Ώρα 0 στην Συρία, γράφει ο Αλέξανδρος Ντούσιας

Θα σας παρουσιάσω τα γεγονότα όσο πιο συνοπτικά μπορώ , γιατί σε αυτή την περίπτωση δεν ξέρω αν το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι ή από την ουρά.

Όλα άρχισαν όταν κάποιες χώρες του ΝΑΤΟ, προσπάθησαν να ‘’εκδημοκρατίσουν’’ τις αραβικές χώρες με τους αιώνιους ηγέτες και τα πολλά πετρέλαια, οπλίζοντας τους αντάρτες που σκόπευαν στην ανατροπή τους. ( ΒΛ. παραδοχή ΟΛΑΝΤ για τζιχαντιστές) Η χρόνια φτώχεια και το χαμηλό εκπαιδευτικό υπόβαθρο αυτών των λαών, σε συνδυασμό  με την ξαφνική κτίση της εξουσίας, επέτρεψε μέσω του θρησκευτικού φανατισμού να ξεφύγει η κατάσταση από τον έλεγχο των Νατοϊκών. Έτσι γιγαντώθηκε ο τζιχαντισμός και το κίνημα εναντίων των δυτικών κατακτητών.

Και κάπου εδώ μπαίνει στο προσκήνιο ο Ερντογάν , ο οποίος επιλέγει να ραγίσει το γυαλί με την Δύση, ξεκινώντας συναλλαγές με τους τζιχαντιστές, έχοντας διπλό όφελος. Ο γιος του Μπιλάλ , εισάγει ‘’νύχτα’’ το φτηνό πετρέλαιο των τζιχαντιστών , ασημώνοντας τους παράλληλα ώστε να ξεπαστρέψουν το πρόβλημα που λέγεται ‘’Κούρδοι’’.

Οι Αμερικάνοι δεν είχαν σκοπό να κάτσουν με σταυρωμένα χέρια. Όχι γιατί λυπήθηκαν τους Κούρδους που δεν είχαν ποτέ δικό τους κράτος, αλλά επειδή «είναι πολύ το πετρέλαιο βρε αδερφέ». Έτσι, προμήθευσαν τους Κούρδους με άφθονο οπλισμό ώστε να καθαρίσουν το παραμύθι του τζιχαντισμού, και να φτιάξουν επιτέλους το κράτος τους απολαμβάνοντας τα πετρέλαια μαζί με ‘’τους γιάνκηδες’’.

Ο Ερντογάν λοιπόν, ότι δεν θα του μένει πολύ χρόνος στην εξουσία, όντας ξεκρέμαστος , γι’ αυτό έπρεπε να βρει ‘’νταβατζή’’ υπερδύναμη. Παραμέρισε τις μικρές διαφωνίες που είχε με τον ΑΣΑΝΤ και τον ΠΟΥΤΙΝ , μπροστά στην απειλή του αμερικανοκρατούμενου κουρδικού κράτους που δυσχεραίνει τα σχέδια και των τριών αλλά κυρίως της Ρωσίας, που είναι ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής σε φυσικούς πόρους.

Η Αμερική δεν άφησε όμως αυτή τη συμμαχία να πετύχει και έκανε σχεδόν τα πάντα για να καταστρέψει τις σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας. Μέσω τουρκικής ‘’βιτρίνας’’:

1)   Έριξε τον Σουχόι( 2015)

2)   ‘’Έφαγε’’ τον Ρώσο Πρέσβη

3)   Έστησε ένα πραξικόπημα( της πλάκας μεν αληθινότατο δε) προσπαθώντας να γκρεμίσει τον Σουλτάνο, ο οποίος ήταν στο αέρα ζητώντας άσυλο από χώρες της Ε.Ε που του απαντούσαν αρνητικά συνεχώς.

Έφτασε λοιπόν το καλοκαίρι του ξεκαθαρίσματος. Με τους τζιχαντιστές σχεδόν τελειωμένους και τους Κούρδους να έχουν καταλάβει αρκετές περιοχές στα βόρεια της Συρίας και του Ιράκ, θα έχει ενδιαφέρον η προσπάθεια τους να ανοίξουν ένα πέρασμα ως τη Μεσόγειο. Δυστυχώς έφτασε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου και τώρα που «τα τύμπανα του πολέμου ηχούν» μόνο τα όπλα και οι τεχνολογίες φαντάζουν ικανές για κάποιους, ώστε να εκμεταλλευτούν ξανά αυτές τις πολύπαθες περιοχές και να καθορίσουν πόσες αθώες ψυχές θα σκοτωθούν στο βωμό των συμφερόντων τους.

Αλέξανδρος Ντούσιας