Πλαστά πτυχία. Γιατί αθώωσε ο Άρειος Πάγος την καθαρίστρια που είχε καταδικαστεί με το νόμο περί καταχραστών του δημοσίου

Ο Άρειος Πάγος πριν από λίγες ημέρες κατέληξε τελικά και αφού είχαν προηγηθεί αρκετές καταδίκες υπαλλήλων, ότι καλώς απολύθηκαν οι υπάλληλοι και καλώς καταδικάστηκαν για πλαστογραφία πλημμεληματικής μορφής, αλλά κακώς φυλακίστηκαν με την αιτιολογία ότι καταχράστηκαν χρήματα, αφού παρείχαν την εργασία τους ως αντιστάθμισμα του μισθού τους.

Ο νόμος για τους καταχραστές του δημοσίου δεν φτιάχτηκε για τις καθαρίστριες, αλλά για αυτούς που ασκούσαν δημόσια εξουσία και έκλεψαν το κράτος. Δεν μπορεί να καταδικάστηκαν η καθαρίστρια και ο Τσοχατζόπουλος με τον ίδιο νόμο!

Ταυτόχρονα όμως, μετά από 10 χρόνια συζητήσεων, τελικά καταργήθηκε ο νόμος 1608/50 περί καταχραστών του δημοσίου, με το επιπρόσθετο επιχείρημα - πρόσχημα, ότι καθίστατο άδικος για ανάλογες περιπτώσεις, που όμως είναι άσχετες. Αν είναι λοιπόν αίολα και αστήρικτα τα επιχειρήματα με τα οποία καταργήθηκε ο νόμος αυτός, τότε θα πρέπει να αναζητηθούν τα βαθύτερα κίνητρα της απόφασης.

Αλιεύοντας τη σχετική είδηση από την ιστοσελίδα atassis.com Δικηγορικού γραφείου της πόλης μας, στην οποία μπορείτε να ανατρέξετε εάν σας ενδιαφέρει η ανάλυση του νομικού ζητήματος, αντιγράφουμε την τελευταία παράγραφο του σχετικού άρθρου:

Η ιστορία αυτή θα μπορούσε να ειπωθεί ως εξής: «Κάποια μέρα ξύπνησε η ελληνική διοίκηση και ανακάλυψε ότι υπάρχουν πλαστογραφημένα πτυχία! Πανικόβλητη και έκπληκτη που δεν είχε ερευνήσει επί 20 χρόνια τι συνέβαινε και επειδή δεν έφταιγε η ίδια, απαίτησε την αποκατάσταση της τάξης από τη δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη καταδίκασε αρχικά την καθαρίστρια με κάθειρξη, όχι διότι προσελήφθη παράνομα, αλλά διότι καταχράστηκε χρήματα του Ελληνικού δημοσίου (;) Η καθαρίστρια ισχυρίσθηκε ότι δεν καταχράστηκε χρήματα γιατί κάθε  πρωί τις καθάριζε τις σκάλες του δικαστηρίου, εργάζονταν. Η δικαιοσύνη το ξανασκέφθηκε και πειθόμενη, βλέποντας την καθαρίστρια στη φυλακή και τους καταχραστές απ’ έξω, προβληματίστηκε. Αντιλήφθηκε ότι κακώς την καταδίκασε καθώς πράγματι, η καθαρίστρια είχε διαπράξει απλά μία παρανομία –για την οποία έπρεπε μεν να απολυθεί. Όχι όμως και να καταλήξει στη φυλακή όπως ο Τσοχατζόπουλος που καταδικάστηκε με τον ίδιο νόμο, αφού η ίδια, χρήματα δεν καταχράστηκε. Έτσι την απάλλαξε. Εν τω μεταξύ όμως η πολιτεία, είπε, πως «αντιλαμβανόμενη το σφάλμα της», κατήργησε το νόμο περί καταχραστών του δημοσίου. Η κατάργηση όμως αυτή δεν ωφέλησε την καθαρίστρια, αφού ούτως η άλλως η δικαιοσύνη αποφάνθηκε, ότι δεν υπήρχε αδίκημα.

Τελικά ποιον ωφέλησε η κατάργηση του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου; Και υπέρ ποιου καταργήθηκε τελικά;Η άσκηση ποινικών διώξεων σε βαθμό κακουργήματος κατά υπαλλήλων που χρησιμοποίησαν για την πρόσληψή τους πλαστά πιστοποιητικά, γίνονταν όλα αυτά τα χρόνια για προφανείς λόγους παραγραφής, στην προσπάθεια των εισαγγελέων να βρουν έναν τρόπο να αντιμετωπίσουν ένα παραγεγραμμένο αδίκημα και να περισώσουν μία κατηγορία υπό τη λαϊκή κατακραυγή, καλύπτοντας την ανεπάρκεια του κράτους να ελέγξει τον εαυτό του επί δεκαετίες.

Η Ελλάδα διαρκώς πυροβολεί τα πόδια της.