Πρός
Τόν Ἱερό Κλῆρο, τάς Ἱεράς Μονάς
καί τόν εὐσεβῆ λαό
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νικοπόλεως καί Πρεβέζης
«Λαθών ἐτέχθης ὑπό τό σπήλαιον, ἀλλ̉ οὐρανός σε πᾶσιν ἐκήρυξεν, ὥσπερ στόμα τόν ἀστέρα προβαλλόμενος Σωτήρ».
(Τροπάριο προφητείας ἑσπερινοῦ Χριστουγέννων)
Χριστός γεννᾶται δοξάσατε!
Αὐτή ἡ φανέρωση τοῦ Θεοῦ «ἐν σαρκί», αὐτή ἡ Γέννηση τοῦ Θεοῦ ὡς ἀνθρώπου εἶναι τό μεγαλύτερο γεγονός ὅλων τῶν ἐποχῶν καί ὅλων τῶν αἰώνων. Ἔρχεται ἀθόρυβα, σιωπηλά χωρίς τιμές, ἀπογυμνωμένος ἀπό τή θεία Του δόξα. Διαλέγει τόν τρόπο αὐτό μέ σκοπό νά προσεγγίσει πάλι τό πλάσμα Του, νά τό συναντήσει εἰρηνικά καί ἐλεύθερα.
Ἐπιλέγει τόν τρόπο αὐτό γιά νά μήν συνθλίψει ἡ παντοδυναμία Του τήν ἀνθρώπινη ὑπόσταση. Ἔρχεται γιά νά ἀναλάβει καί αὐτός τίς ὠδῖνες τῆς πτώσης, γινόμενος κοινωνός τοῦ πόνου, τῆς θλίψης, τῆς ἀγωνίας, τῆς ἀπελπισίας, νά γευθεῖ τό κεντρί τοῦ θανάτου.
Ποιά ἄλλη ἀνάγκη ὑπῆρχε νά λάβει μορφή δούλου παρεκτός ἀπό τήν ἄπειρη ἀγάπη Του πρός τόν ἄνθρωπο, τήν ἄπειρη εὐσπλαχνία Του, τήν ἀνυπέρβλητη φιλανθρωπία Του.
Σκοπός τῆς σαρκώσεως ἡ ἀποκατάσταση τῆς κοινωνίας τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό. Ὁ ἄνθρωπος δέν δημιουργήθηκε οὔτε γιά τόν πόνο, οὔτε γιά τήν θλίψη, τή φθορά ἤ τόν θάνατο, ἀλλά γιά νά μετάσχει στήν θεία μακαριότητα καί δόξα.
Ὁ Θεός μυστικά καί ἀθόρυβα προετοίμαζε ἐπί αἰῶνες τό σχέδιο τῆς ἀπολυτρώσεως καί τήν ὑλοποίηση τῆς ὑποσχέσεως πρός τούς Πρωτοπλάστους, ὑπόσχεση γιά ἀνάπλαση, ἀνάπλαση νοητή – πνευματική, πού πρώτη δέχεται ἡ Παναγία μας καί γίνεται ἀρχηγός αὐτῆς τῆς πνευματικῆς ἀναπλάσεως.
«Χριστός ὁ Θεός δυνάμεις λαθών, ὅσας ὑπερκοσμίους, ὅσας ἐν γῇ, καί ἐνανθρωπήσας», ἀφοῦ ἔκρυψε τό μυστήριο δηλαδή ἀπό τίς ὑπερκόσμιες καί ἐπίγειες δυνάμεις, ψάλλουμε ξανά σέ ἄλλο τροπάριο (α΄ ὠδή ὄρθρου Χριστουγέννων), ἔλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση. Ἡ θεότητα κρυμμένη λανθάνει μέσα στήν ἀνθρώπινη μορφή.
Μυστικά μέ τρόπο ἀνεξήγητο, ἀνερμήνευτο ἑνώνεται μέ τήν ἀνθρώπινη φύση «διά τῶν αἱμάτων τῆς Θεοτόκου», ὥστε νά προέλθει ἕνας καινούργιος ἄνθρωπος, τέλειος πλήν τῆς ἁμαρτίας, ὁ νέος Ἀδάμ. Λαθών γεννᾶται ἀπαρατήρητος γιά τούς πολλούς, μακριά ἀπό τόν θόρυβο τοῦ κόσμου σέ ταπεινό σπήλαιο.
Γεννᾶται χθές καί σήμερα γιατί σπεύδει νά μᾶς συναντήσει, νά μᾶς ἑλκύσει μέ τήν Χάρη Του, νά μᾶς δωρήσει τήν εἰρήνη Του, τή χαρά Του, τήν σωτηρία.
Κατά τόν Ἅγιο Μάξιμο «ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ πού γεννήθηκε ἐφάπαξ κατά σάρκα, γεννιέται διαρκῶς κατά πνεῦμα ἀπό φιλανθρωπία σέ αὐτούς πού θέλουν. Καί γίνεται βρέφος σχηματίζοντας μέσα τους τόν ἑαυτό Του μέ τίς ἀρετές. Καί φανερώνεται τόσο, ὅσο γνωρίζει ὅτι μπορεῖ νά χωρέσει αὐτός πού τόν δέχεται». (Κεφ. διάφορα Θεολογικά 1,8 PG, 1181,A).
Ἄς διώξουμε λοιπόν ἀπό πάνω μας τήν σκόνη τῶν παθῶν καί ἄς ἐνδυθοῦμε τή χαρά τῆς ἐπίγειας παρουσίας Του.
Ἄς γεννήσουμε Χριστό στίς καρδιές μας γιά νά ἀπολαύσουμε τούς καρπούς τῆς παρουσίας Του, τή χαρά, τήν εἰρήνη, τήν ἐγκράτεια.
Λαθών ἐτέχθη Ἐκεῖνος, ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, κρυφά καί ἀθόρυβα ἄς τόν μορφώσουμε ἐμεῖς στίς καρδιές μας.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ
Μέ πατρικές εὐχές καί ἀγάπη
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Χρυσόστομος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου