ΠΡΕΒΕΖΑ: Η ΔΕΥΑ παραμένει ο μεγάλος ασθενής του Δήμου

Γράφει ο Βασίλης Ιωάννου

Οι δηλώσεις που πρόσφατα έκανε ο Γ.Γ. Συντονισμού και Διαχείρισης Αποβλήτων κ. Μανώλης Γραφάκος για το ενδεχόμενο συγχωνεύσεων, καταργήσεων ή και ιδιωτικοποιήσεων των ΔΕΥΑ, δεν ήταν « κεραυνός εν αιθρία».

Για όσους παρακολουθούν τις κυβερνητικές προτάσεις,  τόσο για τις ΔΕΥΑ, όσο και  άλλους σημαντικούς τομείς που διαχειρίζεται η Αυτοδιοίκηση, όπως  τα σκουπίδια, τα λιμενικά ταμεία, τα θερμαλιστικά κέντρα κλπ, ήταν κάτι το αναμενόμενο…

Ειδικότερα για τις ΔΕΥΑ, με  πρόσχημα την αντιμετώπιση των υπαρκτών και οξυμένων προβλημάτων που καταγράφονται, την «εξάλειψη των χρόνιων παθογενειών» και  με προκάλυμμα τον «εκσυγχρονισμό» στη λειτουργίας  τους και την προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος,  σχεδιάζεται εδώ και πολύ καιρό η  συρρίκνωσή των επιχειρήσεων, με απώτερο στόχο την ιδιωτικοποίηση μέρος ή του συνόλου των δραστηριοτήτων τους, ίσως αργότερα και του νερού, ανεξάρτητα αν αυτό αποτελεί κοινωνικό αγαθό.

Δικαιολογημένες, ως έναν βαθμό, οι αντιδράσεις από πλευράς των ΔΕΥΑ της χώρας, οι οποίες απαιτούν να υπάρξει διάλογος, προκειμένου  η Κυβέρνηση να αναθεωρήσει τις απόψεις της .

Όμως για να έχει θετικά αποτελέσματα ένας διάλογος, απαιτείται οι ΔΕΥΑ αφενός να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, αφετέρου να διαθέτουν συγκεκριμένο σχέδιο για την αντιμετώπιση των οξυμένων προβλημάτων τους.

Αν κάποιος πχ ρωτήσει αυτούς που γνωρίζουν από κοντά τα προβλήματα και τις εκκρεμότητες που υπάρχουν στην ΔΕΥΑ Πρέβεζας και πέρα από τις προσπάθειες του πρόεδρου της, ο οποίος με  συνεχείς αναρτήσεις του στο διαδίκτυο επιχειρεί να εξωραΐσει την κατάσταση, θα διαπιστώσει ότι  η επιχείρηση λειτουργεί εδώ και πολύ καιρό οριακά κι τούτο, μόνο χάρη στην εμπειρία, στις ικανότητες και το φιλότιμο των εργαζομένων.

Πριν από έναν περίπου χρόνο, είχα επισημάνει τα προβλήματα της ΔΕΥΑ και είχα δημόσια προτείνει στον νεοεκλεγέντα τότε Δήμαρχο, ότι για να αντιμετωπιστούν αυτά «απαιτείται ισχυρή πολιτική βούληση, ολοκληρωμένο σχέδιο και κυρίως μια διοίκηση που να διαθέτει γνώσεις, εμπειρία και ικανότητες».(ΕΔΩ)

Τι έγινε αλήθεια ένα χρόνο τώρα;

Ορίστηκε από τον κ. Γεωργάκο ο νέος πρόεδρος και το ΔΣ της επιχείρησης, τους οποίους επέλεξε όχι με βάση τα παραπάνω αυτονόητα κριτήρια, αλλά  με βάση την παράδοση της τελευταίας 10ετίας, που θέλει τη ΔΕΥΑ να χρησιμοποιείται ως λάφυρο για την τήρηση των παραταξιακών ισορροπιών και συνεργασιών.

Μέχρι και σήμερα καμιά πρωτοβουλία για την επίλυση της μεγάλης εκκρεμότητας της χωρικής επέκτασης της επιχείρησης, που ως γνωστόν η προηγούμενη Δημοτική αρχή για τους γνωστούς λόγους απέφευγε.

Έτσι «η επιχείρηση παραμένει στον αέρα», δίνοντας  το δικαίωμα σε κυβερνητικά στελέχη, σαν τον κ. Γραφάκο, να ισχυρίζονται ότι οι Δήμοι αρνούνται να πράξουν τα αυτονόητα. 

Παράλληλα στο ίδιο διάστημα, σε κανένα από τα μεγάλα προβλήματα της επιχείρησης δεν δόθηκε βιώσιμη λύση.

Η μόνη ίσως αισθητή αλλαγή είναι ότι οι δημότες πληροφορούνται από το διαδίκτυο που και πότε υπάρχουν βλάβες στο δίκτυο ύδρευσης, χωρίς όμως να γνωρίζουν και  που οφείλονται.

Υπό αυτές τις συνθήκες και εφόσον οι αρμόδιοι του Δήμου επιθυμούν η επιχείρηση να παραμείνει υπό το σημερινό καθεστώς και να μη παραχωρηθεί σε ιδιώτες μέρος των δραστηριοτήτων της, πέρα από τα μεγάλα λόγια και τις διαμαρτυρίες, οφείλουν να δώσουν πειστικές απαντήσεις για το πως σκοπεύουν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις παρακάτω μεγάλες προκλήσεις:

1. Την ΑΜΕΣΗ  χωρική  επέκταση της επιχείρησης στα όρια του Δήμου (κάτι ήδη έχει αρχίσει να ψιθυρίζεται για το θέμα).

2. Την  έλλειψη επιστημονικού και εργατοτεχνικού προσωπικού, αλλά και τις διαπιστωμένα κακές σχέσεις μεταξύ των στελεχών και της  διοίκησης της επιχείρησης.

2. Το γεγονός ότι η ΜΕΛ (Μονάδα Επεξεργασίας Λυμάτων),  παραμένει «ακέφαλη» και λειτουργεί χωρίς το απαραίτητο επιστημονικό δυναμικό.

3. Την διαπιστωμένη αδυναμία της επιχείρησης να διαχειριστεί τη λειτουργία των δύο μεγάλων αποχετευτικών έργων, του Λούρου και της παραλιακής ζώνης.

4.Τα χρέη που ταλανίζουν την επιχείρηση μαζί τις πολλές ζημιές που παρατηρούνται στα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης.

5. Την υποχρέωση να ξεκινήσουν έλεγχοι στην ποιότητα του πόσιμου νερού και τακτικοί καθαρισμοί-χλωριώσεις στις δεξαμενές των κοινοτήτων..

6. Τις συχνές διακοπές, την χαμηλή πίεση του δικτύου ύδρευσης, τις  έντονες δυσοσμίες κλπ.

Αν σε όλα αυτά δεν υπάρξει ένα συνολικό  σχέδιο που θα δρομολογεί λύσεις, δυστυχώς όλα τα ενδεχόμενα για το μέλλον της επιχείρησης παραμένουν ανοιχτά.

Κλείνοντας ας έχουν κατά νου οι αρμόδιοι, ότι οι δημότες επιθυμούν μεν η επιχείρηση να παραμείνει υπό τον έλεγχο του Δήμου, με την προϋπόθεση δε ότι θα τους παρέχονται καλύτερες υπηρεσίες και κυρίως θα καταναλώνουν σε προσιτή τιμή και σε επάρκεια, καθαρό και υγιεινό νερό.