Ομιλία υποψήφιου Αντιπεριφερειάρχη κ. Κωνή στην παρουσία του ψηφοδελτίου της κ.Γεροβασίλη

Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι

Καλώς ήλθατε.

Σας ευχαριστώ όλους, έναν προς έναν, που είστε σήμερα εδώ, που δίνετε το παρών στο επίσημο ξεκίνημα της προεκλογικής μας προσπάθειας.

Της προσπάθειας που κάνουμε για να πείσουμε τους συμπατριώτες μας, τους Ηπειρώτες και τις Ηπειρώτισσες, πως η δική μας πρόταση είναι αυτή που τελικά θα βγάλει την Ήπειρο απ’ την ανεργία, τη φτώχεια και το οικονομικό τέλμα,

ότι η δική μας πρόταση είναι αυτή που θα καλυτερέψει την καθημερινότητά μας και θα αλλάξει την περιοχή μας,

πως είμαστε οι πιο κατάλληλοι να αντισταθούμε στον συνεχόμενο κατήφορο της Περιφέρειάς μας,

και πως η παράταξη μας, η ΗΠΕΙΡΟΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ θα αναδείξει την γοητεία και την αποτελεσματικότητα της συλλογικής δράσης, με απτό αποτέλεσμα το να σηκώσουμε τον τόπο που ζούμε, την Ήπειρο, κοντά στις προοπτικές του.

Αποφασίσαμε στη σημερινή μας εκδήλωση, παρόλο που σας είναι ήδη γνωστοί, να παρουσιαστούν επίσημα οι τέσσερεις υποψήφιοι αντιπεριφερειάρχες, στους οποίους και θα δώσω το λόγο αμέσως μετά τη δικιά μου τοποθέτηση, να παρουσιαστούν οι πρώτοι εικοσιπέντε υποψήφιοί μας από τα Γιάννενα, το όνομα του συνδυασμού και οι βασικοί άξονες του προγράμματός μας.

Θα μου επιτρέψετε να αφιερώσω λίγο χρόνο στο να σας εξηγήσω το γιατί.

Είναι προφανές πως δεν γίνεται για επικοινωνιακούς λόγους, για να κερδίσουμε λίγο χρόνο δημοσιότητας στις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις. Αν θέλαμε κάτι τέτοιο θα οργανώναμε τέσσερις διαφορετικές εκδηλώσεις.

Αλλά το κάνουμε για να αρχίσουμε να επικοινωνούμε διαφορετικά μεταξύ μας, να σας μεταφέρουμε το δικό μας στίγμα, να σας κάνουμε κοινωνούς στο τι σημαίνει για εμάς παράταξη, πρόγραμμα, υποψήφιοι και αυτοδιοικητικές περιφερειακές εκλογές στο πολιτικό τοπίο του 2014.

Και στο τι σημαίνει για εμάς δημόσιος λόγος.

Δεν θα έπρεπε καθόλου να χρειάζεται κάτι τέτοιο. Αυτονόητο θα έπρεπε να’ ναι.

Όμως, φίλες και φίλοι δυστυχώς δεν είναι καθόλου έτσι.

Και γι’ αυτό έχει μεγάλη ευθύνη το πολιτικό προσωπικό της περιοχής μας με το παράδειγμα που έδινε στις τοπικές κοινωνίες.

Έχουν ευθύνη όλοι όσοι συμμετείχαν σε αυτοδιοικητικές εκλογές στην Ήπειρο όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά ήταν μακριά από την κουλτούρα της αυτοδιοίκησης, την χρησιμοποιούσαν για άλλους σκοπούς.

Και για να μην κατηγορηθώ ως ανακριβής, σας ζητάω να θυμηθείτε λίγο τις προηγούμενες δημοτικές εκλογές του 2010, πολύ περισσότερο τις προπροηγούμενες του 2006.

Και χρησιμοποιώ τις δημοτικές εκλογές, επειδή οι περιφερειακές είναι μόλις η δεύτερη φορά που διεξάγονται και δεν έχουν προλάβει ακόμη να καταλάβουν τον χώρο τους στα αυτοδιοικητικά πράγματα της περιοχής μας. Αν και το στίγμα τους το έχουν ήδη δείξει και δεν διαφέρει διόλου από εκείνο των δημοτικών.

Θυμάστε σήμερα όλα τα ονόματα των συνδυασμών που συμμετείχαν στις εκλογές το 2006 και το 2010; Όχι τα ονόματα των επικεφαλής, τα ονόματα των παρατάξεων, των συνδυασμών που διεκδικούσαν την ψήφο των συμπολιτών μας. Εγώ ομολογώ πως όχι.

Μπορείτε να μου πείτε πόσοι και ποιοί απ’ αυτούς, και δεν αφαιρώ ούτε τους επιτυχόντες συνδυασμούς, συνέχισαν να λειτουργούν την επόμενη των εκλογών;

Και εννοώ να λειτουργούν όπως ξεκίνησαν, όπως στήθηκαν, με συντονιστικά, ομάδες εργασίας, συνελεύσεις, δημόσια απεύθυνση και ότι άλλο συνιστά οργανωμένη λειτουργία παράταξης και όχι στα στενά πλαίσια λειτουργίας της ομάδας των εκλεγμένων δημοτικών ή περιφερειακών συμβούλων;

Θυμάστε μήπως τα προγράμματά τους;

Θυμάστε κάποια δημόσια αποτίμηση της παρουσίας τους μέσα κι έξω απ’ τα συμβούλια;

κάποια δημόσια αποτίμηση της λειτουργίας τους, που να έγινε με βάση τι εφάρμοσαν ή τι προσπάθησαν να εφαρμόσουν απ’ το προεκλογικό τους πρόγραμμα;

Όσο παρακολουθώ τα αυτοδιοικητικά πράγματα της Ηπείρου, περίπου απ’ το 1998, η καθηλωτικά συντριπτική πλειοψηφία των παρατάξεων δεν είχε κανένα απ’ τα παραπάνω χαρακτηριστικά.

Η διάθεση και διαθεσιμότητά τους για προσφορά στα τοπικά πράγματα άρχιζε και τελείωνε στο αποτέλεσμα της κάλπης.

Η συλλογικότητα τελείωνε στα αποτελέσματα της σταυροδοσίας.

Και τα προγράμματα για την ανάπτυξη της όποιας περιοχής, αντί να είναι εργαλεία δουλειάς και διεκδίκησης, κατέληγαν, αδιάβαστα τις πιο πολλές φορές, μέσα σε κάποιους φακέλους αρχειοθέτησης αναμνήσεων.

Παρόλο που, δημόσια, πριν τις εκλογές, όσοι συμμετείχαν στις εκλογές μιλούσαν για μια ζωντανή δυνατή ομάδα ενεργών πολιτών που θα υπάρχει, θα λειτουργεί και θα παρεμβαίνει διακριτά στα τοπικά δρώμενα. Όχι τυχαία, ανοργάνωτα και διεκπεραιωτικά, αλλά με βάση το πρόγραμμά τους.

Αυτό αποτελεί τη δημόσια συμφωνία των παρατάξεων με τις τοπικές κοινωνίες, το απτό αποτέλεσμα του πολιτικού τους σχεδιασμού για την ανάπτυξη της περιοχής.

Και ως τέτοιο, αποτελεί, απ’ την πλευρά των πολιτών, τον πιο σίγουρο τρόπο αξιολόγησης της αξιοπιστίας, της εγκυρότητας και της αποτελεσματικότητας της κάθε παράταξης.

Έτσι θα έπρεπε να είναι φίλες και φίλοι, αλλά δυστυχώς η εμπειρία μας, τουλάχιστον η δική μου,  απέχει πολύ απ’ αυτό.

Το πρώτο πράγμα, λοιπόν, που οφείλουμε σε εμάς, στις τοπικές κοινωνίες και στον θεσμό της αυτοδιοίκησης, είναι να αποκαταστήσουμε την εγκυρότητα και την αξιοπιστία του δημόσιου λόγου, να αναδείξουμε την ουσιαστική συλλογική λειτουργία και δράση των παρατάξεων, την  αποτελεσματικότητά τους στην υπεράσπιση και διεκδίκηση των κοινωνικών αναγκών. 

Και θα το κάνουμε, είναι το πιο εύκολο απ’ όλα όσα θα παλέψουμε, γιατί είναι κάτι που εξαρτάται μόνο από εμάς.

Και όλοι εμείς που συμπορευόμαστε σήμερα στην ήπειρο Ανατροπής δεν προκύψαμε εδώ ευκαιριακά, είμαστε άνθρωποι που έχουμε υπηρετήσει πολλά χρόνια την αυτοδιοίκηση, έχουμε δώσει μάχες, μέσα κι έξω από συμβούλια, ενάντια στον Καλλικράτη και τα προσωποκεντρικά μοντέλα διοίκησης, τόσο στον α΄ όσο και στον β΄ βαθμό, για τη διαφάνεια στην ιεράρχηση και τη λήψη των αποφάσεων, για τοπικά δημοψηφίσματα και συμμετοχικό προϋπολογισμό, για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της αυτοδιοίκησης, για αποκέντρωση αρμοδιοτήτων με αντίστοιχη απόδοση πόρων. Έχουμε δώσει μάχες για αυτοδιοίκηση με δημοκρατία, διαφάνεια και συμμετοχή. Πιστεύουμε την αυτοδιοίκηση ως βασικό κύτταρο δημοκρατίας και συμμετοχής, ως τον πιο κοντινό στον πολίτη θεσμό. Και σήμερα έχουμε συνειδητοποιήσει βαθιά την πολιτική κρισιμότητα των εκλογών του Μαΐου, καθώς η πολιτική ζωή του τόπου μας περιστρέφεται γύρω απ’ την κρίση. Με αφορμή αυτή και όχημα τα μνημόνια υπονομεύονται οι κοινωνικές λειτουργίες, διαλύονται οι κοινωνικές υπηρεσίες, που παρείχαν ένα δίχτυ προστασίας, η δωρεάν δημόσια παιδεία και περίθαλψη αποδομείται σε όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων.

Και φυσικά η κρίση αυτή δεν είναι καθόλου τυχαία. Είναι προϊόν της άγριας επίθεσης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, οι οποίες τα τελευταία χρόνια κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή της Ε.Ε. και τα τελευταία τέσσερα χρόνια εφαρμόζονται από τις μνημονιακές κυβερνήσεις στη χώρα μας.

Κυβερνήσεις πλήρως υποταγμένες στην τρόικα, που αποσκοπούν, από τη μια  στην αναδιανομή πλούτου υπέρ των οικονομικά ισχυρών και από την άλλη στην καταστρατήγηση κάθε εργασιακού, κοινωνικού και  - κατά συνέπεια - πολιτικού δικαιώματος, που κατοχύρωνε τον κόσμο της εργασίας και τους αδύναμους πολίτες

Αντίστοιχα ζοφερό είναι και το τοπίο στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση.

Θύμα και αυτή των πολιτικών της λιτότητας και των Μνημονίων,

ασφυκτιά οικονομικά (έχει υποστεί μείωση πάνω από 40% των θεσμοθετημένων πόρων της),

συρρικνώνεται (συρρικνώνονται κρίσιμοι κοινωνικοί και αναπτυξιακοί τομείς)

 απολύονται  εργαζόμενοι της και ιδιωτικοποιούνται  βασικά αγαθά  όπως η διαχείριση απορριμμάτων, το νερό,  η ενέργεια κ.λ.π.

Οι επιλογές λοιπόν των κυβερνώντων, αποδυναμώνουν όλο και περισσότερο την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, καθιστώντας την ιμάντα μεταφοράς της κεντρικής σκηνής στην Περιφέρεια.

Η αυτοδιοίκηση ασφυκτιά απ’ τις επιλογές της κυβέρνησης, ο ζωτικός της χώρος μειώνεται συνεχώς.

Μέσα σ’ αυτό το πολιτικό περιβάλλον, η αναγκαιότητα της ανατροπής των πολιτικών που οδήγησαν τη χώρα μας στην κατάσταση αυτή είναι εμφανής.

Ακριβώς για αυτό τον λόγο οι αυτοδιοικητικές και ιδιαίτερα οι περιφερειακές  εκλογές, αποκτούν άλλη πολιτική διάσταση, έχουν έντονο πολιτικό χαρακτήρα,

συνδέονται με τον κεντρικό στόχο του ΣΥΡΙΖΑ για την ανατροπή της κυβέρνησης,

και παράλληλα αναδεικνύουν την αναγκαιότητα των συμμαχιών σε τοπικό επίπεδο.

Γιατί από αυτές θα εξαρτηθεί :

Ο δημόσιος χαρακτήρας των κοινωνικών αγαθών, όπως το νερό και η ενέργεια,

η προστασία των δημόσιων χώρων και της ιδιοκτησίας τους, η κοινωνική προστασία, η υγεία ως κοινωνικό αγαθό, η δημόσια και δωρεάν παιδεία η παραγωγική ανασυγκρότηση, η τοπική ανάπτυξη.

Μετά τις εκλογές θα φέρουν νέα σκληρά μέτρα, νέες μειώσεις στις συντάξεις, νέα συρρίκνωση των ασφαλιστικών ταμείων.

Θα προχωρήσουν στην απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, σε καινούργιες ελαφρύνσεις για τους εργοδότες, σε νέα φορολογική λαίλαπα για τους εργαζόμενους, ενώ την ίδια στιγμή οι τράπεζες τις οποίες χρυσοπλήρωσε ο ελληνικός λαός επανα-ιδιωτικοποιούνται. 

Έτσι, στις εκλογές του Μαΐου θα αναμετρηθούν δύο διαφορετικές αντιλήψεις για την ελληνική κοινωνία και την Περιφερειακή διοίκηση.

Από τη μια πλευρά είναι η αντίληψη που ταυτίζεται με τις νεοφιλελεύθερες λογικές των μνημονίων, με την άγρια λιτότητα, την ανεργία και την εξαθλίωση των εργαζομένων, αλλά και τη συσσώρευση κερδών και πλούτου από τα εγχώρια και τα ξένα οικονομικά συμφέροντα.

Και από την άλλη πλευρά, είναι η δική μας αντίληψη, που εκφράζει μία κοινωνία της δικαιοσύνης και της σεισάχθειας.

Είναι η δική μας πρόταση που αντιστέκεται στο τσάκισμα των εργαζομένων, των αγροτών, των κτηνοτρόφων, των συνταξιούχων και των νέων,

Που αρνείται την εξαφάνιση των εργασιακών δικαιωμάτων και την αποδόμηση θεσμών όπως το κοινωνικό κράτος και η δημοκρατική Περιφερειακή και Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Είναι η δική μας θέση που λέει στους κυβερνώντες αλλά και τους τροϊκανούς, στη Μέρκελ, στον Σόιμπλε και στον Φούχτελ, «φτάνει πια».  

Ήδη οι Γερμανοί με τους εδώ επιτετραμμένους τους, όπως ο πολύς κ. Φούχτελ, αναπτύσσουν δίκτυα επιρροής στο δημόσιο -κυρίως στην τοπική αυτοδιοίκηση-, στον επιχειρηματικό, στο μιντιακό και στον πολιτικό τομέα.

Πρόκειται για μία νέα, ιδιότυπη νέο-αποικιοκρατική εξάρτηση, καθώς οι αποφάσεις του ελληνικού Κοινοβουλίου περιορίζονται στα «μικρά» ζητήματα, ενώ τα μέγιστα λαμβάνονται στο Βερολίνο.

Η Ζήμενς, τα υποβρύχια, το C4I, τα πούλμαν και τόσα άλλα σκάνδαλα θα ωχριούν μπροστά στα νέα, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του φυσικού πλούτου, ακόμα και του νερού, στο όνομα της οικονομικής κρίσης!

Γι’ αυτό η ψήφος τόσο των Ηπειρωτών όσο και όλων των Ελλήνων –γυναικών και αντρών, νέων και ηλικιωμένων- δεν έχει μόνο πολιτική, οικονομική και κοινωνική σημασία αλλά και εθνική.

ΣΥΝΕΠΩΣ, οι Ηπειρώτες και οι Ηπειρώτισσες καλούνται να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο πολιτικές αντιλήψεις:

Στην αντίληψη που διαμορφώνει ένα θεσμικό πλαίσιο, όπως ο Καλλικράτης, απολύτως προσαρμοσμένο στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Που προχωράει στο ξεπούλημα της περιουσίας των Δήμων και της Περιφέρειας μέσω του ΤΑΙΠΕΔ

Που παραδίδει τη διαχείριση των υδάτινων πόρων, της ενέργειας και των απορριμμάτων σε ιδιώτες με πελατειακά-κομματικά κριτήρια.

Σ’ αυτή που απαξιώνει το Πανεπιστήμιο και το ΤΕΙ και περικόπτει τις δαπάνες για την υγεία…

Ή στη δική μας ΠΡΟΤΑΣΗ

που επιδιώκει τη διακοπή της εκποίησης κομβικών παραγωγικών μονάδων όπως η συνεταιριστική Δωδώνη,

Που στοχεύει στην ενίσχυση της πρωτογενούς και της δευτερογενούς παραγωγής μέσα από την ενδυνάμωση της κοινωνικής οικονομίας (τις ενώσεις και τις ομάδες των παραγωγών)

Και όχι στην εξαφάνισή τους και την επιβολή των πολυεθνικών, όπως θα συμβεί αν εφαρμοστεί η απόφαση για το Γάλα, στην οποία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο ο απερχόμενος Περιφερειάρχης.

Θα δεχθεί ο λαός της Ηπείρου τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη που στραγγαλίζει την Παιδεία ή τη δική μας που επιδιώκει τη σύνδεση της ερευνητικής δραστηριότητας των εκπαιδευτικών μας ιδρυμάτων με τον αγροτοδιατροφικό κλάδο, την ιατρική, τη βιομάζα, τον τουρισμό;

ΑΚΟΜΑ, οι πολίτες της Ηπείρου θα επιλέξουν αυτούς που αντιμετωπίζουν το Φυσικό Περιβάλλον σαν τροχοπέδη για την οικονομική ανάπτυξη,

Ή εμάς που θεωρούμε ότι η οικονομία μπορεί να λειτουργήσει ισόρροπα με τη Φύση; Κι αυτό όταν η Περιφέρειά μας είναι ιδιαίτερου φυσικού κάλλους με πολλές περιοχές Natura;   

Φίλες και φίλοι, αγαπητοί συνυποψήφιοι

Σ’ αυτές τις εκλογές οι πολίτες θα αποφασίσουν για το αν θέλουν έναν αποδυναμωμένο θεσμό αιρετής αυτοδιοίκησης, εξαρτημένο από την κεντρική εξουσία και κυρίως από τον κάθε κ. Φούχτελ…

Ή έναν ενισχυμένο θεσμό, πιο συλλογικό, διαφανή, δημοκρατικό και με αυξημένη την κοινωνική συμμετοχή 

Ένα θεσμό που θα δημιουργεί περιφερειακή συνείδηση και θα αίρει τις  ανισότητες τόσο εντός της ίδιας Περιφέρειας, όσο και μεταξύ των Περιφερειών της χώρας. 

Οι πολίτες έχουν να επιλέξουν μία αντίληψη που με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της φτώχειας προβάλει τη φιλανθρωπία, ενώ στην ουσία διαφθείρει τους δωρητές και εξευτελίζει τους αποδέκτες… 

Και στη δική μας αντίληψη που θέλει τον άνθρωπο να συμ-πάσχει με τους ανθρώπους που υποφέρουν, ανεξάρτητα από φυλετική ή άλλη προέλευση.

Που θέλει μία Περιφερειακή διοίκηση να τους επιστρέφει την αξιοπρέπειά τους μέσα από την αξιοποίηση δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης (κοινωνική πολιτική στέγης, τροφής κ.ά.)

Αλλά, κυρίως, με την αντιμετώπιση της ανεργίας και της φτώχειας μέσα από την ενίσχυση της κοινωνικής (συνεταιριστικής) οικονομίας και των συμμετοχικών θεσμών τοπικής δράσης

Μέσα από ανακατανομή πόρων σε μικρά έργα ωφέλιμα για την κοινωνία και στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης.       

Ο δικός μας στόχος είναι να γίνει η Ήπειρος χώρος ανάπτυξης και ζωής για όλους τους κατοίκους της.

Αυτό το στοίχημα έχει ως προϋπόθεση τη συμμετοχή των πολιτών, όλων όσοι ζουν και εργάζονται εδώ, των φορέων, και των συλλογικοτήτων, των κινήσεων πολιτών.

Όλων όσοι είναι το μεγάλο μας χαρτί στο δύσκολο αγώνα απέναντι στα κατεστημένα συμφέροντα, που επιδιώκουν να μην αλλάξει τίποτε, εκτός από την αύξηση των κερδών τους.

Είναι στο χέρι μας να ανατρέψουμε τα σχέδιά τους.

Να βάλουμε τέλος στο τέλμα.

Να κάνουμε τον τόπο μας ΗΠΕΙΡΟ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ.

Καλό Αγώνα