Τις συνέπειες της πανδημίας, πρωτίστως στην υγεία, στην οικονομική και κοινωνική μας ζωή, τις γνωρίζουμε καλά και τις βιώνουμε με τον πιο δραματικό τρόπο, εδώ και ένα χρόνο.
Το τελευταίο όμως διάστημα, με προκάλυμμα τις ειδικές συνθήκες που η υγειονομική κρίση έχει δημιουργήσει, εμφανίζονται και άλλες παρενέργειες, οι οποίες δυστυχώς λαμβάνουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Και για να γίνω πιο σαφής, αναφέρομαι στα περιστατικά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και στα οποία Κυβέρνηση αλλά και κρατικοί φορείς, με πρωταγωνιστή την Αυτοδιοίκηση, έχουν πάψει να εφαρμόζουν το προστατευτικό πλαίσιο που αφορά προσλήψεις προσωπικού και κυρίως αναθέσεις μελετών, έργων και προμηθειών.
Με άλλοθι τις ανάγκες που η πανδημία δημιουργεί, ακούμε, βλέπουμε και διαβάζουμε καθημερινά, ότι σε πολλούς Δήμους και Περιφέρειες πραγματοποιούνται express προσλήψεις με αδιαφανείς διαδικασίες, ενώ σε όλο το φάσμα της δημόσιας διοίκησης να επικρατεί ένα τσουνάμι απευθείας αναθέσεων, με προσχηματικές διαδικασίες και χωρίς να τηρούνται οι στοιχειώδεις κανόνες διαφάνειας και ανταγωνισμού, θέτοντας έτσι επί τάπητος, το σοβαρό ζήτημα της χρηστής διαχείρισης των δημόσιων πόρων..
Οι συνήθεις δικαιολογίες, από τους φορείς που ακολουθούν αυτού του είδους τις “συνοπτικές διαδικασίες”, είναι η έλλειψη χρόνου, η προστασία της δημόσιας υγείας, η οδική ασφάλεια, η έλλειψη προσωπικού, κ.α.…
“Ακολουθήσαμε την κατεπείγουσα διαδικασία, για να προλάβουμε τις προθεσμίες, αλλιώς θα χάναμε τις θέσεις..”, ακούσαμε να λέει πρόσφατα ο Δήμαρχος Πρέβεζας, προκειμένου να δικαιολογήσει τις 15 προσλήψεις 8μηνης διάρκειας, που έγιναν στο Δήμο και στη ΔΕΥΑ, χωρίς ίχνος διαφάνειας…
Θέλω εδώ να είμαι απόλυτα σαφής, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.
Προφανώς, όταν κάποιος φορέας επιβάλλεται να κάνει μια προμήθεια σε σύντομο χρονικό διάστημα, να αναθέσει μια μελέτη ή να εκτελέσει ένα έργο που αφορά έκτακτες ανάγκες (σεισμοί, πλημμύρες, ακραία καιρικά φαινόμενα κλπ), τότε δικαιούται να παρακάμψει τις προβλεπόμενες, χρονοβόρες πολλές φορές, διαδικασίες.
Όπως επίσης είναι κατανοητό, αν επείγει η πρόσληψη 1-2 υπαλλήλων, ολιγόμηνης διάρκειας, που θα εργαστούν σε μια συγκεκριμένη δομή για την αντιμετώπιση της πανδημίας ή ενός εκτάκτου συμβάντος, τότε μπορεί να υπάρξει μερική παρέκκλιση των πάγιων διατάξεων. Όμως αυτά αποτελούν ειδικές και μεμονωμένες περιπτώσεις.
Είναι κάποιες εξαιρέσεις που υπήρξαν και στο παρελθόν, θα προκύψουν και στο μέλλον..
Το ζήτημα όμως που απασχολεί το τελευταίο διάστημα είναι ότι κάποιοι αιρετοί “εργαλειοποιώντας την πανδημία” έχουν περάσει στο άλλο άκρο, όπου η εξαίρεση τείνει να καταστεί κανόνας.
Άλλωστε τα όσα βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας και καταγγέλλονται ότι συμβαίνουν και σε κεντρικό επίπεδο, αλλά κυρίως σε διάφορες Περιφέρειες και Δήμους της χώρας, μαρτυρούν ότι “κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας”, που απαιτεί τη λήψη άμεσων μέτρων.
Ειδικά τώρα, που με το νέο νόμο οι απευθείας αναθέσεις από το όριο των 20.000 € που ισχύει σήμερα, αυξάνονται στις 30.000 € και μπορούν να φτάνουν και τις 60.000 € , για έργα και υπηρεσίες τεχνολογίας και πληροφορικής, αν δεν υπάρξει αυστηροποίηση των σχετικών διατάξεων, τότε πολλοί είναι αυτοί που προβλέπουν ότι η κατάσταση μπορεί να ξεφύγει επικίνδυνα…
Και όπως έχω ξαναπεί: «Το νόμιμο δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι είναι και ηθικό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου