ΠΡΕΒΕΖΑ: Οι άλλοι και μεις..... του Κώστα Καλέντζη

Εικόνα 1, κάπου στον πολιτισμένο κόσμο όπου τα πάρκα που δεν είναι και λίγα, αποτελούν χώρους αναψυχής και περιπάτου μακριά από το πολύβουο αστικό περιβάλλον.

Εικόνα 2, Κυανή ακτή Πρέβεζας. Ο μοναδικός πνεύμονας περιαστικού πρασίνου σε μια πόλη που λείπουν τα πάρκα τα δε πεζοδρόμια αποτελούν «είδος εν ανεπαρκεία».

 

Εικόνα 2 α, οδύνη και όνειδος, τι και αν χρόνια τώρα δημότες και φορείς πολιτών υψώνουν φωνή διεκδικώντας ως δίποδα όντα το δικό τους χώρο. «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Τα «πράγματα» εδώ έχουν τη δική τους δυναμική έξω και πέρα από την λογική του αυτονόητου που λέει πχ ότι ο μοναδικός σχεδόν πνεύμονας πρασίνου (Κυανή ακτή) είναι αυτός στον οποίο μπορεί να αναδειχθεί ο ανθρώπινος χαρακτήρας της πόλης μας. ´Όμως χρόνια τώρα αυτό ακυρώνεται με τον αυτοκινητόδρομο που διασχίζει το άλσος το οποίο (άλσος) λόγω ανυπαρξίας πολιτικής διαχείρισης συρρικνώνεται επικίνδυνα.

Έτσι ενώ θα έπρεπε με ενδιαφέρον και ευαισθησία οι αρμόδιοι φορείς εξουσίας επιτέλους να ενσκήψουν στο θέμα πριν υλοποιηθεί η μελέτη ανάπλασης, ήδη ο εργολάβος (υποθέτω) επέδραμε για την περαιτέρω τσιμεντοποίηση με την κατασκευή του ποδηλατόδρομου όχι επί του υπάρχοντος οδοστρώματος αλλά μέσα στο άλσος. Έτσι για μιαν ακόμα φορά ο αυτοκινητόδρομος αυτός μένει «ιερός και απαραβίαστος». Ένας χώρος στον οποίο κατά δραματικό τρόπο επιβεβαιώνεται ότι παραδίδουμε στις επόμενες γενιές μία πόλη όπου οι άνθρωποι ως πεζοί θα υφίστανται μία διαρκή καταδυνάστευση από τα αυτοκίνητα πολλές φορές με κόστος τη ζωή τους.

Υγ

Σ τις πόλεις σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο επεκτείνουν διαρκώς τους πεζόδρομους και εμπλουτίζουν το αστικό τους περιβάλλον με πράσινο. Δίνουν διαρκώς καινούργιο χώρο στους πεζούς και ποδηλάτες. Τι συμβαίνει στη δική μου πόλη? Γιατί αυτή η διαστροφική συμπεριφορά? Περιμένω μιαν απάντηση από τους υποψήφιους των εκλογών.