ΠΡΕΒΕΖΑ: ΠΕΡΙ ΟΝΟΥ ΣΚΙΑΣ, γράφει η Βικτωρια Τζούρου, (Για το Συρρακιώτικο στοιχείο και την μετονομασία)

Περπατώντας αργά στην προκυμαία, στην κεντρική αγορά,

στην οδό 21^ης Οκτωβρίου (πρώην Κώστα Κρυστάλλη), στην οδό Μπιζανίου, τουτέστιν σε όλο το εναπομείναν «ιστορικό κέντρο», αναρωτιέται κανείς, που είδε κάποιος τους ανέστιους και απάτριδες Συρρακιώτες;

(Όπως αναρωτιόταν και ο ερωτευμένος με την Πρεβεζανοσυρρακιώτισα Εγγονόπουλος, «που είναι οι κάργες που είδε ο ποιητής;»)

-Πλήρης κατάληψη του κέντρου της Πρέβεζας από τους Συρρακιώτες, από τον 18ο και 19ο αιώνα. Όλα τα μεγάλα σπίτια-κτίρια (ευτυχώς τα περισσότερα διασωθέντα) έχουν ή είχαν συρρακιώτικο όνομα. Του Πάλιου, του Μουστάκη (νονός μας), του Κουκότη (συμπεθερός μας), του Μπαλτατζή (σόι μας), του Αυδίκου, του Τσιόκου, του Μουστάκη, του Δήμα, των Νικαίων, του Κοντάκη (σόι μας), του Δούλη, των Ριζαίων, του Ζαλοκώστα, κλπ, κλπ, κλπ ,όπως καταγράφονται λεπτομερώς και με φωτογραφίες στο «Πρέβεζα και Συρράκο» του Γ.Μουστάκη, έκδοση Δημ.Βιβλιοθήκης 2008.

(Ο φίλτατος και δραστήριος Σύλλογος Συρρακιωτών θα μπορούσε να τοποθετήσει ενημερωτικές πινακίδες σε αυτά.)

-Και με συρρακιώτικη μνημείωση το ιστορικό μας κέντρο. Προτομές του (αμφιλεγόμενου) Κωλέττη, του Ζαλοκώστα και του Κρυστάλλη.

-Και δυο καθαρόαιμοι Συρρακιώτες Δήμαρχοι της Πρέβεζας, Γιάννης Μουστάκης (8 χρόνια) και Κων. Δούλης (5 χρόνια).

-Και καθαρόαιμος Συρρακιώτης βουλευτής Πρέβεζας, ο Λεωνίδας Τσιόκος, πεθερός του Εγγονόπουλου, καθώς και δύο μισοσυρρακιώτες βουλευτές οι  αδελφοί Πέτρος και Δημήτριος Γαρουφαλιάς, εξ ων ο πρώτος υπήρξε και αρκετές φορές υπουργός.

-Και Συρρακιώτης ο πρώτος μηχανικός της Πρέβεζας, ο Λεωνίδας Κοντάκης.

-Και αρκετοί Συρρακιώτες γιατροί, δικηγόροι, καθηγητές, δάσκαλοι κλπ.

-Όμως και οι Συρρακιώτες του 20^ου αιώνα, με εστίες τις καλύβες του ελαιώνα και της Ταράνας, σίγουρα με πολύ μόχθο και αγώνα, απλώθηκαν στην πόλη και ενσωματώθηκαν πλήρως σαν άξιοι επαγγελματίες, τεχνίτες, επιστήμονες και έκτισαν σπίτια και μαγαζιά. Μαζί πήγαμε Δημοτικό, Γυμνάσιο, Πανεπιστήμιο, μαζί περπατούσαμε στους λασπωμένους δρόμους, μαζί κάθε Κυριακή στην παλιά ΑΣΤΟΡΙΑ με τα Αθηναϊκά γλυκά, που πρώτοι οι Συρρακιώτες Αφοί Ευαγγέλου  έφεραν στην πόλη.

-Αλλά και συμμετοχή στον Πολιτιστικό Σύλλογο «ΠΡΕΒΕΖΑ» με τα μλαρ-ια της Ούντρας είχαν οι Συρρακιώτες και Πρεβεζανοσυρρακιώτες.

Επί 16 περίπου χρόνια στο ΔΣ του ανωτέρω συλλόγου, αντιπρόεδρος ήταν Συρρακιώτης(100%),  γραμματέας Συρρακιώτισα(25%) και μέλος ή αναπληρωματικό μέλος Συρρακιώτης (100%)

Είχαν πλήρη και αγαστή συνεργασία με τα λοιπά με «πρεβεζάνικη ταυτότητα» μλάρ-ια, που ναι μεν «δεν σκάμπαζαν μία από τέχνη», αλλά, και χωρίς μία, μόνον με συνδρομές μελών και κινητοποίηση αποδήμων ή φορέων, κάτι ίσως καλό άφησαν στην πόλη.

πχ την πλάκα με τα ονόματα των πεσόντων στους πολέμους του Έθνους, το μνημείο με τα ονόματα των φονευθέντων κατά τους βομβαρδισμούς της πόλης (1940-44), το περίπτερο εκδηλώσεων στην πλατεία Ανδρούτσου, το ομοίωμα του παλιού φάρου του λιμανιού, τις πινακίδες στα σπίτια που έζησε ο Γιάννης Μόραλης και ο Καρυωτάκης, το «ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΠΡΕΒΕΖΑ», την ιστορία του Πρεβεζάνικου τύπου, κλπ

Σημείωση:Για τις πολιτιστικές εκδηλώσεις της πρώτης μόνον εικοσαετούς λειτουργίας(1996-2016) του εν λόγω μλαρ-ο-Συλλόγου, μπορεί ο καθένας να λάβει πλήρη γνώση από τα ΓΑΚ Πρέβεζας, όπου έχει ήδη δοθεί υλικό.

Μακάρι δημαρχιακή θητεία με τους ίδιους πόρους να είχε αφήσει τέτοιο έργο.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ( ; ) : Αντί ομηρικών καυγάδων για την ονομασία ενός δρόμου, που αύριο μπορεί πάλι να αλλάξει, θα ήταν πιο ωφέλιμο για την πόλη, να ασχοληθούμε, να συνεργαστούμε και να παλέψουμε όλοι για τα σοβαρά προβλήματά της.

Βικτωρία-Θεοφίλη Παπαγεωργίου-Τζούρου (25% Συρρακιώτισα)

-Ιδρυτικό μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου «ΠΡΕΒΕΖΑ» και Γραμματέας του ΔΣ επί 16 έτη

-Μέλος του Συλλόγου Συρρακιωτών Πρέβεζας