Οι καταλήψεις δεν λύνουν τα προβλήματα της εκπαίδευσης!!!

Γράφει ο Βασίλης Ιωάννου

Όλοι συμφωνούμε ότι το Υπουργείο Παιδείας είχε όλο τον απαιτούμενο χρόνο για να διαχειριστεί πολύ καλύτερα την έγκαιρη και ασφαλή λειτουργία των σχολείων.

Δυστυχώς δεν αξιοποίησε το διάστημα του καλοκαιριού που τα σχολεία ήταν κλειστά, με αποτέλεσμα να μην έχει υλοποιήσει όλα όσα προτάθηκαν από τους ειδικούς και την εκπαιδευτική κοινότητα.

Οι μάσκες που υποσχέθηκαν στους μαθητές αποδείχθηκαν φιάσκο, οι καθαρίστριες που προσελήφθησαν την τελευταία ώρα δεν επαρκούν, στις αίθουσες δεν μειώθηκε ο αριθμός των μαθητών, ενώ ακόμη καταγράφονται πολλά κενά σε δασκάλους και καθηγητές.

Στη γειτονική όμως Ιταλία για παράδειγμα η κυβέρνηση προμήθευσε έγκαιρα τα σχολεία με μονά θρανία, πρόσθεσε λυόμενες ή νοίκιασε χιλιάδες νέες σχολικές αίθουσες, προκειμένου να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών κατά τμήμα, προσέλαβε πολύ περισσότερους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς καλύπτοντας όλα τα κενά.

Είναι λοιπόν δεδομένες οι ευθύνες της Κυβέρνησης για την κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία και γι’ αυτό είναι δικαιολογημένη και η κριτική που ασκείται από την αντιπολίτευση και θεμιτές οι διαμαρτυρίες  της εκπαιδευτικής κοινότητας, αφού αν και είμαστε στην 3η βδομάδα της φετινής σχολικής χρονιάς, υπάρχουν ακόμη πολλές εκκρεμότητες.

Στο νομό Πρέβεζας  για παράδειγμα πέρα από τα  προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα  σχολεία του Καναλακίου, που υποχρεώνουν τους μαθητές να πηγαίνουν πρωί- απόγευμα, πέρα από τις πολλές ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς και προσωπικό καθαριότητας, υπάρχουν τμήματα σε Γυμνάσια με 28 μαθητές, ενώ στα Λύκεια αντί να μειώνουν τον αριθμό μαθητών, προχωρούν σε συμπτύξεις τμημάτων.

Αυτά και πολλά άλλα που δεν είναι της ώρας, αποτέλεσαν την αφορμή για να ξεσηκωθούν οι μαθητές, οι οποίοι «χωρίς δεύτερη κουβέντα»  προχώρησαν σε καταλήψεις των σχολείων, συνεχίζοντας την «ετήσια παράδοση»…  

Για όσους έχουμε εμπειρία από τέτοιες «μαθητικές  κινητοποιήσεις», μικρή σημασία έχει αν είναι υποκινούμενες, ποιοι πρωτοστατούν σ’ αυτές και αν οι αποφάσεις λαμβάνονται με τις προβλεπόμενες δημοκρατικές διαδικασίες.

Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι ότι οι καταλήψεις έχουν προ πολλού αποκτήσει «εθιμικό χαρακτήρα», και για τούτο έχουν απονομιμοποιηθεί από το σύνολο της κοινωνίας, η οποία  θεωρεί ότι δεν γίνονται για να πιεστούν οι αρμόδιοι να δώσουν λύσεις στα υπαρκτά προβλήματα, αλλά κυρίως για την αποφυγή των μαθημάτων.

Δύο μόνο παραδείγματα είναι αρκετά για να υποστηρίξουν τους ισχυρισμούς μου:

- Συνήθως πρώτα αποφασίζονται οι καταλήψεις των σχολείων και εκ των υστέρων αναζητούνται από τους μαθητές τα αιτήματα που θα υποβληθούν, πολλά από τα οποία φέρουν και «κομματικό στίγμα».

- Ακόμη και φέτος, που τα βασικά αιτήματα αφορούν την προστασία από τον κορωνοϊό, οι καταλήψεις διαρκούν μόνο 1-2 ώρες το πρωί και μετά όλοι οι μαθητές αποχωρούν για να «συνεχίσουν τη δράση τους» στις καφετέριες, όπου στοιβάζονται  χωρίς την τήρηση ούτε των βασικών υγειονομικών κανόνων, για την εφαρμογή των  οποίων υποτίθεται ότι αγωνίζονται.

Το έχω ξαναπεί και το επαναλαμβάνω.

Με τον τρόπο που τα τελευταία πολλά χρόνια γίνονται οι καταλήψεις των σχολείων,  έπαψαν να αποτελούν ώριμη μορφή μαθητικών κινητοποιήσεων και αντί να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα, απαξιώνουν περαιτέρω το δημόσιο σχολείο, επιτείνοντας την ταξικότητα στην εκπαίδευση, καθώς λειτουργούν σε βάρος των οικονομικά αδύναμων. 

Θεωρώ ότι τα κλειστά σχολεία, είναι κακά σχολεία, κάτι που οφείλουν να κατανοήσουν πρωτίστως οι μαθητές, των οποίων τις συλλογικές αποφάσεις σέβομαι μεν, διαφωνώ δε.

Όπως επίσης διαφωνώ με τις εισαγγελικές παραγγελίες και τις διώξεις σε βάρος μαθητών και πολύ περισσότερο με την άσκηση βίας εκ μέρους «εξαγριωμένων γονέων».

Τα έχουμε ξαναζήσει αυτά στο παρελθόν, με τραγικά αποτελέσματα.

Σε κάθε περίπτωση πιστεύω  ότι ήρθε η ώρα, το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, μαζί με την αυτοδιοίκηση και την εκπαιδευτική κοινότητα, να ασχοληθούν σοβαρά και  να δώσουν τέλος σε ένα φαινόμενο, που σε κανένα άλλο ευνομούμενο κράτος της Ευρώπης δεν συμβαίνει.