Η Συναγωγή και ο Κανονισμός της «Ισραηλιτικής Κοινότητος Πρεβέζης». Μικρή συμβολή στην ιστορία της κοινότητας και της πόλης

Πρόσφατα, στο κτίριο του ΟΤΕ στην Πρέβεζα, στον χώρο όπου βρισκόταν ως το 1962 το κτίριο της Συναγωγής, τοποθετήθηκε φωτογραφική σύνθεση που αποτυπώνει την ιστορική παρουσία της ισραηλιτικής κοινότητας στην πόλη.

Η ιστορία των Εβραίων της Πρέβεζας έχει απασχολήσει κατά καιρούς τους μελετητές της τοπικής ιστορίας (Ηλία Βασιλά, Γιώργο Μουστάκη, Λάζαρο Συνέσιο, Ιωσήφ Ζιώγα και Ανδρέα Καρζή). Εντούτοις, υπάρχουν ακόμα πολλά άγνωστα ζητήματα αλλά και ερευνητικά ερωτήματα σχετικά με αυτήν την κοινότητα που χρήζουν διερεύνησης και διασαφήνισης.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ο παρατηρητικός διαβάτης που θα σταθεί μπροστά στην προαναφερθείσα σύνθεση, θα διαβάσει δύο αλληλοσυγκρουόμενες πληροφορίες στο συνοδευτικό κείμενο των φωτογραφιών. Η πρώτη από αυτές αναφέρει ότι η Συναγωγή κτίστηκε το 1903, όπως αναγράφεται στην επιγραφή σε εβραϊκή γλώσσα που σώζεται στο Εβραϊκό Μουσείο. Ωστόσο, την ίδια στιγμή παρατίθεται φωτογραφία δεύτερης επιγραφής, αυτής που και σήμερα υπάρχει έξω από το κτίριο του ΟΤΕ, σύμφωνα με την οποία η Συναγωγή κτίστηκε το 1932, σε οικόπεδο που βρισκόταν η οικία του Σπύρου Μπότσαρη.

Ποια τελικά χρονολογία ισχύει; Η πρώτη, η δεύτερη, ή μήπως θα μπορούσε να ισχύουν και οι δύο χρονολογίες; Επιχειρώντας να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, θα επισημάνουμε καταρχάς ότι η ύπαρξη Συναγωγής πριν το 1932 δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Ενδεικτικές είναι οι πληροφορίες από το ημερολόγιο του Ιωάννη Μ. Ρέντζου. Τον Δεκέμβριο του 1902 ο ίδιος συνδράμει οικονομικά σε έρανο υπέρ της Συναγωγής ενώ τον Νοέμβριο του 1922 μαρτυρεί ότι το κτίριο της, όπως και άλλα κτίρια (ανάμεσά τους και οι χριστιανικοί ναοί και το τζαμί), φιλοξένησαν πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη.

Δεν μπορούμε όμως να απορρίψουμε και την χρονολογία 1932, η οποία μνημονεύεται από την επιγραφή στα ελληνικά που βρίσκεται σήμερα στο κτίριο του ΟΤΕ. Σε αυτήν την κατεύθυνση μας οδηγούν και όσα έγραφε το 1961 ο λόγιος Ηλίας Βασιλάς ο οποίος ανέφερε: «στο οικόπεδο αυτό ήταν κτισμένη μέχρι το 1931 η οικία του Σπύρου Μπότσαρη […]. Τώρα (1961) είναι κτισμένη η νέα Συναγωγή». Η λέξη «νέα» είναι το κλειδί για τη λύση του ζητήματος. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι υπήρξαν δύο διαφορετικά κτίρια Συναγωγής, ένα παλιότερο και ένα νεότερο.

Σχετικά με τη θέση του παλιότερου κτιρίου, διαφωτιστικά είναι όσα αναφέρουν οι κκ. Ζιώγας και Καρζής στο φωτογραφικό τους λεύκωμα (με τίτλο «Κάποτε στην Πρέβεζα»), όπου σημειώνουν ότι η Συναγωγή λειτούργησε το 1903 σε ένα μικρό οίκημα στην παραλία ενώ το 1932 κτίστηκε το ωραίο κτίριο επί της νυν οδού Καρυωτάκη (τότε, οδός Πριγκιπίσσης Μαρίας).

Θεωρούμε ότι με την κατασκευή της (νέας) Συναγωγής σχετίζεται και ένα αρχειακό τεκμήριο που εντοπίστηκε σε αρχείο των ΓΑΚ Πρέβεζας. Πρόκειται για μια εργολαβική σύμβαση μεταξύ της Ισραηλιτικής Κοινότητας και του πρεβεζάνου εργολάβου Δημητρίου Λιόλιου για την πραγματοποίηση οικοδομικών εργασιών που συντάχθηκε τον Αύγουστο του 1931. Ο χώρος δεν προσδιορίζεται, ούτε η φύση του υπό ανέγερση κτιρίου, ωστόσο, είναι προφανές ότι πρόκειται για κτίριο που θα ανήκει στην Κοινότητα.

Το γεγονός ότι η Ισραηλιτική Κοινότητα συμβάλλεται νομικά, προϋποθέτει ότι είχε κάποια θεσμική συγκρότηση. Εδώ βέβαια τίθεται ένα άλλο ερώτημα: πότε συγκροτήθηκε νομικά αυτή η κοινότητα και υπό ποια μορφή; Στο ερώτημα αυτό έρχεται να απαντήσει το σημερινό σημείωμα το οποίο εντάσσεται σε μία ευρύτερη ερευνητική προσέγγιση του ζητήματος της παρουσίας και δραστηριότητας συλλογικοτήτων και συσσωματώσεων (κοινωνικών, επαγγελματικών, θρησκευτικών ή κοινής γεωγραφικής προέλευσης) στην Πρέβεζα, έρευνα την οποία από καιρό έχουμε ξεκινήσει.

Έτσι, παρουσιάζεται για πρώτη φορά ο κανονισμός της  «Ισραηλιτικής Κοινότητος Πρεβέζης»  όπως αυτός δημοσιεύτηκε στις 10 Ιουλίου 1922 στο τεύχος 132 του Παραρτήματος της «Εφημερίδος της Κυβερνήσεως» (εικ. 1). Το συγκεκριμένο τεύχος δεν σώζεται στο αρχείο των ΓΑΚ Πρέβεζας, ούτε είναι δυνατόν να αντληθεί σε ψηφιακή μορφή από την ιστοσελίδα του Εθνικού Τυπογραφείου.  Κατόπιν έρευνας σε διάφορους αρχειακούς φορείς κατορθώσαμε να το εντοπίσουμε στο Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας. Εκφράζουμε και από αυτήν τη θέση τις ευχαριστίες μας στον Επικεφαλής του παραπάνω αρχείου κ. Γεράσιμο Νοταρά και στη συνάδελφο κα Δώρα Ρούσση που μας παρείχαν ψηφιακά αντίγραφα των σχετικών σελίδων. Το πλήρες κείμενο του Κανονισμού παρατίθεται στο παράρτημα του παρόντος σημειώματος.

Η απόφαση της ίδρυσης της κοινότητας λήφθηκε από μία συνέλευση 50 Ελλήνων πολιτών και κατοίκων της Πρέβεζας ισραηλιτικού θρησκεύματος που πραγματοποιήθηκε στις 2 Μαρτίου 1922 και ψήφισε τον κανονισμό, αναθέτοντας σε μια τριμελή επιτροπή την υποβολή του αιτήματος επικύρωσής του στις αρμόδιες αρχές. Η επιτροπή αποτελείτο από τους Μωϋσή Ασέρ, Ηλία Μ. Κοέν και Β. Α. Ματσήλ. (Στον κανονισμό καταγράφεται ως Βεχοράικ αλλά πρόκειται για τον Μποχώρ Ματσήλ ή Μάτσα). Είναι και τα μοναδικά ονόματα που γνωρίζουμε από αυτήν την διαδικασία, καθώς οι υπογραφές των 50 πολιτών που συμμετείχαν στη συνέλευση και υπέγραψαν τον κανονισμό, δεν συμπεριλήφθηκαν στο κείμενο του δημοσιευμένου καταστατικού. Η ανωτέρω επιτροπή υπέβαλε στο Υπουργείο Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως αντίγραφο του ψηφισμένου κανονισμού στις 21 Μαρτίου 1922.

Κατόπιν, ο κανονισμός επικυρώθηκε στις 29 Απριλίου 1922 με Βασιλικό Διάταγμα, ύστερα από πρόταση του αρμοδίου Υπουργού Κωνσταντίνου Πολυγένη, επί κυβερνήσεως Δημητρίου Γούναρη. Το θεσμικό πλαίσιο ίδρυσης της κοινότητας, όπως και των υπολοίπων αντίστοιχων κοινοτήτων, καθοριζόταν από τον Νόμο 2456/1920 που ψήφισε η κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου στις 27 Ιουλίου 1920. Ο νόμος αυτός έδινε τη δυνατότητα συγκρότησης κοινοτήτων σε περιοχές όπου κατοικούσαν τουλάχιστον 20 Εβραίοι.

Ο κανονισμός αποτελείτο από 14 άρθρα περιλαμβάνοντας διατάξεις σχετικά με τα μέλη, τα όργανα και την οικονομική διαχείριση της κοινότητας. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα καταστατικό που καθόριζε τον τρόπο λειτουργίας της κοινότητας, διευκρινίζοντας παράλληλα ότι αυτή προϋφίστατο της θεσμοθέτησής της, ως άτυπη ένωση πολιτών που πρέσβευαν τη συγκεκριμένη θρησκεία και διέμεναν μονίμως στην Πρέβεζα. Ωστόσο, με την ψήφιση και επικύρωση του κανονισμού, η κοινότητα λάμβανε πλέον και νομική μορφή, και μάλιστα αυτή του Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου, σύμφωνα με τον προαναφερθέντα νόμο 2456/1920. 

Εξετάζοντας τις διατάξεις του κανονισμού σημειώνουμε ότι ως μέλος θεωρείτο οποιοσδήποτε Έλληνας ενήλικας πολίτης άνω των 21 ετών που πρέσβευε το συγκεκριμένο θρήσκευμα και κατοικούσε μόνιμα στην περιφέρεια της Πρέβεζας. Όλοι είχαν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, εκτός από όσους είχαν στερηθεί τα πολιτικά τους δικαιώματα. Το παραπάνω δικαίωμα, όμως, σχετιζόταν και με την έγκαιρη εκπλήρωση των οικονομικών υποχρεώσεων των μελών προς την κοινότητα.

Η διοίκηση της κοινότητας αναδεικνυόταν με εκλογές που πραγματοποιούνταν κάθε τρία χρόνια, κατά την εορτή του ισραηλιτικού Πάσχα. Το πενταμελές Συμβούλιο αποτελείτο από τον Πρόεδρο, τον Αντιπρόεδρο, τον Γενικό Γραμματέα και τον Ταμία. Επιπλέον, αναφέρονταν άλλες δύο θέσεις, τις οποίες μπορούσε να καταλάβει είτε κάποιο από τα εκλεγμένα μέλη του συμβουλίου (προφανώς το πέμπτο μέλος), είτε να εκλεγόταν κάποιο μέλος εκτός συμβουλίου. Οι θέσεις αυτές ήταν του Ειδικού Γραμματέα (της οποίας η πλήρωση δεν φαίνεται να ήταν υποχρεωτική) και του Γενικού Εισπράκτορα. Οι ανωτέρω επικουρούσαν το έργο του Γενικού Γραμματέα και του Ταμία αντίστοιχα.

Άλλο όργανο της κοινότητας αποτελούσε η Συνέλευση που συνερχόταν ετησίως για την επικύρωση του οικονομικού απολογισμού ενώ κάθε τρίτο έτος, όπως προαναφέρθηκε, για την πραγματοποίηση των εκλογών. Πέρα από τις παραπάνω τακτικές συνεδριάσεις, μπορούσαν να πραγματοποιούνται και έκτακτες, για τις οποίες ο κανονισμός προβλέπει τις προϋποθέσεις σύγκλησής τους. Ως θέμα έκτακτης συνέλευσης αναφερόταν η εκλογή ραββίνου. Ειδικό άρθρο όριζε τις διαδικασίες τροποποίησης του κανονισμού, η οποία θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μετά την παρέλευση τριετίας.

Ο οικονομικός απολογισμός ελεγχόταν από ειδική τριμελή επιτροπή η οποία επίσης εκλεγόταν από τη συνέλευση και στην οποία κατέθετε σχετική έκθεση.

Πέρα από τα παραπάνω όργανα της Κοινότητας (Συμβούλιο, Συνέλευση, Ελεγκτική Επιτροπή), δινόταν η δυνατότητα ύπαρξης και άλλων επιτροπών, που μπορούσαν να οριστούν από το Συμβούλιο, με ειδική μνεία σε επιτροπή που είχε ως έργο την επιμέλεια της ταφής των νεκρών.

Ως προς τα οικονομικά της κοινότητας, ορίζονταν οι πηγές εσόδων και οι κατηγορίες εξόδων. Πιο συγκεκριμένα, έσοδα μπορούσαν να αποτελούν οι δωρεές, οι πρόσοδοι από την εκμετάλλευση της κινητής και ακίνητης περιουσίας, οι εκούσιες προσφορές, οι επιχορηγήσεις από το κράτος ή από τον Δήμο Πρέβεζας, οι εισπράξεις δικαιωμάτων που συνδεόταν με τις προίκες, τις άδειες γάμου και τις διαλύσεις αρραβώνων και τέλος, οι έκτακτες εισφορές και έρανοι. Ως τακτικά έξοδα αναφέρονταν δαπάνες που σχετίζονταν με τη Συναγωγή, τη μισθοδοσία του προσωπικού, τη διαχείριση του νεκροταφείου, την περίθαλψη ενδεών και την εξυπηρέτηση τυχόν δανείων της κοινότητας. Προβλέπονταν τέλος και έκτακτες δαπάνες, οι οποίες απαιτούσαν την απόφαση είτε του Συμβουλίου, είτε της Γενικής Συνέλευσης, αν υπερέβαιναν το ποσό των 200 δραχμών

Το προτελευταίο άρθρο όριζε τον τύπο της σφραγίδας της κοινότητας. Στο μέσω θα υπήρχε το σύμβολο πεντάλφα ενώ κυκλικά αυτού θα υπήρχαν σε ελληνικό και εβραϊκό αλφάβητο οι λέξεις «Ισραηλιτική Κοινότης Πρεβέζης». Αποτυπώσεις αυτής της σφραγίδας (εικ. 2) εντοπίζονται σε διάφορα έγγραφα της κοινότητας που σώθηκαν σε άλλα αρχεία και απόκεινται σήμερα στο Τμήμα ΓΑΚ Πρέβεζας, κάποια μάλιστα σε ειδικά επιστολόχαρτα της κοινότητας (εικ. 3).

Κλείνοντας, με την ευκαιρία της μνείας του Δήμου ως φορέα επιχορήγησης της κοινότητας, αξίζει να παραθέσουμε την παρακάτω πληροφορία. Από μια ενδεικτική έρευνα που πραγματοποιήσαμε στα πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου, που σώζονται στη Δημοτική Βιβλιοθήκη, διαπιστώσαμε ότι στη συνεδρίαση του σώματος στις 9 Ιουνίου 1922, δηλαδή λίγο μετά από την νομική αναγνώριση της κοινότητας, ο τότε Δήμαρχος Ιωάννης Ρέντζος παρουσίασε αίτησή της για παροχή χρηματικού ποσού προς οικονομική ενίσχυση άπορων μελών της. Το Δημοτικό Συμβούλιο, στο οποίο εξάλλου συμμετείχε και ένας Εβραίος, ο Λέων Μάτσας, αποδέχτηκε το αίτημα, καθορίζοντας ότι θα διετίθετο μέρος του ποσού από αυτό που είχε καθοριστεί για τους άπορους χριστιανούς και μουσουλμάνους.

Τα παραπάνω νέα στοιχεία που ήρθαν στο φως καταδεικνύουν την ανάγκη βαθύτερης έρευνας για την ανάδειξη της ιστορίας της ισραηλιτικής κοινότητας της πόλης. Βέβαια, η έρευνα αυτή δυσχεραίνεται από το γεγονός ότι δεν διασώζεται σήμερα το αρχείο της Ισραηλιτικής κοινότητας. Το κενό αυτό πρέπει να αναπληρωθεί από άλλου είδους πηγές, ανάμεσά τους και από ιδιωτικά αρχεία και συλλογές που περιλαμβάνουν διαφόρων ειδών ιστορικά τεκμήρια. Σε αυτήν την κατεύθυνση οφείλουν να εργαστούν από κοινού οι φορείς της Πρέβεζας και εβραϊκοί φορείς στην Ελλάδα, δημιουργώντας έναν σύνδεσμο μεταξύ της πόλης και Εβραίων πρεβεζάνικης καταγωγής. Η μαρτυρία των τελευταίων και η πιθανή ανεύρεση νέων τεκμηρίων θα είναι πολύτιμη.

 

Σπύρος Σκλαβενίτης

Δρ. Ιστορίας, αρχειονόμος - προϊστάμενος ΓΑΚ Πρέβεζας

 

 

Παράρτημα

 

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ

 

της εν Πρεβέζη Ισραηλιτικής Κοινότητος

 

Άρθρον 1.

Ιδρύεται εν  Πρεβέζη Ισραηλιτική Κοινότης, προϋφισταμένη υπό την αυτή ονομασίαν ως ανοργάνωτος ένωσις των πρεσβευόντων το Ισραηλιτικόν δόγμα και εν Πρεβέζη μονίμως κατοικούντων.

 

Άρθρον 2.

Μέλη

Μέλη της κοινότητος θεωρούνται πάντες οι ενήλικοι, έχοντες συμπληρωμένο το         21ο έτος της ηλικίας των άρρενες πολίτες διαμένοντες μονίμως εν τη περιφέρεια της κοινότητος. Πάντα τα μέλη τυγχάνουσιν εκλογείς και εκλέξιμοι. Στερούνται όμως των δικαιωμάτων τούτων, οι στερηθέντες των πολιτικών δικαιωμάτων και οι μη εκπληρώσαντες τας χρηματικάς υποχρεώσεις των προς την Κοινότητα. Οι τελευταίοι ούτοι δύνανται να ανακτήσωσι τα δικαιώματα εις τας Συνελεύσεις ή εκλογάς, αν προ πάσης Συνελεύσεως ή εκλογής προς την Κοινότητα τρεις ημέρας τουλάχιστον προς της εκλογής ή Συνελεύσεως.

 

Άρθρον 3.

Διοίκησις

Διαχειρίζεται τα της Κοινότητος πενταμελές Διοικ. Συμβούλιον εκλεγόμενον ανά τριετίαν και κατά την εορτήν του Ισραηλιτικού ΙΙάσχα. Το Συμβούλιον μετά την εκλογήν καταρτίζει το Προεδρείον εκλέγον μεταξύ των μελών αυτού.

1) Τον πρόεδρον, όστις εκπροσωπεί την Κοινότητα ενώπιον των δικαστηρίων, ενώπιον δε των Διοικητικών αρχών εν ελ­λείψει, εν απουσία ή εν κωλύματι του Αρχιραββίνου.

2) Τον αντιπρόεδρον, όστις αναπληροί τον πρόεδρον, κωλυό­μενον ή απουσιάζοντα. αμφοτέρους αναπληροί  εν απουσία αυ­τών ο Γενικός γραμματεύς της ΙΙροεδρείας, τον δε Γενικόν γραμματέα εν τοιαύτη περιπτώσει αναπληροί μέλος του Συμ­βουλίου, όπερ ήθελεν υποδείξει το Συμβούλιον.

3) Τον Γενικόν γραμματέα, όστις τηρεί το αρχείον και συν­τάσσει τα πρακτικά της Κοινότητος και παν άλλο έγγραφον τη συνεργασία του Ειδικού γραμματέως, εάν υπάρχει τοιούτος. Τον Ειδικόν γραμματέα το Συμβούλιον εκλέγει ή μεταξύ των μελών του ή ονομάζει μεταξύ των μελών της Κοινότητος επί χρηματική αμοιβή ή αμισθί.

4) Τον ταμίαν, όστις επιμελείται δια του εισπράκτορος τας εισπράξεις και ενεργεί τας πληρωμάς επί τη βάσει ενταλμάτων υπογεγραμμένων υπό του προέδρου ή αντιπροέδρου ή του αναπληρωτού Γενικού γραμματέως, και

5) Τον Γενικόν εισπράκτορα, όστις δύναται να εκλεγή και έκτος των μελών του Συμβουλίου επί ποσοστώ ουχί ανωτέρω των 5% επί των γενικών υπ’ αυτού διενεργουμένων εισπρά­ξεων. Ο εισπράκτωρ είναι υπεύθυνος δια τα υπ’ αυτού εισπραττόμενα ποσά, άτινα το βραδύτερον εντός 8 ημερών από της εισπράξεως οφείλει να παραδώσει εις τον ταμίαν.

 

Άρθρον 4.

Συνελεύσεις και συνεδριάσεις

Η Συνέλευσις συνέρχεται ετησίως κατά τας ημέρας του Ισραηλιτικού Πάσχα δια να εγκρίνη τους ετησίους απολογισμούς, ανά πάσαν δε τριετίαν δια τας αρχαιρεσίας, αίτινες προκηρύσσονται προ οκταημέρου από του εν ενεργεία προέδρου δια τοιχοκολλήσεως εν τη Συναγωγή. Δια την απαρτίαν απαιτείται αριθμός μείζων του ημίσεος των μελών, εν δε τη προκηρύξει ορίζεται νέα ημέρα Συνελεύσεως εν περιπτώσει μη απαρτίας κατά τη πρώτην ορισθείσαν ημέραν. Δια δε την απαρτίαν της δευτέρας ημέρας, ήτις δέον να ορισθή εντός του πρώτου οκταημέρου από της πρώτης, αρκεί οιοσδήποτε αριθμός των μελών. Εκτάκτως καλείται η Συνέλευσις όταν το κρίνη αναγκαίον  εν ενεργεία πρόεδρος, το Συμβούλιον ή των μελών εκπληρωσάντων τας υποχρεώσεις των προς την Κοινότητα δι’ αναφοράς των προς το Συμβούλιον εν ή αναγράφεται το θέμα, όπερ και μόνον θέλει αποτελέσει την ημερησίαν διάταξιν της Συνελεύσεως, ιδίως δε προκειμένης ανάγκης προς εκλογήν ραββίνου, εκλεκτέου κατά πλειονοψηφίαν.

 

Άρθρον 5.

Το Κοινοτικόν Συμβούλιον συνεδριάζει τακτικώς μεν άπαξ του μηνός, εκτάκτως δε κατά πρόσκλησιν του προέδρου η κατ’ αίτησιν δύο μελών του κοινοτικού Συμβουλίου. Προς  απαρτίαν δέον να είναι παρόντα εν τη συνεδριάσει τρία τουλάχιστον των μελών, αι δε αποφάσεις λαμβάνονται κατά πλειοψηφίαν και εν ισοψηφία αποφασίζει ο κλήρος.

 

Άρθρον 6.

Τα μέλη του Κοινοτικού Συμβουλίου δεν ευθύνονται δια απο­φάσεις λαμβανομένας εις συνεδρίασιν, καθ’ην δεν παρίσταται ή παριστάμενοι διεφώνησαν, η δε διαφωνία των βεβαιούται εκ των πρακτικών των συνεδριάσεων.

 

Άρθρον 7.

Εν περιπτώσει παραιτήσεως μέχρι του αριθμού 2 μελών του Συμβουλίου αναπληρούνται ταύτα υπό των επιλαχόντων και κατά σειράν αυτών αν πλείονα των 2 μελών παραιτηθώσιν, ενεργούνται εκλογαί.

 

Άρθρον 8.

Έσοδα.

Οι πόροι της Κοινότητος απαρτίζονται:

1) Εκ δωρεών αίτια θανάτου ή εν ζωή.

2 Εκ των προσόδων της κινητής και ακινήτου περιουσίας αυτής. .          

3) Εκ των εν τη Ιερά Συναγωγή και οίκοι εκουσίων προσ­φορών.

4) Εκ των χορηγουμένων υπό του Κράτους και του δήμου ΙΙρεβέζης επιχορηγήσεων δια τας ανάγκας της Κοινότητος.

5) Εκ του επί των προικών καθιερωμένου δικαιώματος ενός επί της εκατόν δια την άδειαν των γάμων των εν Πρεβέζη τελουμένων και του υπό του Διοικητικού Συμβουλίου καθορισθησομένου τοιούτου δια την έκδοσιν πιστοποιητικού άδειας γάμου έξω της ΙΙρεβέζης.

6) Εκ του δικαιώματος επί της διαλύσεως αρραβώνων, και

7) Εκ των εκτάκτων εισφορών και εράνων του εσωτερικού και εξωτερικού.

 

Άρθρον 9.

Έξοδα

Ως τακτικά έξοδα της Κοινότητος θεωρούνται:

1) Πάσα δαπάνη σχετιζόμενη με τη Συναγωγήν και ίδια με την συντήρησιν και τας προσθήκας αυτής.

2) Η μισθοδοσία του Ραββίνου, του διδασκάλου, των ιερο­τελεστών και των βοηθών αυτών, ως και των νεωκόρων.

3) Πάσα δαπάνη σχετιζομένη με το Νεκροταφείον των Ισ­ραηλιτών, την συντήρησιν και τας προσθήκας εις αυτό.

4) Περίθαλψις των ενδεών Ισραηλιτών, και

5) Πάσα τοκοχρεωλυτική τυχούσα απόδοσις δανείων της Κοινότητος.

Έκτακτος δαπάνη μέχρι του ποσού δραχμών 200 δύναται να γίνη κατ’ απόφασιν του Διοικ. Συμβουλίου, δια μείζον δε ποσόν απαιτείται απόφασις της Γενικής Συνελεύσεως.

 

Άρθρον 10.

Επιτροπαί

Το Κοινοτικόν Συμβούλιον διορίζει ειδικάς επιτροπάς και έκτος των μελών του Συμβουλίου διά την διεύθυνσιν της Συνα­γωγής και του τμήματος «Χεβρά Κεδουσιά», ήτις έργον έχει να επιμελείται της ταφής των νεκρών κατά τα θρησκευτικά έθιμα και να διορίζη και παύει τους δια την εκτέλεσιν του έργου αυτής έμμισθους υπαλλήλους.

Άπασαι αι τοιαύται επιτροπαί λογοδοτούσιν εις το τέλος εκάστου έτους ενώπιον του Κοινοτικού Συμβουλίου, όπερ δύναται να προβή και εις αντικατάστασιν των επιτροπών τούτων ή ορισμένων μελών.

 

Άρθρον 11.

Απολογισμός.

Εις την ετησίαν Γενικήν Συνέλευσιν το Συμβούλιον οφείλει να υποβάλη τον απολογισμόν της παρελθούσης χρήσεως περιλαμβάνοντα:

1) Τα βεβαιωθέντα και εισπραχθέντα έσοδα κατά κεφάλαιον, και ονομαστικόν κατάλογον των καθυστερημένων να εισπραχθώσιν εσόδων.

 2)Τα γενόμενα έξοδα μετά των δικαιολογητικών αποδείξεων.

Ο απολογισμός εξελέγχεται υπό ειδικής τριμελούς επιτροπής, ήτις εκλέγεται υπό της Γενικής Συνελεύσεως φαίνεται δι’ εκθέσεώς της τοιχοκολλωμένης εν τη Συνανωγή.

 

Άρθρον 12.

Περί τροποποιήσεως του Κανονισμού.,

Η  αναθεώρησις ή η μεταρρύθμισις του Κανονισμού δύναται να γίνη μετά τριετίαν εν Γενική Συνελεύσει, ήτις είναι  εν απαρτία παρόντων του ημίσεος των μελών πλέον ενός. εκπληρωσάντων τας υποχρεώσεις των.

Εάν 25 μέλη εκπληρώσαντα τας υποχρεώσεις των, τριετίαν από της επικυρώσεως του παρόντος Κανονισμού ήθελον δι αιτήσεώς των προ το Διοικητικόν Συμβούλιον ζητήσει την αναθεώρησιν αυτού, το Συμβούλιον υποχρεούται εντός μηνός να προσκαλέση την Συνέλευσιν επί τούτω, όπως αποφασίση.

 

Άρθρον 13.

Γενικαί διατάξεις.

Η Κοινότης έχει σφραγίδα, φέρουσαν πέριξ Ελληνιστί και Εβραϊστί τα γράμματα «Ισραηλιτική Κοινότης ΙΙρεβέζης», εν τω μέσω δε τω πεντάλφα.

 

Άρθρον 14

Ο παρών Κανονισμός συνταγείς σήμερον την 2 Μαρτίου του έτους χιλιοστού εννιακοσιοστού εικοστού δευτέρου (1922 ημέραν της εβδομάδος Τετάρτην, συζητηθείς και επιψηφισθείς υπό της Γενικής Συνελεύσεως της Κοινότητος υπογράφεται ως έπεται.

Ανατίθεται εις την υφισταμένην επιτροπήν, ήτοι τους Μωϋσή Ασέρ, Βεχοραίκ Ματσήλ και Ηλία Μ. Κοέν ίνα υποβάλωσι προς επικύρωσιν και δημοσίευσιν τον παρόντα Κανονι­σμόν εις το αρμόδιον υπουργείον και προκαλέσωσι την ίδρυσιν της Κοινότητος συμφώνως τω νόμω.

ΙΙαραλείπονται πεντήκοντα (50) υπογραφαί

Ακριβές αντίγραφον εκ του πρωτοτύπου.

Εν Πρεβέζη τη 21 Μαρτίου 1922.

H Επιτροπή

Μωϋσής Ασέρ, Ηλίας Μ. Κοέν, Β. Α. Ματσήλ.