ΠΡΕΒΕΖΑ: Η άλλη πλευρά της τηλεκπαίδευσης, της Ροδάνθης Σωτηροπούλου

Σε αγώνα δρόμου επιδίδονται καθημερινά εκπαιδευτικοί και γονείς  λόγω  της διδασκαλίας μέσω τηλεκπαίδευσης .

Οι παιδαγωγοί  προσπαθούν να διδάξουν  μαθητές και ταυτόχρονα να τους στηρίξουν, αλλά και οι γονείς   παλεύουν  και προσπαθούν να προσφέρουν με χίλιες δύο δυσοίωνες  συνθήκες. Φαντάζομαι πως ο κάθε ένας από εμάς, έχει να διηγηθεί από μία ιστορία τρέλας ή κάποιο κωμικοτραγικό γεγονός τηλεκπαίδευσης.

Εγώ προσωπικά ήμουν και είμαι μεγάλος αρνητής της τηλεκπαίδευσης (και γενικά της καραντίνας). Πρώτα σαν μητέρα καθώς ήρθαν τα πάνω κάτω, δεν θα είχα καθόλου ελεύθερο χρόνο για εργασία τα πρωινά, θα έπρεπε να επισπεύσω  γιαγιάδες  παππούδες, νταντάδες  κτλπ , τα παιδιά θα έβγαιναν τελείως από το πρόγραμμα τους και γενικά θα επικρατούσε ένα χάος όπως την πρώτη φορά.

Δεύτερων, ήμουν πιο μεγάλος αρνητής  με την ιδιότητα της Λογοθεραπεύτριας- Ειδικής Παιδαγωγού, καθώς  παιδιά τα οποία υστερούσαν σε αρκετούς τομείς -όπως γνωστικό, αντιληπτικό, μαθησιακό , επικοινωνιακό, γλωσσικό και κοινωνικό, -δεν θα εξελισσόντουσαν και οι δυσκολίες  θα μεγεθύνονταν.

Η  τηλεκπαίδευση  λοιπόν , δεν μπορεί σε καμία περίπτωση  να αντικαταστήσει το παιδαγωγικό κομμάτι της δια ζώσης διδασκαλίας. Τα μικρά παιδιά είναι ταμπουρωμένα πίσω από μια οθόνη και βέβαια δεν μπορούν να εκφραστούν, όταν δεν έχουν τον εκπαιδευτικό κοντά τους δίπλα τους. Όσο για τους γονείς όπως ανέφερα παραπάνω  παίζουν σημαντικό ρόλο σε όλη τη διαδικασία αλλά δεν μπορούν όλοι. Κάποιοι δεν έχουν καμία εξοικείωση με την τεχνολογία, ούτε διαθέτουν τα μέσα, όπως λάπτοπ και υπολογιστές, πάρα μόνο κινητά. 

Όμως, αυτό που έχω διαπιστώσει τις τελευταίες  μέρες και μου κάνει πολύ εντύπωση είναι ότι παρατηρώ μεγάλη πρόοδο σε μαθησιακό και συναισθηματικό επίπεδο, σε μαθητές με διάσπαση προσοχής, σε μαθητές ήπιας Διαταραχής Αυτιστικού Φάσματος (αδιάγνωστα δυστυχώς) και σε μαθητές με δυσκολία στις κοινωνικές δεξιότητες  ακόμα και τα συνεσταλμένα παιδιά.

Πολλοί  μαθητές με διάσπαση προσοχής –ΔΕΠΥ  που έχουν ιδιαίτερες δυσκολίες στην επεξεργασία σύνθετων γλωσσικών ερεθισμάτων,  -δηλαδή στο να καταγράψουν και να ανακαλέσουν στη μνήμη τους αυτά που ακούνε ή και γράφουν -στο σπίτι  έχουν δείξει πολύ καλύτερη εικόνα με την τηλεκπαίδευση. Πολύ πιθανών να βοηθάει η  συγκεκριμένη ώρα διαβάσματος στο σπίτι, το αναγκαστικό  χρονοδιάγραμμα  και τα μειωμένα εξωτερικά ερεθίσματα.

Επίσης ,αυτό μπορεί να συμβαίνει καθώς  πολλοί μαθητές που επηρεάζονται από αισθητηριακή υπερφόρτωση, βρίσκονται εκτός σχολείου δηλαδή μακριά από ποίκιλα οπτικά ερεθίσματα, όπως  αφίσες, χρώματα, φωτογραφίες, εξωσχολικές ανακοινώσεις, παράθυρα, ήχους ,μυρωδιές, δυνατές φωνές  τα οποία αποσπούν εξαιρετικά την προσοχή και  τα αναστατώνουν ψυχοσυναισθηματικά.

Τέλος, υπάρχουν παιδιά τα οποία βιώνουν καθημερινά το φαινόμενο του εκφοβισμού (bullying) στο σχολείο, από άλλους συμμαθητές τους. Αυτά τα παιδιά λοιπόν, έχουν εξελιχθεί σε άτομα που δεν σταματάνε  να γελάνε και να τραγουδάνε, να κάνουν  αστεία ενώ η επίδοση τους εκτοξεύτηκε στα ύψη 

Προς αποφυγή παρεξήγησης, σαφώς και η παραπάνω διαπίστωση δεν επικροτεί την παραμονή στο σπίτι  και όλα αυτά που μας συμβαίνουν , όμως όλα τα παραπάνω ίσως πυροδοτήσουν ιδέες και τρόπους αντιμετώπισης  για τις δυσχέρειες που αντιμετωπίζουν τα πιο «αδύναμα» και ευάλωτα παιδάκια μας  στο σχολικό τους  περιβάλλον!

Σωτηροπούλου  Σ.  Ροδάνθη

- Λογοθεραπεύτρια –Μέλος του Συλλόγου Λογοπαθολόγων-Λογοθεραπευτών Ελλάδος.

-Ειδική Παιδαγωγός –Μεταπτυχιακός Τίτλος (Μaster) Eιδική Αγωγή και Εκπαίδευση.