ΠΡΕΒΕΖΑ: Δικηγόρος = Σύμμαχος, Του Δικηγόρου Απόστολου Αν Τάσση

 «Είδαμε το παλιό, να πλησιάζει, μα έρχονταν σα νέο. Βρωμούσε νέες μυρουδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε ξαναμυρίσει» λέει ο Μπρέχτ.

Εμείς απλά, αφού πιστέψαμε ότι ως προσφάτως μετοικήσαντες δεν είμαστε μέρος του προβλήματος, απορρίψαμε τους προσκυνημένους που εκλέγαμε, εξωθήσαμε τις εντάσεις, σπείραμε την ένταση, στήσαμε κρεμάλες, καταγγείλαμε δοσίλογους και προσκηνυμένους, στρέψαμε την κάθε κοινωνική ομάδα εναντίον όλων των υπολοίπων, εγκαθιδρύσαμε την πάλη των τάξεων σε αστικό περιβάλλον, διαιρέσαμε και βασιλέψαμε. Το ασφαλιστικό όμως, παραδόξως δεν το λύσαμε.

Ασπασθήκαμε τη θέση ότι ο καθένας πρέπει να απολαμβάνει αναλόγως με τις ανάγκες του και όχι με την προσπάθειά του και αποφασίσαμε να τιμωρήσουμε αυτόν που επιχείρησε να έχει μικρότερες ανάγκες.

Τα τελευταία 16 χρόνια, έχουμε καταβάλει τα ¾ του σημερινού δημόσιου χρέους μας για τη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος. Από τον Σπράου, στον Γιαννίτση, στον Αλογοσκούφη και στο «λεφτά υπάρχουν». Ποιος φταίει που μετατοπίζαμε τα δικά μας προβλήματα στα παιδιά μας;

3 ερωτήματα μας έθεσε η Τρόικα. Πόσα χρήματα έχετε, πόσα σας λείπουν και που θα τα βρείτε. Δεν απαντήσαμε σε κανένα. Δεν χρειάζεται όμως και να είσαι απόφοιτος του Harvard για να καταλάβεις ότι όταν έχεις λιγότερα από αυτά που πρέπει να πληρώσεις και όταν πλέον δεν μπορείς να βρεις περισσότερα φορολογικά έσοδα, δεν μπορείς παρά να κάνεις το αυτονόητο. Να κόψεις τις συντάξεις. Όσο οδυνηρό και να είναι. Το ίδιο οδυνηρό τόσο για τον συνταξιούχο όσο και τον κάθε ελεύθερο επαγγελματία - σύμμαχο, αφού και αυτός από αυτή τη σύνταξη περιμένει να ζήσει, μόλις αυτή πέσει στην αγορά. Το 52% των Ελλήνων σήμερα ζει άμεσα από τη σύνταξη του παππού. Αυτό είναι το μοναδικό ζεστό χρήμα. Αν υπολογίσουμε ότι οι υπόλοιποι ζούμε με τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων αντιλαμβανόμαστε τη δραματικότητα της κατάστασης. Τελικά είναι το ίδιο άγνωστο όσο και κρίσιμο πια, ποιος παράγει πρωτογενώς σε αυτή τη χώρα.

Σε όλη την ΕΕ, οι ασφαλιστικές εισφορές είναι συνδεδεμένες με το εισόδημα. Πάντα όμως σε συνάρτηση και με τις φορολογικές υποχρεώσεις. Να μη πω και ανάλογα με ισάξιες αντιπαροχές ασφάλισης και υγείας. Πουθενά όμως στην ΕΕ ασφαλιστικές και φορολογικές υποχρεώσεις (αθροίζονται έως 45% του εισοδήματος), δεν είναι υψηλότερες από τις ήδη επικρατούσες στην Ελλάδα σήμερα. Εάν δε, γίνονταν ποτέ πραγματικότητα και το φορολογικό νομοσχέδιο, η συνολική επιβάρυνση για τον κάθε ελεύθερο επαγγελματία και αυτοαπασχολούμενο που διαβιεί πάνω από το όριο της φτώχιας θα ξεπεράσει τα 87,5%. Το σημερινό ασφαλιστικό αποτελεί ένα νέο φορολογικό με σαφή αναδιανεμητικό χαρακτήρα.

Ο κος Δραγασάκης δήλωσε προχθές ότι την κυβέρνηση δεν απασχολεί ο Έλληνας που επιθυμεί να αποταμιεύσει αλλά αυτός που επιθυμεί να ζήσει. Πότε ο κος Δραγασάκης παρέλαβε τέτοιους Έλληνες πολίτες; Πότε ήμασταν σε αυτή την σημερινή κατάσταση; Ποιος μας είχε προειδοποιήσει τι είχε στο μυαλό του να κάνει 3 μήνες μετά τις εκλογές;

Αγαπητέ άνθρωπε του μόχθου – σύμμαχε, μην ακούς και μη πείθεσαι ότι «ο θάνατός μου είναι η ζωή σου». Κανείς δεν μπορεί να ζει ανάμεσα σε νεκρούς και κρεμασμένους. Δεν υπάρχει κοινωνική ομάδα πιο τίμια και πιο ηθική από τις άλλες. Όλοι με τις ίδιες αρχές γαλουχηθήκαμε. Δεν είμαστε ούτε πιο γαλαζοαίματοι ούτε μάθαμε να ζούμε διαφορετικά πριν διαλέξουμε επάγγελμα για βιοπορισμό. Απλώς πήραμε διαφορετικούς δρόμους γιατί δεν μπορούσαμε να πάρουμε όλοι τον ίδιο. Όλοι προσπαθούμε με διαφορετικό τρόπο να ευημερήσουμε (αν αυτό δεν είναι ντροπή σήμερα να το ισχυριζόμαστε). Τον κλέφτη, είτε γύφτο τον κάνεις είτε βασιλιά, κλέφτης θα είναι. Ο τίμιος όμως δεν καθορίζεται από τη δουλειά που κάνει αλλά από την αγωγή από το σπίτι του και από το δάσκαλο.

Σε ενημερώνω λοιπόν ότι όπως βάναυσα φορολογικά και ασφαλιστικά αντιμετωπίζει το Ελληνικό κράτος εσένα, έτσι αντιμετωπίζει και μένα. Γιατί κάναμε το ίδιο σφάλμα. Επιχειρήσαμε να παράγουμε. Και εγώ δεν ζητώ να αδικηθείς για χάρη μου αλλά να προσπαθήσουμε μαζί ανάλογα με τις δυνατότητές μας ο καθένας. Εγώ ακόμη και περισσότερο από εσένα, γιατί η τύχη μου επιφύλαξε ίσως ζωή χωρίς κρύο και αγιάζι όπως εσένα. Αν και θα απογοητευθείς αν μάθεις ότι οι μισοί δικηγόροι την προηγούμενη χρονιά δεν πήγαν ούτε μία φορά στο δικαστήριο. Όπως θα απογοητευθείς αν μάθεις ότι αυτός που θα εξοντωθεί από αυτά τα ανόητα μέτρα, δεν είναι αυτός ο Δικηγόρος που νομίζεις, αλλά αυτός που είναι από τη μέση και προς τα κάτω.

Ούτε σου ζητώ να κλάψεις για μένα γιατί ξέρω ότι δεν έχεις ούτε μαντήλι. Σου ζητώ μόνο να με ακούσεις και να μην ελπίζεις ότι θα σε σώσουν εύκολα συνθήματα.

Σου δηλώνω ότι εγώ για να ζήσω, όχι μόνο δεν χρειάζεται ούτε επιθυμώ να πεθάνεις εσύ, αλλά δεν μπορώ να ζω χωρίς εσένα που είσαι η κινητήρια δύναμη της οικονομίας. Γιατί οι φίλοι μου, οι συγγενείς μου και οι πελάτες μου δεν είναι δικηγόροι. Είσαι εσύ. Εσύ που με χρειάζεσαι καθημερινά, αν και γίνομαι ο εύκολος στόχος ακόμη και εσένα καμιά φορά.

Αγαπητέ σύμμαχε, εγώ ο Δικηγόρος είμαι στην ίδια μοίρα σήμερα, με εσένα, τον υδραυλικό, τον αγρότη, τον εργάτη, τον άνθρωπο του μόχθου. Με εσένα τον ελεύθερο επαγγελματία που δεν περιμένεις να σε σώσει κανένας σωτήρας και ξενυχτάς αναλογιζόμενος πως θα πληρώσεις αύριο τα φροντιστήρια. Δεν ζω αγαπητέ συνοδοιπόρε από κανένα επίδομα, ούτε από μέρισμα ούτε από το κράτος. Είμαι στην ίδια αρένα με εσένα και δοκιμάζομαι καθημερινά από εσένα που με ανεβάζεις και με κατεβάζεις.

Και σύνταξη δεν θα δω ούτε με τα κιάλια. Γιατί όταν έρθει η ώρα θα μου πουν ότι έχω ένα σπίτι και δεν δικαιούμαι σύνταξης και εγώ όπως ίσως και εσύ. Άσε που το συνταξιούχος δικηγόρος θυμίζει το παλιό «Αλβανός τουρίστας».

Αλλά και εσύ με χρειάζεσαι. Γιατί μόλις εγώ πάψω να υπάρχω, μόλις πάψω να ασκώ αξιοπρεπώς και ανεξάρτητα το λειτούργημά μου, την επόμενη μέρα θα μπορεί να καταπατά τα δικαιώματά σου ο κάθε ψεύτης κανίβαλος. Και εάν κανιβαλήσουν εμένα, θα είσαι ο επόμενος για τη χύτρα.

 Όπως χρειάζεσαι και χρειάζομαι τον Έλληνα που έχει οικονομίες. Γιατί αυτός έχει λόγο να μείνει, να παλέψει για να επενδύσει και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας σε αυτό τον τόπο. Οι ξένοι όσοι ήρθαν, μετά τα capital controls που εν γνώσει μας επιβλήθηκαν, κατάλαβαν πόσο αφελείς ήταν που εμπιστεύθηκαν την Ελλάδα και μας χαιρέτησαν.

Όπως χρειαζόμαστε τον Έλληνα εφοπλιστή με το μεγαλύτερο στόλο στη γη.

Όπως χρειαζόμαστε αυτόν που έβαλε τα χρήματά που κέρδισε τίμια κάτω από το στρώμα για να μη του τα πάρουν αυτοί που δεν δούλεψαν ποτέ για να εφαρμόσουν τις ιδεοληψίες τους. Γιατί εάν επαληθευθεί η χθεσινή εκτίμηση των οίκων αξιολόγησης ότι τα χρήματα αυτά δεν θα ξαναεπιστρέψουν στις τράπεζες, αύριο δεν θα υπάρχουν ούτε μισθοί δημοσίων υπαλλήλων, ούτε συντάξεις, ούτε οι καταθέσεις οι δικές σου.

Όσο χρειαζόμαστε τα παιδιά μας στην Ελλάδα αύριο. Αυτά τα παιδιά που σπουδάζουμε και εσύ και εγώ με χίλιους κόπους και τα προορίζουμε για να γίνουν επιστήμονες (και άρα και γιατροί, δικηγόροι και μηχανικοί) για μια καλύτερη ζωή αύριο. Δεν έχει νόημα να σκοτώσουμε τους σημερινούς για να εκθρέψουμε τους αυριανούς.

Όπως χρειάζεσαι τον Έλληνα γιατρό που είναι από τους καλύτερους στον κόσμο ενώ εσύ πιθανόν αύριο θα νοσηλεύεσαι στα Τίρανα και στη Σόφια.

Όπως χρειάζεσαι τον Έλληνα μηχανικό, που σήμερα, δεν μπορείς να φαντασθείς ότι είναι πολύ χειρότερα από τον καθένα, αφού αυτός ήταν από τους πρώτους που χτυπήθηκε από την οικονομική ύφεση.

Γιατί αγαπητοί φίλοι «κανένας άνθρωπος δεν είναι ένα νησί ακέραιο και ξεχωριστό. Κάθε άνθρωπος είναι ένα κομμάτι από την έρημο, ένα κομμάτι από την ατέλειωτη στεριά» όπως προλογίζει ο John Donne το «για ποιον χτυπάει η καμπάνα» του Ernest Hemingway.

H πάλη των τάξεων είναι μόνο μέσα στο κεφάλι του Αλέξη. Στον πραγματικό κόσμο υπάρχει μόνο η ανάγκη συμφιλίωσης και κοινωνικής ειρήνης. Και αυτή δεν επιτυγχάνεται κρεμώντας έναν από εμάς κάθε μέρα. Όλοι μπορούμε και οφείλουμε να φανούμε χρήσιμοι. Και να προσφέρουμε ότι μπορούμε. Άλλος λίγο και άλλος πολύ, εφόσον παραμείνουμε ζωντανοί, στην Ελλάδα.

Στις δυσκολίες δοκιμάζεται η κοινωνική συνοχή και αποδεικνύει τι είδους κοινωνία κατασκευάσαμε. Αδελφή ή ανάδελφη.

Η επόμενη μέρα με τον Σύριζα είναι απρόβλεπτη για οποιαδήποτε υπαρκτή επιστήμη. Περισσότερες ελπίδες έχει η αστρολογία. Ασφαλές κριτήριο επιλογής, αποτελεί μόνο το σενάρικο που θα παρατείνει την παραμονή  του στην εξουσία. Ότι έχει συμφέρον να πράξει, θα το πράξει.

Ας μη φοβόμαστε, λοιπόν και μην αυτοπυροβολούμαστε, γιατί στο τέλος μόνο το μίσος μας θα μείνει και αύριο θα ντρεπόμαστε όταν ξανασυναντηθούμε. Τίποτε από όσα λέει ο Σύριζα για το ασφαλιστικό δεν πρόκειται να κάνει. Πουλάει φρεναπάτη για να πείσει ότι θέλει να κυνηγήσει τους «πλούσιους» κεφαλαιοκράτες των 12.001,00 € και να σώσει τους φτωχούς. Θα το τραβήξει όσο τον συμφέρει μέχρι να φωνάξουμε «όχι άλλη διαπραγμάτευση σε παρακαλούμε». Και μετά, θα κάνει ότι τον συμφέρει για να παραμείνει στην εξουσία.

Αν τον συμφέρει θα κάνει επανάσταση, θα καταγγείλει, θα αποχωρήσει θα σου πει πάρε τον παππά (εκλογές) για να φταις εσύ. Ποιος να ξέρει.

Μπορεί ακόμη, όπως πέταξε όσους  χρησιμοποίησε για να ανέλθει στην εξουσία, Λαφαζάνηδες, Ζωίτσα  (να ‘σαι καλά που μας τη στέρησες), έτσι όταν εξαντλήσει τη διαπραγμάτευση να μας ενημερώσει ότι έκανε τα πάντα, να πετάξει τον αγαπητό συμπατριώτη μας (αξιοπρεπέστατο κ Τσακαλώτο αν και όχι τόσο trendy όσο ο προκάτοχος, αλλά τι να κάνεις δεν μπορείς να τα έχεις όλα) και τον Καρούμπαλο, να βρει έναν λεβέντη νέο υπουργό για να μας αγκαλιάσουν μαζί και να μας πουν : «Αφού η τροϊκα δεν μας άφησε να τα πάρουμε από τους πλούσιους, ε τι να γίνει, θα αναγκασθούμε να κόψουμε τις συντάξεις. Ίσως λίγο και τους μισθούς».

Πάντως δεν πρόκειται να φορολογήσει με 87,5% κανέναν, γιατί, καλή η μπλόφα, αλλά … και η μαλακία έχει τα όριά της.

Και μη με παρεξηγείς που δεν ακολούθησα τη μόδα …και δεν πέταξα τη γραβάτα, αλλά το έκανα για να μη μοιάζω με τους άλλους.

Αποφάσισα να μείνω εδώ, μαζί με εσένα και να παλέψω.