ΠΡΕΒΕΖΑ: ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΑ ΣΥΚΑ, ΣΥΚΑ! ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΝΤΟΝΑΣΙΟΥ

Α΄ μέρος

Διαβάζω στον τύπο: Ιδιαίτερος θα είναι φέτος για την Πρέβεζα ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Χορού (29-30 Απριλίου).

Επίσημος καλεσμένος ο Πρόεδρος κ. Χ. Τεντζεράκης, θα γίνουν ομιλίες, σύντομοι χαιρετισμοί από τους επισήμους, λουλούδια, αναμνηστικά, εκδηλώσεις σε πλατείες με χορούς κ.λ.π.

Επειδή μου αρέσει να βλέπω τα πράγματα και στην πράξη και επειδή η ιστορία διδάσκει, θα αναφέρω μερικά γεγονότα από την 50ετή σχετική πείρα μου.

Το 1971 εγκρίθηκε αίτησή μου για απόσπαση στη Γερμανία σαν δάσκαλος, αν και η Χούντα μου είχε κόψει μισθούς, (υπάρχουν έγγραφα) και προσπάθησε να μου δημιουργήσει προβλήματα, γιατί με τους αδελφούς Οικονόμου, είχα στον προσκοπισμό πάνω από 200 παιδιά, ενώ αυτοί απέτυχαν στη δημιουργία νεολαίας με τους Άλκιμους. Στη Γερμανία με στείλανε σε πόλη με τις χειρότερες φασαρίες. Παράδειγμα οι σχολικές γιορτές δεν τελείωναν από τον ξυλοδαρμό χουντικών και αντιστασιακών, μάλιστα ερχόταν και πούλμαν για τον σκοπό αυτό. Μάλιστα ο προηγούμενος υπεύθυνος δάσκαλος έφαγε άγριο ξύλο μέχρι Νοσοκομείο, γιατί διάβαζε το διάγγελμα του Παπαδόπουλου. Το σχολείο είχε 3 δασκάλους, 150 παιδιά και 2.500 Έλληνες στην περιοχή.

Μίλησα σε μεγάλη συγκέντρωση των Ελλήνων και σε ξεχωριστή συζήτηση με την επιτροπή των αντιστασιακών, τους εξήγησα ότι είμαι μόνον δάσκαλος.

Μίλησα σε μεγάλη συγκέντρωση των Ελλήνων και σε ξεχωριστή συζήτηση με την επιτροπή των αντιστασιακών, τους εξήγησα ότι είμαι μόνον δάσκαλος, έμαθα τα παιδιά ελληνικούς χορούς, φτιάξαμε φορεσιές και με την ελληνική μουσική στις γιορτές έκλαιγαν άνδρες και γυναίκες.

Σε μεγάλη αίθουσα δημιούργησα, με επιτροπή, από μεγάλα παιδιά «Κυριακάτικα Απογευματινά» με μοντέρνα μουσική, χορό, διαγωνισμούς, παιχνίδια κλπ.

Η μουσική σιγά σιγά έγινε κυρίως ελληνική, όπως και οι χοροί. Έτσι στο στέκι της νεολαίας άκουγα επιτέλους ελληνικά και έβλεπα ελληνικές παρέες, γιατί κάθε φορά τους μιλούσα για την Ελλάδα.

Η μεγάλη μου αμοιβή ήταν, όταν, μετά από 20 χρόνια ήρθε στην Πρέβεζα, με την σύζυγό του, ο φίλος και συνεργάτης Σ. Τσιρέλας και μου είπε ότι η εκδήλωση ακόμη λειτουργούσε.

Το 1975 γύρισα στο σχολείο του Ωρωπού. Εκεί βρήκα σε κουτιά πολλά εποπτικά μέσα. Έκανα λοιπόν εγκατάσταση, ώστε τα παιδιά άκουγαν μουσική στο προαύλιο και στις αίθουσες όταν έβρεχε. Με τα 36 παιδιά της Δ΄ τάξης μου έκανα χορευτικό και μάλιστα κάναμε εντύπωση σε εμφάνιση στην Πρέβεζα. Με την νεολαία του χωριού κάναμε θέατρο, μουσική και άλλα. Το επιμορφωτικό κέντρο που λειτούργησα, ο Νομάρχης το χαρακτήρισε σε συγκέντρωση γονέων «το καλύτερο σε χωριό».

Τότε λοιπόν ο επιθεωρητής (από την Αρτα καταγόμενος) χωρίς καμία προσωπική επαφή μου έστειλε υπηρεσιακό σημείωμα να σταματήσω κάθε εξωσχολική δραστηριότητα (σφραγίδα - υπογραφή). Και στην έκθεση πολύ χαμηλούς βαθμούς.

Την άλλη χρονιά στην Πρέβεζα (στη ΝΕΛΕ) με τον Γυμναστή Γιάννη Οικονόμου δημιουργήσαμε δύο παραδοσιακά χορευτικά, εγώ με παιδιά του Δημοτικού και ο άλλος με μεγαλύτερα.

Επειδή όμως όταν δεν μας χώρο σε η αίθουσα για πρόβες, είπαμε στον τότε Δήμαρχο Σ.Κ. να μας δώσει χώρο για πρόβες, το χορευτικά να είναι του Δήμου, εμείς δεν θέλουμε αμοιβή. Χάρηκε και μας είπε ΝΑΙ! Σε λίγες μέρες μας ειδοποιεί ότι, δεν γίνεται, έτσι απλά.

Αμέσως μπήκα στο Συμβούλιο της Περιηγητικής Λέσχης και άνοιξα σχολή χορού για παιδιά με συνεχώς περίπου 120 παιδιά.

Σε ντοκιμαντέρ του Μάτσα σε όλη την Ελλάδα φάνηκε καθαρά η διαφορά της αίθουσας και ο τρόπος διδασκαλίας, είμαστε πρώτοι.

Τότε από το Γραφείο Σωματικής Αγωγής (γυμναστών), μας έγινε καταγγελία στον Εισαγγελέα, εντολή στον Αστυνόμο, ο οποίος έκανε έρευνα, που έπεσε φυσικά στο κενό αμέσως. Η καταγγελία έγραφε ότι είμαστε σχολή γυμναστικής και όχι σχολή χορού, για να έχουμε προϊστάμενο το γραφείο Σ. Αγωγής και όχι το Υπουργείο Πολιτισμού. Ουδέν σχόλιον.

Το χορευτικό προχώρησε πολύ: πρώτοι σε Πανελλήνιο Φεστιβάλ παιδικών χορευτικών στη Φλώρινα και σε όλες τις εκδηλώσεις και με μεγάλα χορευτικά «κλέβαμε την παράσταση».

Ο Δήμαρχος των Ιωαννιτών και Πρόεδρος της Εταιρείας  Ηπειρωτικών Μελετών, έκανε επίσημα πρόταση στο Δημοτικό Συμβούλιο: «Να φέρουμε τον Κοντονάσιο στα Γιάννενα».

Κάποια στιγμή ο Δήμαρχος Ν.Γ. και η υπεύθυνη κυρία Σ.Τ-Ν, καθηγήτρια και μητέρα αποφάσισαν να κάμουν Βαλκανικό Φεστιβάλ. Παιδικών παρ. χορευτικών. Επειδή όμως δεν ήξεραν τι να κάνουν, με κάλεσαν το οργάνωσα και ετοιμαζόμαστε, με τα 36 παιδιά με πρόβες κάθε μέρα για πάνω από 1 μήνα γιατί ο συναγωνισμός ήταν δύσκολος. Λίγες μέρες όμως πριν την έναρξη, πέταξαν τα πρεβεζανόπουλα από το φεστιβάλ για να φέρουν κορίτσια από την Αρτα, από Σύλλογο που είχε κομματική συγγένεια με τον Δήμαρχο και την Κυρία. Σε διαμαρτυρίες από τους γονείς «μας έγραψαν». Δικά σας τα σχόλια.

Με τα παιδιά δημιουργήσαμε ρεμπέτικη ορχήστρα και μετά και παραδοσιακή. Αργότερα σε ένα σύνολο 10 μουσικών με ειδικότητα σε παραδοσιακούς γάμους και εκδηλώσεις, που δούλεψε εκτός από αφιλοκερδώς σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, για το χορευτικό και μερικές φορές ημιεπαγγελματικά.

Αναλάβαμε την Φιλαρμονική που είχε τα χάλια της, με νέο Συμβούλιο και μαέστρο από Κέρκυρα, φέραμε νέα παιδιά, κάναμε ποιοτικές Συναυλίες, παρουσίες στο Μεσολόγγι, Αρτα ακόμη και Κέρκυρα. Μέσα σε 3 χρόνια είχαμε 135 άτομα, όταν φύγαμε.

Με χαρά διάβασα για τον εορτασμό στην Πρέβεζα, σίγουρα χρήσιμο και αποτελεσματικό.

Συγχαρητήρια στους οργανωτές.

Υ.Γ. Δυστυχώς, για μένα, δεν θα μπορέσω να παραβρεθώ, λόγω οικογενειακού προβλήματος, θα είμαι εκτός Πρεβέζης.