ΠΡΕΒΕΖΑ: Το ΚΚΕ για το Δάσος της Παργινόσκαλας

Ανακοίνωση

Την Παρασκευή 27/06/2025 έγινε αντιληπτό από κατοίκους της περιοχής του Παντοκρατόρα πως γίνονται έργα κοπής του Δάσους της Παργινόσκαλας, ενός δάσους απαράμιλλου κάλους σε μία από τις πιο όμορφες περιοχές του παραλιακού μετώπου. Το Δάσος αυτό φυτεύτηκε με πρωτοβουλία του Δήμου το 1984 αλλά φαίνεται πως αποτελεί εμπόδιο στα επιχειρηματικά σχέδια που απεργάζεται το το Ταμείο Εθνικής Άμυνας για να “αξιοποιήσει” μια περιουσία που δεν του ανήκει αλλά ανήκει στο Λαό της Πρέβεζας.

Αυτή η περιοχή με την κατανομή του 1922 είχε παραχωρηθεί από το Δημόσιο για τη δημιουργία του προσφυγικού οικισμού του Παντοκράτορα και η συγκεκριμένη περιοχή ήταν χαρακτηρισμένη ως βοιδολίβαδο. Το 1933 παραχωρήθηκε στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας για να δημιουργηθεί εκεί πεδίο βολής σύμφωνα με τις ανάγκες και τον σχεδιασμό που είχε τότε ο στρατός. Την δεκαετία του 80 με παρεμβάσεις του κινήματος και της τότε Δημοτικής αρχής παρέμεινε για τρία χρόνια ανενεργό και στην συνέχεια το 1984 δεντροφυτεύτηκε. Μετά από μια σειρά δικαστικών διαμαχών το ακίνητο αυτό χαρακτηρίστηκε Δάσος και στο γενικό πολεοδομικό σχέδιο περιαστικό πράσινο και κατοχυρώθηκε ως περιουσία του Δημοσίου καταγεγραμμένο μάλιστα και στο κτηματολόγιο. Το 2016, με νόμο του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και Υπουργό εθνικής Άμυνας τον Καμμένο αποχαρακτηρίζεται το συγκεκριμένο ως Δάσος επειδή δεν είναι ‘’αυτοφυές’’ και έγινε προσφυγή από Ταμείο Εθνικής άμυνας να το αξιοποιήσει πλέον ως δικό του “φιλέτο” . Η συγκεκριμένη πράξη αποτελεί μια πράξη που διέπεται από μία συγκεκριμένη αντίληψη. Από την αντίληψη πως η δημόσια περιούσια, δηλαδή ο ζωτικός χώρος των Πρεβεζάνων πολιτών, χώρος που αποτελεί σημαντικός δείκτης ποιότητας ζωής, δεν πρέπει να τον χαίρεται το σύνολο των πολιτών αλλά μόνο όσοι ανήκουν στα υψηλότερα οικονομικά στρώματα της ταξικής πυραμίδας. Αυτή η αντίληψη αντανακλά την γενικότερη πολιτική επιλογή των αστικών κομμάτων να έχουν χώρους αναψυχής, καθαρό νερό, οδικούς άξονες ασφαλείς και αξιοπρεπή διαμονή μόνο όσοι έχουν να πληρώσουν , ενώ τα φτωχά λαϊκά στρώματα να έχουν όλο και πιο περιορισμένη πρόσβαση σε αυτά.

Η αντίδραση του κινήματος υπήρξε όμως άμεση. Κάτοικοι του Παντοκράτορα, ο σύλλογος του πολιτιστικού συλλόγου Παντοκράτορα, φορείς και εκπρόσωποι της Λαϊκής Συσπείρωσης με έγκαιρη και αποφασιστική παρέμβαση εμπόδισαν προσωρινά την ολοκληρωτική καταστροφή του. Ξέρουμε όμως πολύ καλά πως επειδή τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι πολύ μεγάλα, αυτή η κινηματική προσπάθεια δεν αποτελεί μονόπρακτο έργο.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ επιβάλλεται το εργατικό κίνημα της περιοχής να περιφρουρήσει με όλους τους τρόπους την δική του περιουσία, να περιφρουρήσει τη Γη του που είναι πάνω της γραμμένη με το αίμα των νεκρών της Παργινόσκαλας η ιστορία του τόπου μας. Αυτή είναι δική μας Γη και δεν θα αφήσουμε να την αρπάξει κανένας.

Το Δάσος της Παργινόσκαλας, τα Κάστρα και τα πρώην Στρατόπεδα αποτελούν λαϊκή περιουσία και θα πρέπει να επιστρέφουν πίσω στο λαό και τη νεολαία της περιοχής για αναψυχή, ψυχαγωγία και ευεξία με αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν χρήση και αξιοποίηση.