηκε η παράκλησή της, με τη βεβαιότητα ότι ο Χριστός θα την επισκεφτεί την ημέρα των Χριστουγέννων, άρχισε να προετοιμάζεται. Υπηρέτες και υπηρέτριες εργάζονταν ασταμάτητα και εντατικά. Το μέγαρο της κυρίας ευπρεπίστηκε κι έλαμπε από καθαριότητα μέσα κι έξω…Ένα ωραίο σπίτι - μέγαρο, δίπατο με πολλά δωμάτια και υπόγεια αποκάτω…,στη μέση ενός μεγάλου καταπράσινου κήπου, όπου καρποφόρα δέντρα, τριανταφυλλιές και καλλωπιστικά φυτά με γούστο και οργάνωση ήταν φυτεμένα. Ολόγυρα ένας ψηλός πέτρινος μαντρότοιχος με μια γερή, ασφαλή εξώπορτα προφύλασσε το σπίτι από τους πονηρούς και τους περίεργους. Ένα δρομάκι πετροστρωμένο ξεκίναγε από εκεί και οδηγούσε στην ψηλή σκάλα του με τα μαρμαρένια σκαλοπάτια. Μια καλοσχεδιασμένη σκεπή με κόκκινα καλοβαλμένα κεραμίδια ομόρφυνε το αρχοντικό σπίτι! Και στην είσοδο του σπιτιού μια επιβλητική μεγάλη πόρτα, άφηνε να περάσουν όσους επιθυμούσαν οι νοικοκύρηδες.
Ήταν έτοιμο για την υποδοχή του μεγάλου Επισκέπτη! Το υπηρετικό προσωπικό σε εγρήγορση περίμενε προσταγές της οικοδέσποινας, για την πολυπόθητη επίσκεψη. Η κυρία περίμενε και ζούσε για αυτή τη συνάντηση, την Παραμονή της Γεννήσεως…!
- Αφήστε σήμερα ανοιχτή την εξωτερική είσοδο, έδωσε εντολή η κυρία…
Εκεί κατά το μεσημεράκι της Παραμονής…, - κάποιος χτυπάει την πόρτα του σπιτιού»…,ακούστηκε από μια υπηρέτρια.
- Θα είναι ο Χριστός, είπε η κυρία, εσείς μείνετε στη θέση σας, θα ανοίξω εγώ… Κι έτρεξε να ανοίξει. Αλλά ανοίγοντας την πόρτα, παρουσιάστηκε ένας φτωχός ρακένδυτος, πεινασμένος και κρυωμένος, ζητούσε βοήθεια...
- Δώστε μου, κάτι να φάω κυρία…,είμαι νηστικός και ανήμπορος από την πείνα, έχω μέρες που δεν έχω βάλλει τροφή στο στόμα μου.
Η κυρία όμως που τόσο είχε κοπιάσει για να έχει το μέγαρο καθαρό, απογοητεύτηκε…,φοβήθηκε μήπως ο ρακένδυτος αυτός λερώσει τα μαρμάρινα σκαλοπάτια του μεγάρου.
- Φύγε γρήγορα απ’ εδώ, θα μου λερώσεις τα μαρμάρινα σκαλοπάτια της σκάλας και της εισόδου, του είπε και τον έδιωξε. Η πόρτα έκλεισε. Ο φτωχός πεινασμένος έφυγε περίλυπος και απογοητευμένος.
Δεν περνάει πολλή ώρα και να, πάλι κτυπά η πόρτα. Πετάχτηκε κι έτρεξε κατά εκεί με αγωνία η αρχόντισσα κυρία. Αλλά και πάλι διαψεύστηκε…!
Στην πόρτα έστεκε μαζεμένος απ’ το κρύο, ένας δυστυχής γέρος αδύνατος, ελεεινός. Μόλις και περπατούσε με το ραβδί του στο χέρι...,τρέμοντας απ’ την απογευματινή παγωνιά του χειμώνα. Ζητεί και αυτός κάπου να παραμείνει, σε κάποια γωνιά, για να μην ξεψυχήσει απ’ τις κακουχίες και το κρύο.
- Στο όνομα του Χριστού, που γεννιέται απόψε κυρία, βοήθησέ με, μην με διώχνεις…,δεν έχω που αλλού να μείνω, θα πεθαίνω απ’ το κρύο…
- Όχι, απόψε του είπε με σοβαρό ύφος, περιμένω «υψηλό καλεσμένο».
- Δεν θα ενοχλήσω τον καλεσμένο σας, κυρία, βάλτε με κάπου στο υπόγειο…παρακαλούσε ο κακομοίρης και φτωχός έρημος γέρος.
Αλλά, μάταια…,διώχτηκε κι αυτός με την δικαιολογία, ότι η εκλεχτή κυρία περιμένει επισκέπτη. Ο γέρος περίλυπος έφυγε…
Σε λίγο τρίτος χτύπος ακούγεται στην πόρτα του μεγάρου.
Ποιος είναι; Φωνάζει με αγωνία η ευσεβής κυρία.
Στα σκαλοπάτια τώρα είναι μια χήρα με τα ορφανά της. Εδώ και καιρό έβλεπε την αρχόντισσα κυρία στην εκκλησία, εκεί που στεκόταν μαζεμένη με τα ορφανά της ολόγυρα και ζητούσε βοήθεια…Δεν της είχε δώσει ποτέ βοήθεια η κυρία του σπιτιού…,ίσως δεν την είχε προσέξει. Απόψε Χριστούγεννα, αν θέλει μπορεί να μας βοηθήσει, σκέφτηκε.
- Καλή μου, κυρία, δεν έχουμε που να μείνουμε, αν μπορείτε φιλοξενήστε μας για λίγες μέρες…,κινδυνεύουν τα παιδιά μου να πεθάνουν από το κρύο, παρακαλεί η πονεμένη χήρα...
Αλλά και σ’ αυτήν, με την ίδια δικαιολογία, έκλεισε η πόρτα!
«Άκου, να την φιλοξενήσουμε για λίγες μέρες, αυτή και τα παιδιά της», την άκουσαν οι υπηρέτες που μουρμούραγε…Εδώ από στιγμή σε στιγμή περιμένω το Χριστό!
- Βάλτε μας πίσω στην αποθήκη σας…,δεν θα σας ενοχλήσουμε καθόλου, εκλιπαρούσε και φώναζε η γυναίκα πίσω από την κλειστή πόρτα.
Σε λίγο και τέταρτος χτύπος. Ένας άρρωστος σε ελεεινή κατάσταση ζητά συμπαράσταση από την χριστιανή κυρία. Όμως και αυτός διώχνεται με την ίδια δικαιολογία…«Περιμένουμε επίσημο Επισκέπτη»!
Η κυρία εξακολουθεί να περιμένει το μεγάλο Επισκέπτη! Έρχεται η νύχτα των Χριστουγέννων. Τα σήμαντρα χτυπούν…!
« Α, τώρα θα έρθει»…,σκέφτηκε. Περιμένει...Οι ώρες περνούν. Γίνεται μεσημέρι. Βραδιάζει. Ο ήλιος βασιλεύει, αλλά ο μεγάλος Επισκέπτης δεν φάνηκε! Περίλυπη η κυρία άρχισε να κλαίει.
- Κύριε, μού υποσχέθηκες, ότι θα έρθεις κι εγώ έκανα τα πάντα για να σε υποδεχθώ, αλλά εσύ δεν ήρθες... Γιατί;
Μυστική φωνή τότε ακούγεται απ’ τον ουρανό.
- Ήρθα! Τέσσερις φορές, χτύπησα την πόρτα σου, αλλά εσύ και τις τέσσερις φορές μού την έκλεισες…!
- Πότε, Κύριε, ήρθες;
Και ο Κύριος απαντά:
- Εγώ ήμουν όταν χτύπησε ο πεινασμένος. Εγώ ήμουν όταν χτύπησε ο γέρος. Εγώ ήμουν όταν χτύπησε η χήρα με τα ορφανά. Εγώ και όταν χτύπησε ο άρρωστος.
- Εσύ, Κύριε, ήσουν;
- «Αγαπητοί φίλοι, τώρα που ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα, να καλωσορίσουμε το Θείο Βρέφος και με χαρά να υποδεχτούμε το νέο έτος, να έχουμε κατά νου την σπουδαιότητα της μεγάλης αλήθειας που εμπεριέχεται στην ιστορία»…!
Χριστούγεννα χωρίς αγάπη προς τους συνανθρώπους μας, δεν είναι Χριστούγεννα, αλλά γιορτή γαστρονομική…,μια γιορτή με ένα χριστιανικό επίχρισμα.
Καλά και ειρηνικά Χριστούγεννα
Χρόνια πολλά και ευλογημένα
Λεωνίδας Κακιούζης
Συν/χος Δάσκαλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου