ΠΡΕΒΕΖΑ: Για να λέμε τη σκάφη σκάφη, Μέρος Β, γράφει ο Βασίλης Κοντονάσιος

Με αφορμή τον εορτασμό της ημέρας χορού, θεάτρου, μουσικής και γενικά πολιτισμού, με χρηματοδότηση του «ΗΧΟΣ ΚΑΙ ΦΩΣ» (Ευρωπαϊκής Ένωσης).

Πριν από το 1967 οι Σύλλογοι ήταν πολλοί και δούλευαν πολύ, ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ.

Παράδειγμα ο προσκοπισμός στην Πρέβεζα, που γνωρίζω καλά. Το 1965 μου πρότειναν να αναλάβω να τον οργανώσω. Αμέσως πήγα σε εκπαίδευση  στην Πάτρα (7 ημέρες) και σε μεγάλες εκπαιδεύσεις στην ΠερδικόβρυσηΠαρνασού, Χωρτιάτη Θεσσαλονίκης και άλλες μέχρι που έφθασα στο βαθμό εκπαιδευτικού.

Με ομιλίες στα Σχολεία και βοηθούς τους αδελφούς Οικονόμου έφθασαν τα παιδιά – πρόσωπα πάνω από 200. Εκτός από πρακτικές γνώσεις, επαφή με την φύση, κατασκήνωση στο δάσος στο Φλαμπουράρι Ζαγορίου, με το πνεύμα «Πάντα πρόθυμοι για το καλό».

Κοινωνική δράση: Θέατρο του Σαίξπηρ ΜΑΚΒΕΘ, με επίπεδο αξιώσεων, ποδοσφαιρική ομάδα που έπαιξε «στα ίσα» την ομάδα της πόλης (Β΄ ΕΘΝΙΚΗ), χοροεσπερίδες στο φέρυ-μπόουτ μέσα στον Αμβρακικό με φεγγαράδα, παρελάσεις με διάφορα τμήματα, μέχρι καΐκι αρματωμένο σε πλατφόρμα και άλλα.

Ανάλογες προσφορές έκαναν και οι άλλοι Σύλλογοι, ο καθένας στον τομέα του.

Μετά το 1974 δημιούργησαν τα Πνευματικά Κέντρα. Μία θαυμάσια ιδέα, με ένα μεγάλο λάθος. Σκοπός τους να συντονίζουν  και να βοηθάνε την πνευματική και καλλιτεχνική κίνηση της πόλης και του Νομού, σκοπός πολύ καλός και απαραίτητος.

Το λάθος ήταν ότι τα ενέταξαν στα Δημαρχεία, απόδειξη η επιζήμια αποτυχία τους. Έτσι λοιπόν οι Δήμαρχοι διόριζαν Προέδρους και Συμβούλους (9 κάθε 2 έτη) με κριτήρια κομματικά και ψηφοθηρικά, ανθρώπους άσχετους με το αντικείμενο.

Αυτοί λοιπόν, έχοντας την εξουσία και το χρήμα, θέλησαν να τα κάνουν όλα δικά τους και μάλιστα κομματικά ελεγχόμενα, αφού οδήγησαν τους Συλλόγους σε μαρασμό και αρκετούς σε εξαφάνιση.

Έτσι λοιπόν, το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να καλούν και να πληρώνουν χοντρά, θέατρα, «ονόματα» τραγουδιστών κ.λ.π. Παράδειγμα τον Μπρέκοβιτς για μία εμφάνιση (ημιπλέιμπάκ)  32.000 € και για τον Σαββόπουλο 30.000 €. Αν αυτά και μόνον τα 62.000 € πήγαιναν σε Συλλόγους, θα έκαναν τεράστια δουλειά για τα παιδιά μας. Είναι φυσικά δύσκολο να υπολογίσει κανείς πόσα λεφτά πλήρωσε το Πν. Κ. όλα τα χρόνια της ύπαρξής του, στα μπουλούκια  που ερχόταν για «αρπαχτές». Να προσθέσω μία… λεπτομέρεια: Στο τέλος του 2010 χρωστούσε το Π. Κ. σε πάνω από 25 επαγγελματίες κ.α. πάνω από 283.000 €, που τελικά εμείς τα πληρώσαμε, ο Δήμαρχος και ο Πρόεδρος έβγαλαν φωτογραφίες, πρόσφεραν ανθοδέσμες.

Κάποιες Δημοτικές Εκλογές με κάλεσε ο νέος Πρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου, να του πω τις απόψεις μου. Με λίγα λόγια του είπα να μην πληρώσει σχεδόν κανένα καλλιτεχνικό σύνολο. Να πληρώσουν περίπου 500 € για τα έξοδα του Κηποθέατρου (εργάτες κ.λ.π.) και ας βγάλουν όσα μπορούν. Έτσι θα  μπορέσουν να ξεπληρώσουν τα πολλά  που χρωστάνε στον κόσμο.

Βασικά να κάνει μία πολιτιστική επιτροπή, με μέλη από αξιόλογα και ειδικά από τους διάφορους χώρους της τέχνης και του πολιτισμού. Ο ίδιος θα είναι φυσικά ο Πρόεδρος και ο καθένας θα του παρουσιάζει έτοιμο, το τι μπορεί να προσφέρει ο καθένας.

Ο ίδιος απλώς θα συντονίζει και θα οργανώνει το πρόγραμμα των εκδηλώσεων. Σε μένα ανέθεσε τις ορχήστρες, εύκολο για μένα.

Συμφώνησε μαζί, ξέρω ότι, στα προηγούμενα έκανε προσπάθειες και είχε αποτελέσματα αρκετά, όπως έμαθα.

Θα αναφερθώ όμως στην Πολιτιστική Επιτροπή. Μας κάλεσε μερικά άτομα, σαν πρώτη συνάντηση. Ο ίδιος δεν ήρθε, αλλά παρουσιάστηκε σαν Πρόεδρος ένας άγνωστος. Υπολόγισα κατ’αρχήν ότι θα είναι κάποιος ανώτερος του προέδρου και πολύ ειδικός. Του ζήτησα την επόμενη συνάντηση  να μας φέρει κατάλογο των μελών με τηλέφωνα, να συντονιζόμαστε. Έφερε τον κατάλογο, χωρίς το όνομά μου. Φυσικά κατάλαβα  περί τίνος πρόκειται. Την επόμενη φορά ρώτησε όλους και σημείωσε τις δραστηριότητες, εκτός μόνον από μένα. Ήταν κουτοπόνηρη βλακώδης τρίπλα. Το διασκέδασα, γιατί είχα τι να κάνω και δεν θα μπορούσα να συνεργαστώ μαζί του, ο άνθρωπος ήταν εντελώς άσχετος και πολύ λίγος για τη θέση αυτή.

Ο άνθρωπος ήταν σιδεράς οικοδόμος, ρώτησα και τους οικοδόμους και με ενημέρωσαν. Για να καταλάβετε είναι σαν να πάω εγώ στο γήπεδο και να πηδήσω άλμα σε ύψος.

Ρώτησα τον Πρόεδρο του Π.Κ., γιατί τον στείλατε τον κύριο; Μου απάντησε: «Κι εγώ δεν συμφωνούσα». Και ο Δήμαρχος αργότερα μου είπε: «Δεν τον ξέρω».

Ήρθε λοιπόν η γιορτή της σαρδέλας, δεν μπόρεσε  να βρει ορχήστρα ο «υπερπρόεδρος» Λευτέρης (τυχαίο το όνομα). Μετέφεραν τη γιορτή μετά την 15 Αυγούστου, από πριν, που γινόταν πάντα. Το Σάββατο η γιορτή, την Δευτέρα με κάλεσε ο Λευτέρης και μου είπε: Χρειαζόμαστε ορχήστρα, αλλά εγώ μιλάω με τον Βαλ… Του λέω εντάξει και φύγαμε. Την  Τετάρτη με ξανακάλεσε, μου λέει ο Βαλ… δουλεύει, το σίγουρο. «Αλλά ξέρω έναν μουσικό στον Ωρωπό και θα το κανονίσω, τον Χρ. τον Κ…». Τηλεφώνησε και μου είπε: «Εν τάξει, το κανόνισα».

Ο εν λόγω μουσικός, είναι πολύ φίλος μου και ήξερα ότι δεν ήταν δυνατόν να κάνει κάτι τέτοιο, γεωργός είναι και κάπου – κάπου τραγουδάει  σε ταβερνούλες. Το πρωί  τον πήρα τηλέφωνο και όταν τον ρώτησα ποιους μουσικούς θα φέρει για τη γιορτή, μου είπε: Τι έπαθες ρε δάσκαλε πρωί - πρωί, χάζεψες; Δεν του τηλεφώνησε κανένας. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Μετά με κάλεσαν ο Δήμαρχος και ο κανονικός Πρόεδρος του Π. Κ. και έκανα μεγάλη προσπάθεια  να συναρμολογήσω ορχήστρα, γιατί Σάββατο τον Αύγουστο δεν βρίσκει μουσικούς με τίποτε.

           

Έφερα λοιπόν, τραγουδιστή από Ηγουμενίτσα, κλαριτζή από Παραμυθιά, αρμονίστα από Παρακάλαμο μαζί με έναν τραγουδιστή, έναν λαουτιέρη από Πρέβεζα. Έτσι έγινε η γιορτή και γλυτώσαμε το ρεζιλίκι.

           

Άλλη μία χαρακτηριστική και … χαριτωμένη περίπτωση. <ιλήσαμε με δύο κυρίες, για την ορχήστρα μου για τα κούλουμα, η μία κυρία πρέπει να μιλούσε εκ μέρους του Πν. Κ., μάλλον πρόεδρος και η άλλη φαντάστηκα θα ήταν ειδική σύμβουλος. Τα συμφωνήσαμε όλα και επειδή έπρεπε να βάλουμε δύο μεγάλα ηχεία του Π.Κ. μεγάλης αξίας, μόλις αγορασθέντα, για συμπλήρωμα, κάλεσε η κυρία τον ειδικό μόνιμο υπάλληλο να ετοιμάσει δύο μεγάλα καλώδια, δηλαδή να συνδέσει  στις 4 άκρες από ένα βίσμα, σύνολο 8 βιδούλες, δουλειά 4 λεπτών, τους λέει ότι δεν προλαβαίνει, γιατί πρέπει να κάνει… μελέτη. Όταν  του είπα ότι έχουμε τρεις ημέρες, για την… μελέτη, συμφώνησε, αλλά δεν έφερε καλώδια. Ουδέν σχόλιον.

           

Γενικά εγώ το λέω «Πρεβεζάνικη Κακομοιριά», δεν μας δικαιολογεί, ούτε το σκυλολόι που λέγεται Ελλάδα, ούτε η κατάρα του Πάτερ Κοσμά (βολικό ψέμα).