(Ηπειρος: Συμφωνία της φύσης)
Πρέβεζα:Θαλασσινός φρουρός
Ανάμεσα στο Ιόνιο και τον Αμβρακικό, ανάμεσα στο ανοιχτό πέλαγος και στις λιμνοθάλασσες, ξεχωρίζει μια υπέροχη πολιτεία. Στην εμπασιά του κόλπου του Αμβρακικού, η Πρέβεζα ορθώνει το ανάστημά της ως μια πόλη σύγχρονη και συνάμα παραδοσιακή. Δεν είναι συνηθισμένο για μια πόλη στην Ελλάδα να περιβάλλεται από τρεις μεριές από θάλασσα· η Πρέβεζα ωστόσο έχει αυτό το πλεονέκτημα και φροντίζει να το εκμεταλλεύεται δεόντως.
Συνολικά πέντε φρούρια προστατεύουν την πόλη, το κάστρο του Αγίου Ανδρέα ή Ιτς Καλέ μέσα στην πόλη, του Αγίου Γεωργίου ή Γενί Καλέ, ο προμαχώνας της Βρυσούλας, το φρούριο του Ακτίου στην απέναντι όχθη και βέβαια το κάστρο του Παντοκράτορα.
Στην πόλη της Πρέβεζας θα σεργιανίσεις στον πλακόστρωτο παραλιακό δρόμο με τα νεοκλασικά και την αέναη κίνηση, θα δεις τον βενετσιάνικο πύργο του ρολογιού, θα μείνεις έκπληκτος μπροστά στον κατάγραφο ναό του Αγίου Αθανασίου και βέβαια θα περάσεις από το Σεϊτάν-Παζάρ με τα όμορφα ταβερνάκια, για να γευτείς πεντανόστιμα θαλασσινά.
Αξίζει να θυμάσαι πως χάρη ακριβώς στις θάλασσες που την περιβάλλουν και sτους ανέμους που πνέουν στο Ιόνιο, η Πρέβεζα είναι ιδανική και για θαλάσσια σπορ.
Θαλασσινό μωσαϊκό
Υφάλμυρες λιμνοθάλασσες και γλυκά ποταμίσια νερά ενώνονται στις νοτιοδυτικές παρυφές της Ηπείρου, για να σχηματίσουν έναν από τους μεγαλύτερους κλειστούς κόλπους στην Ελλάδα. Είναι ο Αμβρακικός κόλπος, παλαιότερο σύνορο ανάμεσα στην απελευθερωμένη και στη σκλαβωμένη Ελλάδα και σήμερα ένα πολλαπλό οικοσύστημα ανυπολόγιστης αξίας, μα και απερίγραπτης ομορφιάς.
Ο Αμβρακικός αποτελείται από αρκετές λιμνοθάλασσες, από τις οποίες ξεχωρίζουν (από τα δυτικά προς τα ανατολικά) εκείνες της Ροδιάς, η λιμνοθάλασσα του Τσουκαλιού και του Λογαρού. Η Ροδιά είναι η δυτικότερη από τις τρεις, βρίσκεται ανάμεσα στα όρια των νομών Πρέβεζας και Αρτας και οι ειδικοί την θεωρούν ως τον πιο σπουδαίο χελότοπο στην Ελλάδα, με ποσότητες που εξάγονται και στο εξωτερικό. Αυτό που δεν μπορεί εύκολα να προσδιοριστεί είναι η οικολογική σημασία του Αμβρακικού, με εκατοντάδες είδη πουλιών να διαχειμάζουν εδώ (πολλά εξ αυτών απειλούμενα). Οι λιμνοθάλασσες της Πρέβεζας, όπως το Μάζωμα, η Μαργαρώνα και η Πωγωνίτσα, προσφέρουν μαγικές εικόνες, με τα παραδοσιακά τους καρνάγια, και τους ντόπιους ψαράδες με τα πριάρια τους (βάρκες του Αμβρακικού χωρίς καρίνα).
Η πόλη της νίκης
Μπορείς να ξεχάσεις ό,τι ήξερες για τους «αρχαιολογικούς χώρους». Σύμβολο μιας σπουδαίας στρατιωτικής νίκης που άλλαξε την ιστορική πορεία της Ρώμης, η αρχαία Νικόπολη υπήρξε το τρόπαιο που έστησε ο Οκταβιανός όταν κατανίκησε τον στόλο του Αντώνιου και της Κλεοπάτρας στο Ακτιο και στέφθηκε αυτοκράτορας της Ρώμης (31 π.Χ.). Η Νικόπολη εξελίχθηκε σε σπουδαίο αστικό κέντρο, γιγαντώθηκε, γέμισε επιβλητικά κτίρια και επαύλεις, οχυρώθηκε με δυνατά τείχη, έφτασε να φιλοξενεί μέχρι και 300.000 κατοίκους, μια σωστή μεγαλούπολη δηλαδή ακόμη και για τα σύγχρονα δεδομένα. Η πόλη εντέλει παρήκμασε και εγκαταλείφθηκε περίπου τον 11ο αι. έπειτα από αλλεπάλληλες επιδρομές.
Σήμερα, η Νικόπολη είναι ο πιο εκτεταμένος αρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα, απλώνεται σε περίπου 13.500 στρέμματα και περιλαμβάνει μια ολόκληρη πολιτεία, με εμφανείς δρόμους, δημόσιους χώρους και κτίρια. Από τα πιο εντυπωσιακά σωζόμενα μνημεία είναι το υδραγωγείο, το ωδείο και το αρχαίο θέατρο. Η εγγύτητα μάλιστα της Νικόπολης από την Πρέβεζα (μόλις 6 χλμ.) την καθιστά απαραίτητο σταθμό σε μια επίσκεψη στον νομό.
Ελληνιστικό μεγαλείο
Οι ιστορικές διαδρομές στην Πρέβεζα δεν έχουν τέλος. Περίπου τρεις αιώνες πριν από την ίδρυση της Νικόπολης, άκμαζε μια από τις πιο ισχυρές ελληνιστικές πολιτείες της Ηπείρου, η Κασσώπη. Η πορεία της στον χρόνο δεν ξεπέρασε τα τετρακόσια χρόνια, ωστόσο τα ευρήματα που ανακαλύπτουν σήμερα οι αρχαιολόγοι φανερώνουν μια πραγματικά σπουδαία και πλούσια πόλη. Ο μακεδονικός τάφος, οι στοές της Αγοράς, το μεγάλο και το μικρό θέατρο, τα πολυγωνικά τείχη και το Πρυτανείο είναι μερικοί μόνο από τους χώρους που εντυπωσιάζουν σήμερα τον επισκέπτη. Η Κασσώπη βρίσκεται πολύ κοντά στο χωριό Καμαρίνα, ενώ από την Πρέβεζα απέχει μόλις 27 χλμ. Εξίσου σημαντικό είναι και το Ορραον, η αρχαία πόλη των Μολοσσών, που βρίσκεται στον σημερινό Δήμο Ζηρού, στα όρια σχεδόν των νομών Αρτας και Πρεβεζας (53 χλμ.). Η ιστορική της διαδρομή συμβαδίζει σχεδόν με την Κασσώπη (ιδρύθηκε τον 4ο π.Χ. αι., ερήμωσε το 31 π.Χ. με την ίδρυση της Νικόπολης), ωστόσο οι ανακαλύψεις των ανασκαφών πιστοποιούν τη μεγάλη σημασία της. Είναι μάλιστα και ένας από τους ελάχιστους αρχαιολογικούς χώρους όπου σώζονται λιθόκτιστες κατοικίες που διατηρούν τμήματα του ορόφου, γεγονός εξαιρετικά σπάνιο!
Η ειδυλλιακή Πάργα και ο φοβερός Αχέροντας
Η πιο κοσμοπολίτικη όψη της Πρέβεζας έχει θέα στο Ιόνιο και στους Παξούς, έχει κάστρα και χορταστικές παραλίες, έχει ιστορία περήφανη και γραφικότητα που δεν αντιγράφεται. Τη λένε Πάργα και δικαίως συγκαταλέγεται μέσα στις πιο όμορφες επαρχιακές πόλεις στη χώρα.
Χτισμένη αμφιθεατρικά στις πλαγιές των λόφων, η Πάργα (60 χλμ. από την Πρέβεζα, 50 χλμ. από Ηγουμενίτσα) απολαμβάνει υπέροχη θέα στο πέλαγος, που «διακόπτεται» από τις μικρές νησίδες που στέκουν διάσπαρτες μπροστά της, τα Τρία Λιθαράκια, τις Παυλούκες, τον Αϊ-Νικόλα. Ενας ωστόσο είναι ο βράχος που στέκει πραγματικός φρουρός, το ακρωτήριο με το κάστρο που δεσπόζει στην είσοδο του λιμανιού. Κάθε κατακτητής το χάλαγε κι έπειτα το ξανάφτιαχνε κατά τις ανάγκες του, με τελευταίους τους Βενετσιάνους που του έκαναν τις τελευταίες προσθήκες τον 17ο αι. Πίσω από τον λόφο του κάστρου απλώνεται η πελώρια αμμουδερή παραλία του Βάλτου (λίγο βορειότερα βρίσκεται άλλη μια ακρογιαλιά, αυτή του Σαρακήνικου), ενώ στα νότια της Πάργας αξίζει να έρθεις μέχρι την παραλία του Λύχνου. Γενικά, υπάρχουν πολλές αμμουδιές στην περιοχή, ορισμένες απ' αυτές θα τις επισκεφθείς μόνο με το καραβάκι από την Πάργα.
Το θέατρο της αρχαίας Νικόπολης.
Μέσα στην ίδια την πόλη θα σεργιανίσεις στα όμορφα καλντερίμια της, θα σταθείς στο Μουσείο Ελιάς, θα βρεις χίλιες δυο γωνιές και εξώστες με εκπληκτική θέα στη θάλασσα, και βέβαια θα ακούσεις πολλές ιστορίες για τα χρόνια που η Πάργα αντιστεκόταν στον Αλή Πασά, για να πέσει τελικά στα χέρια του όχι μετά από μάχες, μα επί πληρωμή, σαν απλό εμπόρευμα...
Το μαντείο των νεκρών
Ο ποταμός Αχέροντας και η (σήμερα αποξηραμένη) Αχερουσία λίμνη έφερναν στους αρχαίους Ελληνες σκοτεινούς συνειρμούς. Στις όχθες της λίμνης, βλέπεις, εκεί που ο Αχέρων έσμιγε με τον ποταμό Κωκυτό, θεωρούσαν πως βρίσκονταν οι πύλες του βασιλείου του Αδη. Σήμερα η όψη της περιοχής είναι μάλλον... παραδεισένια, με πεύκα, αγριοτριανταφυλλιές και έλη με νούφαρα, οι αρχαίοι ωστόσο είχαν άλλη γνώμη. Ετσι, έχτισαν εδώ το πιο ονομαστό Νεκρομαντείο (ή Νεκυομαντείο) της αρχαιότητας, περίπου τον 5ο αι. π.Χ., όπου συνέρρεαν πιστοί από ολόκληρο τον γνωστό κόσμο για να μάθουν από τους νεκρούς τα μελλούμενα, αν και τα ευρήματα μαρτυρούν πως η περιοχή είχε ιερή σημασία ήδη από τη μυκηναϊκή εποχή.
Το νεκρομαντείο πυρπολήθηκε από τους Ρωμαίους το 167 π.Χ., ωστόσο η μνήμη του δεν έσβησε.
Ο αρχαιολογικός χώρος σήμερα είναι εντυπωσιακός. Οι αρχαιολόγοι έφεραν στο φως αμέτρητα ευρήματα, αγγεία με προσφορές, ειδώλια της Περσεφόνης και του Κέρβερου, όμως το πιο σημαντικό εδώ είναι η αίσθηση: και μόνο μια επίσκεψη στην αρχαία Κρύπτη αρκεί για να νιώσεις μια απίστευτη ανατριχίλα, καθώς θα σκέφτεσαι πως εδώ οι αρχαίοι τοποθετούσαν το ανάκτορο της Περσεφόνης, γυναίκας του Πλούτωνα και αρχόντισσας του Αδη (INFO: 26840 41206, είσοδος: 2 €). Το νεκρομαντείο βρίσκεται δίπλα στο χωριό Μεσοπόταμος (41 χλμ. από Πρέβεζα, 20 χλμ. από Πάργα).
Μνημείο αυτοθυσίας
Λίγα μνημεία, λίγοι τόποι στην Ελλάδα έχουν συνδεθεί τόσο άρρηκτα με τις θυσίες του αγωνιζόμενου λαού όσο το Ζάλογγο. Το μνημείο των περήφανων γυναικών του Ζαλόγγου δίνει υπόσταση στον θρύλο με τις ανυπότακτες Σουλιώτισσες που προτίμησαν μία μία να πέσουν στον γκρεμό παρά να πέσουν στα χέρια των βαρβάρων.
Το μνημείο στο Ζάλογγο βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου στο χωριό Καμαρίνα και αποτελείται από έξι πελώριες γυναικείες μορφές, που φτάνουν σε ύψος τα 13 μέτρα. Φτιάχτηκε το 1961 διά χειρός του γλύπτη Γεώργιου Ζογγολόπουλου και του αρχιτέκτονα Πάτροκλου Καραντινού και για να το δεις από κοντά θα πρέπει να κάνεις τον δικό σου άθλο και να ανέβεις ένα ένα τα 410 σκαλοπάτια. Αξίζει όμως ο κόπος ως ελάχιστος φόρος τιμής, έτσι δεν είναι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου