ΠΡΕΒΕΖΑ - Κορονοϊός: Απώλειες και Ευκαιρίες..

 Γράφει η Κλινική Ψυχολόγος, Ανθή Γκογκόνη 

Σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή που διανύουμε, ενεργοποιούνται πρωτόγονοι μηχανισμοί άμυνας, στο άτομο και σε σύνολα, για να επιβιώσουμε και να προσαρμοστούμε στις αλλαγές που επιφέρει.

Τα μέτρα που λήφθηκαν και όλη αυτή η νέα πραγματικότητα βιώνονται με μια διχοτόμηση: είτε μόνο καλά είτε μόνο κακά. Ενώ πρέπει να σκεφθούμε πιο συνθετικά. Σαφώς και έχουν σημειωθεί  απώλειες, πρωτίστως αναφέρομαι στις ανθρώπινες ζωές και δευτερευόντως στις απώλειες εργασίας που δεν πρέπει να το υποτιμάμε γιατί με την σειρά του φέρνει ένα ντόμινο απωλειών στο καθημερινό βιοτικό επίπεδο. Νιώθουμε ανησυχία, αγωνία, φόβο. Από την άλλη όμως ίσως όλα αυτά τα μέτρα απαγόρευσης/ απομόνωσης μας δίνουν πολλές ευκαιρίες που μέσα στον  ταχύτατο ρυθμό της σύγχρονης ζωής δεν φροντίζαμε να υπάρχουν. Και αναφέρομαι στον χρόνο. Με την απομόνωση τα πράγματα κυλούν πιο αργά, δεν υπάρχει η πίεση του «να προλάβω», αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο στα αγαπημένα μας πρόσωπα. Μήπως τώρα που περνάμε χρόνο όλοι μαζί στο σπίτι καταλαβαίνουμε την αποξένωση που υπήρχε μεταξύ μας;; Μας δίνεται λοιπόν η ευκαιρία να ξαναγνωριστούμε – να γνωρίσουμε ακόμα και τον εαυτό μας, πως λειτουργεί όταν τα πράγματα κυλούν πολύ αργά έως και να έχουν «παγώσει». Προσέξτε, μπορεί να έχει παγώσει το εξωτερικό προφίλ μιας πόλης/ κοινωνίας όμως μέσα στα σπίτια μας οι «εστίες ζωής» είναι πορφυρές. Μπορούμε να χορέψουμε, να παίξουμε, να μαγειρέψουμε, να διαβάσουμε, να κατασκευάσουμε, να κουβεντιάσουμε δίνοντας ολοκληρωμένες απόψεις και όχι «δεν προλαβαίνω τώρα, πρέπει να φύγω». Φροντίζουμε και τροφοδοτούμε τις οικογενειακές σχέσεις, τον εαυτό μας, την εσωτερικότητά μας. Γίνονται διαδικασίες εσωτερικές και όχι εξωστρέφειας – δηλαδή να τρέξω να τις μοιραστώ στην κοινωνία, να τις δείξω, «να φανώ». Αυτό που συμβαίνει αυτήν την περίοδο στα σπίτια μας, στις οικογένειές μας, είναι σαν το σπέρμα ζωής που ενυπάρχει σε κάθε σπόρο και που περιμένει οι περιβαλλοντικές συνθήκες να γίνουν και πάλι ευνοϊκές για να αναπτυχθεί/ να φανεί αυτή η ζωή.

Η κρίση λοιπόν δεν φέρνει μόνο απώλειες αλλά και ευκαιρίες δημιουργίας. Ας αναλογιστούμε όμως, όταν τελειώσει όλο αυτό, αν θέλουμε να επιστρέψουμε στην συνηθισμένη παλιά μας κανονικότητα ή θέλουμε να δομήσουμε κάτι καινούριο. Εύχομαι ο καθένας μας να επεξεργαστεί και να «μεταβολίσει» συναισθηματικά αυτό που συμβαίνει με τον πιο δημιουργικό και συναισθηματικά κερδοφόρο τρόπο για εκείνον και τους πλησίους του.

Ανθή Γκογκόνη

Κλινική Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια