ΠΡΕΒΕΖΑ: Με μεγάλη επιτυχία η παρουσίαση του βιβλίου «Φώτα ομίχλης» του Απόστολου Τάσση

Στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα «Νικόλαος Κονεμένος» του Πολιτιστικού Κέντρου πραγματοποιήθηκε το βράδυ του Σαββάτου 3 Νοεμβρίου, η παρουσίαση του πρώτου βιβλίου του Απόστολου Τάσση με τίτλο «Φώτα ομίχλης».

Σε μια εξαιρετικά οργανωμένη παρουσίαση, την επιμέλεια της οποίας είχαν το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Πρέβεζας, οι εκδόσεις Γαβριηλίδης και το Βιβλιοπωλείο Κύκλος, οι παρευρισκόμενοι είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν την συγγραφική ικανότητα του γνωστού δικηγόρου Απόστολου Τάσση, ο οποίος έχοντας το άγχος και το φόβο του ανθρώπου που πρώτη φορά γράφει, όπως ο ίδιος ανέφερε, έγραψε το βιβλίο αυτό για την Πρέβεζα, θέλοντας να αποκαταστήσει κάποια πράγματα της ιστορίας τα οποία τον ενοχλούν για αυτή τη πόλη.

Καλωσορίζοντας τους παρευρισκόμενους η υπεύθυνη του Βιβλιοπωλείου "Κύκλος" Βιβή Σολωμονίδου έκανε μία σύντομη αναφορά στο βιβλίο λέγοντας πως ο συγγραφέας διηγείται ιστορίες και όνειρα που πλέκονται με τρυφερότητα κάνοντας την ίδια στιγμή το αδύνατο δυνατό, το απρόσμενο προβλέψιμο και το αδιανόητο καταληπτό. Μεταφέρει την χαρά και την αγωνία του πραγματικού κόσμου, αλλά και αυτή των ονείρων, μπολιασμένα με την σαγήνη και την ευαισθησία ενός ντόπιου ψαρά που ξέρει να κρατά όνειρα και πραγματικότητα σε μία εξαιρετική ισορροπία. Πέντε όνειρα, ένα παζλ … το ένα συμπληρώνει το άλλο και όλα μαζί μας δίνουν μία ιστορία.

Το βιβλίο προλόγισε ο Δικηγόρος Δημήτρης Μουστακάτος, ο οποίος αρχικά ευχαρίστησε τους οργανωτές της παρουσίασης, αλλά και τον συγγραφέα για την τιμή που του έκαναν, δίνοντας του με τον τρόπο αυτό την ευκαιρία να γνωρίσει την όμορφη, όπως τη χαρακτήρισε, πόλη της Πρέβεζας, ενώ ευχήθηκε στον Απόστολο Τάσση κάθε επιτυχία.Ο κ. Μουστακάτος αναφέρθηκε στην συμβολική διάσταση που είχε το βιβλίο στον ίδιο και έπλεξε το εγκώμιο του συγγραφέα λέγοντας πως «ο Απόστολος Τάσσης με το τίτλο του βιβλίου κυριολεκτεί. Άνοιξε φώτα ομίχλης και πέρασε μέσα από ανασφάλειες, φόβους, αναστολές που καθέναν από εμάς μας κρατούν καθηλωμένους. Δεν έμεινε καθηλωμένος στο φόβο του αλλά πέρασε απέναντι στη δημιουργική του πλευρά. Με το έργο αυτό ο Απόστολος Τάσσης έθεσε και πάλι την Πρέβεζα ως μέλος της Λογοτεχνικής ιστορίας του τόπου και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό και για την Λογοτεχνία και για την τοπική κοινωνία. Με την συγγραφική του ιδιότητα ήρθε και θα μείνει στη λογοτεχνική παράδοση του τόπου μας και της τοπικής κοινωνίας.»

Για τη δομή και το θέμα του βιβλίου μίλησε η συγγραφέας και ποιήτρια Άννα Αφεντουλίδου, η οποία στη συνέχεια έθεσε τις δικές της ερωτήσεις στον συγγραφέα (δείτε παρακάτω). 

Το βιβλίο όπως τόνισε η κ. Αφεντουλίδου παρακολουθεί, με έναν ιδιόμορφο τρόπο, την πορεία ενηλικίωσης ενός παιδιού στην Πρέβεζα της μεταπολεμικής εποχής, με τις δυσκολίες, τη φτώχεια τις συγκρούσεις, τις μικρό και μακρό περιπέτειες του τόπου και των ανθρώπων της. Μιλά για το ρόλο που έπαιξαν πέντε όνειρα για να αλλάξει την οπτική του ο αφηγητής για τον κόσμο.

Αποσπάσματα του βιβλίου διάβασε η Δώρα Μπάλλα.

Τόσο πριν την εκδήλωση, όσο και μετά το πέρας αυτής, ο συγγραφέας συνομίλησε με τους αναγνώστες και υπέγραψε βιβλία.

Δείτε πλούσιο φωτογραφικό υλικό από την εκδήλωση, κάνοντας κλικ ΕΔΩ

1Ποιά ήταν η σχέση σου με την λογοτεχνία πριν το βιβλίο.

Θαύμαζα αυτούς που μπορούσαν να γράφουν. Μεγάλωσα πολύ για να καταλήξω ότι πρέπει να εγκαταλείπεις ένα βιβλίο όταν δεν σου αρέσει ή δεν σου πάει. Λογοτεχνία δεν διαβάζεις από υποχρέωση αλλά προς τέρψη. Η τέχνη στη λογοτεχνία για εμένα, είναι να σου πει αυτά που θέλει, έχοντας εσύ, τις πόρτες σου ανοιχτές. Ποτέ δεν θεώρησα τον εαυτό μου μορφωμένο άνθρωπο, με την έννοια  του ανθρώπου που έχει μια συνεπή σχέση με το διάβασμα. Δεν διάβαζα 20 ή 30 βιβλία το χρόνο. Μπορεί να διάβαζα μπορεί και όχι. Δεν ήταν όμως αυτό κρίσιμο τη στιγμή που αποφάσισα να το κάνω. Πολύ περισσότερο, μπορώ να πω ότι πειραματιζόμενος κατέληξα, ότι στα βιβλία που γράφω, δεν θα πρέπει να επαναλαμβάνω πράγματα που διάβασα. Για ν γράψω, θα πρέπει να ξεχάσω ότι είχα μάθει και να το ανασυστήσω μέσα μου, όπως έχεις μείνει, περισσότερο σαν αίσθηση παρά σαν συγκεκριμένη γνώση. Όλα κάπου επικάθονται είχε πει ο Αινστάιν, όταν ξεχάσεις ότι έχεις διδαχθεί. Αυτή είναι η γνώμη μου.

2. Ποια στάθηκε η αφορμή. Πολλά πράγματα μαζί: Τι πρέπει να πω ή τι πιστεύω;

Αν πω το πρώτο θα πω ανοησίες. Αν πω το δεύτερο θα πρέπει να ψάξω μέσα μου. Ήταν ένα πείραμα σε μία πολύ δύσκολη και οδυνηρή στιγμή της ζωής μου που μου απαγόρευσαν να εργάζομαι. Όλα μαζί τότε, ο φόβος του θανάτου, της κληρονομιάς, της υποχρέωσης, του φόβου της λήθης. Και μία τυχαία συζήτηση με τον Μουστακάτο. Δεν θυμάμαι λέξη από εκείνη τη συζήτηση. Θυμάμαι  μόνο πως επιστρέφοντας στην Πρέβεζα, χωρίς να έχουμε συζητήσει το συγκεκριμένο ζήτημα, ξεκίνησα να γράφω. Θυμάμαι μόνο μία φράση του: Στην πλανημένη δική μου πεποίθηση, ότι κάνουμε τα πάντα στο βωμό της ματαιοδοξίας ο  ίδιος μου αντέτεινε, κάτι που δεν είχα φανταστεί: Στην ανάγκη της αυτοπραγμάτωσης.  Επειδή θα μπορούσε να είχε αμφίσημα νοήματα, το αφήνω εδώ.

3. Γιατί επέλεξες το πλαίσιο των ονείρων:

Ήθελα να μιλήσω για την Πρέβεζα αλλά ταυτόχρονα να μην εγκλοβισθώ εδώ και μετατραπεί το βιβλίο σε ένα λεύκωμα εσωτερικής κατανάλωσης. Θα μπορούσε να είχε και αντίθετα αποτελέσματα. Γιατί να μην ήταν η Πρέβεζα ο αναγκαίος χώρος; Μη έχοντας όμως καμία αναγνωσιμότητα, ο περιορισμός μου μόνο σε αυτή, θα περνούσε λάθος μηνύματα. Επίσης μη έχοντας προηγούμενη εμπειρία και αφού αποφάσισα να με οδηγήσει αντί να το οδηγήσω, δεν έψαξα οδηγίες αλλά προχώρησα στην ομίχλη. Είναι πολύ δύσκολο να πεις μία ιστορία σε μεγάλη έκταση χωρίς να κάνεις κοιλιά και χωρίς να κουράσεις. Κάτι πρέπει να δώσεις στον αναγνώστη. Έτσι είχα περισσότερες επιλογές. Είναι ένα μεγάλο βιβλίο, μοιρασμένο σε περισσότερες αυτοτελείς / μη αυτοτελείς είναι πιο εύκολη η διαχείριση αλλά και η ευλειψία του. Άρα για τεχνικούς και ουσιαστικούς λόγους. Μετά είχα να πω πολλά. Έτσι κάθε όνειρο ξεκινά από την αρχή. Στα υπόλοιπα βιβλία μου ενήργησα διαφορετικά.

4. Ποια η σχέση με την ψυχιατρική:

Η ψυχολογία και η φιλοσοφία για τους αρχαίους Έλληνες ήταν αδελφές. Ο Επίκουρος φιλοσοφώντας έλεγε ότι ευτυχία είναι η απαλλαγή της ψυχής από τις επώδυνες ηδονές. Ο Σωκράτης έλεγε πως πολιτικοί έπρεπε να γίνονται οι φιλόσοφοι. Φιλοσοφία για τους αρχαίους Έλληνες σήμαινε το μέσο για την ισορροπία της ψυχής στο δρόμο για την ευτυχία και την μόρφωση. Απέχουμε πολύ από την έννοια της φιλοσοφίας ως χαρακτηρισμό, αυτό δεν μας απαγορεύει όμως να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τι είναι. Η λογοτεχνία είχε πει ο Καλιφατίδης είναι σαν έναν κωδωνοκρούστη. Ο καθένας ακούει ότι θέλει. Φιλοσοφία είναι κι αυτό, να ακούς και να κρατάς ότι θέλεις. Αλλά να ακούς και να το επεξεργάζεσαι. Να μην το υιοθετείς χωρίς να αφομοιώνεις συνειδητά. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να καταλαβαίνουμε τι λέει το βιβλίο. Εγώ δεν θέλω να προτείνω λύσεις, αλλά να ανησυχώ.

5. Ο ρόλος της ιστορίας:

Α) σε μικροεπίπεδο στην Πρέβεζα.΄Εχω κάποιες ενστάσεις αλλά αγαπώ την Πρέβεζα, μου αρέσει. Προσπαθώ να κρατώ τις νοσταλγικές εικόνες της ζωντανές. Αν κάποιος εκτός Πρέβεζας διαβάσει για τον Καρυωτάκη και τον Άγιο Πρεβέζης, μπορεί να αλλάξει γνώμη και να πάψει να πιστεύει ότι είναι μια θλιβερή πόλη.

Β) για τον εμφύλιο: Δεν προσεγγίζω από την πλευρά της απόδοσης της ευθύνης. Σήμερα δεν ξέρουμε ακόμη ποιες ήταν οι αντιμαχόμενες πλευρές. Τον προσεγγίζω από την πλευρά του πόνου που άφησε στους εμπλεκόμενους. Όλοι ένιωθαν ότι είχαν δίκιο. Τριά παιδιά χωρίζονται γιατί οι γονείς τους έχουν φτιάξει διαφορετικούς κόσμους μέσα σε ένα μικρό χωριό. Δεν έχω βιώματα εμφυλιακά, ούτε με απασχολεί κάτι άλλο πέραν της ιστορικής διδαχής του διχασμού. Σήμερα η ελλάδα δεν έχει επιτύχει το μίνιμου της συναίνεσης σε τίποτε. Οι λαοί γράφουν την ιστορία τους σε δυο γενιές. Εμείς ακόμη. Μπροστά σε κάθε σταυροδρόμι δεν έχουμε παράδειγμα. Κάνουμε τα ίδια λάθη και υποκύπτουμε στις εύκολες λύσεις. Μάθαμε να μην φταίμε, γιατί κανείς δεν μας δίδαξε που φταίξαμε.

Γ)Παγκόσμια γεγονότα: Το βιβλίο και τα όνειρα μιλούνε για προσδοκίες. Το είχα δει αυτό το όνειρο. Γιατί λοιπόν όχι και στο εξωτερικό. Ο Έλληνας έχει πάει παντού. Θα μπορούσε με τη φαντασία να πάει παντού. Οφείλει λοιπόν να ξέρει την ιστορία. Το τέταρτο όνειρο αναφέρεται στο αλτερ έγκο. ΄Αρα θα μπορούσε να αναφέρεται στον ίδιο άνθρωπο που είχε βιώσει δύο διαφορετικές ζωές σε δύο διαφορετικά μέρη. Κάπως λοιπόν θα έπρεπε η ιστορία να ενταχθεί στη μυθοπλασία.

6. Γιατί το μοτίβο του ξένου; (Αυστραλία): Γιατί εκείνη την εποχή αποτύπωνε την προσδοκία του Έλληνα. Μετά ήρθε η Γερμανία. Είναι κάτι μακρινό και ονειρικό. Κάτι άπιαστο. Βοηθά και τη μυθοπλασία η απόσταση αυτή, για την μην αποκάλυψη της καταγωγής του ήρωα.

7. Ποιος ο ρόλος της υιοθεσίας: Περιέχει όπως δόθηκε στοιχεία αρχαίας τραγωγίας: Την αποδοχή της ανυπαίτιας υπαιτιότητας. Ήρωες του δράματος όλοι αφού η υιοθεσία ήταν υποχρεωτική. Πόσα πρόσωπα. Μητέρα, θετοί γονείς, το ίδιο το παιδί. Προσπαθώ να προσεγγίσω ένα δύσκολο θέμα μέσα από τα πρόσωπα και να αναδείξω τις ψυχικές εντάσεις και αυτού που εγκαταλείφθηκε και της μητέρας που εγκαταλείπει. Αιτία ένας εμφύλιος για τον οποίο δεν ερωτήθηκε. Ο ίδιος σπόρος των δύο αντιμαχόμενων πλευρών. Η μητέρα αμέτοχη. Τραγωδία.

8 . Η σχέση με το νουάρ: Δεν ήξερα όταν έγραφα τι είναι νουάρ. Δεν ήξερα γενικά σχεδόν για τα πάντα. Εξακολουθώ να μην ξέρω. Η φιλοσοφία ειδομένη ως λογοτεχνία, δεν θα πρέπει να είναι κουραστική. Γιατί να μην προσφέρει την απαιτούμενη δράση, την κορύφωση και το ενδιαφέρον; Το θεωρώ απαραίτητο όταν σέβεσαι τον αναγνώστη, να του παρακινείς το ενδιαφέρον. Αλλιώς μπορεί να πετάξει τι βιβλίο στην 4^η σελίδα. Και να μη μάθει ποτέ τι ήθελες να του διηγηθείς. Μου αρέσουν οι ανατροπές. Και ο μαγικός ρεαλισμός που έμαθα τι ήταν, αφού είχα πρώτα γράψει με αυτόν τον τρόπο στο βιβλίο μου για τον Τωβίτ.

9. Η σχέση με την κλασσική λογοτεχνία πχ γαλλικός ρεαλισμός, νατουραλισμός: Ξεκινώντας από μία βάση, προσπαθώ να πάω παραπέρα. Νιώθω ότι δεν με αντιπροσωπεύουν πολλά πράγματα. Τα πάντα έχουν ειπωθεί, με τρόπο καλύτερο. Εγώ αναζητώ το διαφορετικό τρόπο. Δεν με νοιάζει πως το λένε, δεν θέλω να μάθω, θέλω απλά να μιλήσω. Ρώτησα και μου είπαν ότι όποιος γράφει είναι σκληρά εργαζόμενος. Θέλω να  γράφω αναζητώντας δίαυλους επικοινωνίας σε όμορφο λόγο. Δεν με αντιπροσωπεύει ο αγενής ρεαλισμός. Θέλω να πω μια απλή ιστορία με έναν τρόπο που θα είναι διαφορετικός. Όπως τα ανέκδοτα. Όλοι μπορούν να πουν ένα ανέκδοτο. Με λίγους όμως θα γελάσεις.

10. Πως σου φαίνεται η λογοτεχνία από μέσα; Είμαι μέσα; Ένα φανταστικό ταξίδι προς την Ιθάκη. Φτιάχνω έναν κόσμο και χώνομαι μέσα του. Ήρωες με τους οποίους συνομιλώ και θαυμάζω. Θέλω να μάθω και να τους μισώ. Να πάψουν να είναι εξειδανικευμένοι. Όλη η διαδικασία είναι ψυχοφθόρα. Σήμερα στην Ελλάδα γράφουν περισσότεροι από όσους διαβάζουν, νομίζοντας ότι όλοι έχουν το χάρισμα. Είναι δύσκολο όχι μόνο να διακριθείς, αλλά ακόμη και να εντοπισθείς. Μπαίνοντας στο δεύτερο μισό της ζωής μου, μαίνοντας στρατευμένος στη σύζυγό μου (δικηγορία), αναζητώ μια ερωμένη (λογοτεχνία).

11. Ποια λες να είναι η περιπέτεια στο χώρο αυτόν; Ελπίζω να συνεχίσω να σας βασανίζω.

12. Τι περιμένεις; Το ταξίδι. Με βοηθά να ισορροπώ και να συνεχίζω. Λειτουργεί ως αυτοψυχανάλυση. Επαναπροσδιορίζομαι. Νιώθω να διορθώνεται η γλώσσα μου.

13. Τι θα ήθελες; Να φτάσω εκεί που δεν μπορώ.

14. Στοιχεία αυτοβιογραφικά υπάρχουν; Αναπόφευκτα. Στο μέλλον θα κρύβομαι καλύτερα. Περιορίζονται μόνο στη βοήθεια της πλοκής ως μία δεξαμενή από την οποία θα μπορούσα να αντλήσω έμπνευση. Δεν θέλω να μιλήσω για μένα. Θα ήταν πολύ εγωιστικό. Πλάκα κάνω αν μπορούσα θα το έκανα, αλλά κανείς δεν θα με διάβαζε.

Δείτε μέσα από το βίντεο του PrevezaBest, ολόκληρη την εκδήλωση της παρουσίασης του βιβλίου Φώτα ομίχλης.

Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία του πλήθος κόσμου, μεταξύ των οποίων, ο Αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών, κ.Γιαννουλάτος, ο Αντιδήμαρχος Ζαλόγγου κ.Ματέρης, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, κ.Κορωναίος, ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου, κ.Γεωργίου, ο επικεφαλής της ΑΣΥΠ και εκ νέου υποψήφιος δήμαρχος κ.Παππάς, οι δημοτικοί σύμβουλοι, κ.κ. Αναγνώστου και Ντίτσος, ο γνωστός δικηγόρος και υποψήφιος δήμαρχος κ.Γιάπρος, ο επίσης γνωστός δικηγόρος από την Άρτα, κ.Λαμπράκης, ο Πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Πρέβεζας, κ.Μπάκας, ο Πρόεδρος του Οδοντιατρικού Συλλόγου Πρέβεζας, κ.Ντούμος, κ.α.