ΠΡΕΒΕΖΑ: Ο Δήμος οφείλει να βελτιώσει τις σχολικές υποδομές

Γράφει ο Βασίλης Ιωάννου

Πριν από λίγες μέρες η ανακοίνωση –διαμαρτυρία των γονέων του 8^ου νηπιαγωγείου Πρέβεζας, για τις απαράδεκτες συνθήκες κάτω από τις οποίες λειτουργεί το συγκεκριμένο σχολείο, στάθηκε η αφορμή να επανέλθει για μια ακόμη φορά στην επικαιρότητα το σοβαρό πρόβλημα της σχολικής στέγης, που υπάρχει κυρίως στην πόλη της Πρέβεζας, όπως και σε άλλες περιοχές του νομού. 

Ένα πρόβλημα που με την έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς, εξ αιτίας και των υγειονομικών περιορισμών και πρωτοκόλλων που θέτει  ο covid 19,  αναδείχθηκε ακόμη πιο έντονα, αποτελώντας και μία από τις αφορμές για τις κινητοποιήσεις των μαθητών.

Και είναι πράγματι πολύ λυπηρό, στη σημερινή συγκυρία, όπως καταγγέλλεται από την εκπαιδευτική κοινότητα, να υπάρχουν στην Πρέβεζα σχολεία που στεγάζονται σε κτιριακά συγκροτήματα μιας άλλης εποχής, σε μισθωμένους χώρους που δεν πληρούν ούτε τις στοιχειώδεις συνθήκες (σαν αυτές που περιγράφουν οι γονείς του 8^ου νηπιαγωγείου)  ή  ακόμη και σε  προκατασκευασμένες αίθουσες (όπως το μουσικό σχολείο).

Να υπάρχουν ακόμη γυμνάσια, δημοτικά και νηπιαγωγεία που λειτουργούν με περιορισμένο αριθμό αιθουσών, οι οποίες είναι ιδιαίτερα  μικρές για τον αυξημένο αριθμό των 25-28 μαθητών κατά τμήμα, χωρίς αίθουσες πολλαπλών χρήσεων και γυμναστηρίων, χωρίς  κατάλληλους αύλειους χώρους, χωρίς επαρκή θέρμανση κλπ...

Κανείς δε μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτού του είδους οι σχολικές υποδομές, διασφαλίζουν την υγιεινή και την ασφάλεια μαθητών και εκπαιδευτικών και κυρίως ότι δημιουργούν ένα σχολικό περιβάλλον χαρούμενο, ελκυστικό και δημιουργικό .

Αυτά τα προβλήματα που καταγράφω, ασφαλώς και δεν είναι καινούρια, και είναι γνωστά και στην Πολιτεία και στους αρμόδιους της Αυτοδιοίκησης, όπως γνωστή είναι και η σημασία που έχουν οι άρτιες σχολικές υποδομές στην εκπαιδευτική  διαδικασία.

Όμως δυστυχώς τα 10 τελευταία χρόνια στην Πρέβεζα δεν έχει γίνει απολύτως τίποτε για την αντιμετώπισή τους και το σημαντικότερο είναι, ότι δε φαίνεται να υπάρχει κάποιος μελλοντικός σχεδιασμός.

Τα γράφω όλα αυτά,  με την ευαισθησία ενός ανθρώπου με μακρόχρονη διαδρομή και προσφορά στην εκπαίδευση και μια 8χρονη θητεία ως  Νομάρχης Πρέβεζας,  για την οποία νοιώθω ιδιαίτερα περήφανος που  το ζήτημα της σχολικής στέγης το είχα πολύ ψηλά στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι την περίοδο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης έγιναν στο νομό και στην πόλη τόσα πολλά έργα στον τομέα των σχολικών υποδομών, που δεν είχαν να γίνουν για πολλές-πολλές δεκαετίες. Τα στοιχεία είναι δεδομένα και δεν αμφισβητούνται.

Πολλά νέα και σύγχρονα σχολικά συγκροτήματα όλων των βαθμίδων, αρκετές επεκτάσεις και προσθήκες, αίθουσες πολλαπλών χρήσεων, κλειστά γυμναστήρια, βιβλιοθήκες, εργαστήρια, αλλά και μεγάλου εύρους επισκευές και ανακαινίσεις σε παλιά σχολικά συγκροτήματα,  που είχαν ως αποτέλεσμα να αλλάξουν την εικόνα και να δημιουργήσουν ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον, περισσότερο φιλικό για μαθητές και εκπαιδευτικούς.

Και αν τότε ο Δήμος Πρέβεζας είχε στη διάθεσή του επιπλέον οικόπεδα, θα είχε από τότε λυθεί οριστικά και το πρόβλημα των 4 νηπιαγωγείων στην πόλη, τα οποία δυστυχώς ακόμη στεγάζονται σε νοικιασμένα κτίρια, με όλα τα προβλήματα που προαναφέραμε.

Σήμερα και μετά από 10 χρόνια πλήρους απραξίας στον τομέα αυτόν, επιβάλλεται η πολιτεία αξιοποιώντας Εθνικούς και Ευρωπαϊκούς πόρους, σε συνεργασία με την Περιφέρεια και κυρίως με τους Δήμους, στους οποίους ανήκει η αρμοδιότητα, να καταρτίσουν ένα 5ετές πρόγραμμα που θα αντιμετωπίζει συνολικά το στεγαστικό πρόβλημα των σχολείων, ως υποχρέωση απέναντι στη νέα γενιά.

Ειδικότερα στην Πρέβεζα, θεωρώ απαραίτητο, ο Δήμος μέσα από τις πολεοδομήσεις-επεκτάσεις  ή με τις κατάλληλες ανταλλαγές οικοπέδων, να εξοικονομήσει χώρους και να  δρομολογηθεί η κατασκευή τουλάχιστον 4 νέων νηπιαγωγείων, για να στεγαστούν όσα λειτουργούν σε νοικιασμένα κτίρια. Το ίδιο πρέπει να γίνει και με το Μουσικό σχολείο, για το οποίο η προσωρινή του στέγαση στις παλιές εγκαταστάσεις του ΤΕΙ, κινδυνεύει να γίνει μόνιμη. 

Τέλος  είναι απαραίτητο να εκπονηθούν οι απαραίτητες μελέτες για σταδιακές επισκευές και ανακαινίσεις των παλαιότερων σχολικών συγκροτημάτων, τα οποία ως γνωστόν  αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα.