ΠΡΕΒΕΖΑ: ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΡΑΥΛΙΣΜΟΣ; Το παιδί μου «κεκεδίζει», τι να κάνω; της Ροδάνθης Σωτηροπούλου

Ο τραυλισμός ορίζεται ως διαταραχή της φυσιολογικής ροής και της ρυθμικής διαμόρφωσης της ομιλίας, η οποία είναι δυσανάλογη με την ηλικία του ατόμου .

Αποτελεί μία σύνθετη διαταραχή που συνήθως χαρακτηρίζεται από διακοπτόμενη ροή ομιλίας λόγω επαναλαμβανόμενων κολλημάτων, επαναλήψεων ή επιμηκύνσεων ήχων στην αρχή ή τη μέση της λέξης. Συχνά συνοδεύονται από αντανακλαστικές συσπάσεις του προσώπου ή του σώματος και σε ορισμένες περιπτώσεις από απώλεια βλεμματικής επαφής και απώλεια ελέγχου του ρυθμού της αναπνοής.

Η μεγαλύτερη δυσκολία ενός παιδιού με τραυλισμό είναι στον ψυχολογικό και κοινωνικό τομέα.

Παρακάτω, θα γίνει αναφορά, στην μαρτυρία ενός ενήλικα, που διαγνώστηκε από την νηπιακή του ηλικία, με «διαταραχή στην ροή του λόγου».

«Αυτή είναι η προσωπική μου εμπειρία καθώς παρουσιάζω από την νηπιακή μου ηλικία την παραπάνω διαταραχή. Τα λεκτικά συμπτώματα, δηλαδή οι επαναλαμβανόμενες διακοπές στην ροή του λόγου, συσχετίζονται με αρνητικά συναισθήματα όπως είναι ο φόβος για λεκτική επικοινωνία ή ένα αίσθημα επικοινωνιακής ανεπάρκειας και ανασφάλειας και με συμπεριφορές αποφυγής όπως είναι η αποφυγή λέξεων, προσώπων, ή επικοινωνιακών περιστάσεων. Ήμουν πάντα απομονωμένο παιδί, απέφευγα να συμμετέχω σε δραστηριότητες του σχολείου, κυρίως σε θεατρικά έργα και ο λόγος μου ήταν περιορισμένος γιατί με συνόδευε ο φόβος ότι θα τραυλίσω. Αξίζει να σημειωθεί, ότι στις τάξεις του δημοτικού, κυριαρχούσε ο σχολικός εκφοβισμός και από τα παιδιά αλλά και από τους δασκάλους.

Ξεκίνησα στην ηλικία των οκτώ χρόνων εξατομικευμένο πρόγραμμα λογοθεραπείας, το οποίο βασίζονταν σε τεχνικές αναπνοής και χαλάρωσης , στην ψυχολογική υποστήριξη -κυρίως

ενθάρρυνση- , στην απευαισθητοποίηση και σε θεραπευτικές τεχνικές, όπως η επιμήκυνση αρχικού γράμματος και ο αργός ρυθμός ομίλιας. Η λογοθεραπεία, έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στη παιδική μου ηλικία ,καθώς έμαθα να χειρίζομαι και να ελέγχω σωστά την δυσκολία μου.»

Εμείς οι λογοθεραπευτές, θα πρέπει να έχουμε σαν αρχικό στόχο, την αξιολόγηση και στην εκτίμηση των επιβαρυντικών παραγόντων που συμβάλλουν στην εδραίωση της διαταραχής και μετέπειτα, να παρεμβαίνουμε με έμμεσο ή άμεσο τρόπο, τεχνικά και υποστηρικτικά.