112 χρόνια από την απελευθέρωση της Φιλιππιάδας - Το ξέχασαν στο Δήμο..;

12 Οκτωβρίου του 1912 ημέρα που η Φιλιππιάδα απελευθερώθηκε πριν από 112 χρόνια από τον τούρκικο ζυγό.

Μέχρι και αυτή την ώρα, από πλευράς Δήμου δεν έχει εκδοθεί καμία ανακοίνωση για αυτή την τόσο σημαντική και ξεχωριστή μέρα ενώ σύμφωνα με πληροφορίες δεν προγραμματίστηκε κάποια εκδήλωση ούτε καν μια κατάθεση στεφάνου...

Το αμέλησαν..; το ξέχασαν...; Κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς συνέβη στο Δήμο Ζηρού.

Με το λυκαυγές της 12ης Οκτωβρίου 1912, ο Ελληνικός στρατός της περιοχής, δηλαδή το 3ο και 10ο τάγματα Ευζώνων καθώς και δύο τάγματα του 15ου Συντάγματος, άρχισαν τις ετοιμασίες για την συνέχιση της επίθεσης.

Οι εμπροσθοφυλακές και οι ανιχνευτικές περίπολοι, που προχωρούσαν μπροστά, δεν δέχτηκαν πυρά. Προχώρησαν μέχρι τις κορυφές της Τσούκας και του Πύργου, που το προηγούμενο βράδυ ήταν γεμάτες από Τουρκικό στρατό, αλλά τώρα δεν υπήρχε ούτε ψυχή.

Οι Τούρκοι είχαν εξαφανισθεί.

Είχαν φύγει τη νύχτα χωρίς να γίνουν αντιληπτοί. Είχαν φύγει, όχι μόνον από την περιοχή Κορφοβουνίου – Αμμότοπου, αλλά και από τη Φιλιππιάδα, τη γέφυρα Καλογήρου, την Καμπή και το Καστρί. Γιατί άραγε;

Πώς εξαφανίστηκαν έτσι απρόοπτα και αναπάντεχα;

Ποιος λόγος τους εξανάγκασε να φύγουν, χωρίς να δώσουν μάχη;

Γιατί ο Τουρκικός στρατός εξαφανίστηκε ως δια μαγείας από την περιοχή Φιλιππιάδας – Αμμότοπου τη νύχτα 11 προς 12 Οκτωβρίου 1912, χωρίς να δώσει μάχη;

Η απροσδόκητη φυγή των Τούρκων οφείλεται στο εξής περιστατικό:

Στις 10 Οκτωβρίου 1912 αργά τη νύχτα, όταν διεξάγονταν οι φοβερές μάχες Γριμπόβου

ένα μικρό απόσπασμα από 150 Ευζώνους που ανήκαν στο 3ο και 3ο ανεξάρτητο τάγμα Ευζώνων, κατέλαβε το Ανώγειο κατόπιν διαταγής του Στρατηγείου. Το μικρό αυτό τμήμα, με τη συνδρομή και τις υποδείξεις Ανωγειατών ανταρτών που γνώριζαν καλά τα κατατόπια, οργάνωσε τέλεια την άμυνα σε όλες τις διαβάσεις των δυτικών κορυφών που οδηγούσαν στο χωριό. Οι Τούρκοι που γνώριζαν τη στρατηγική θέση του Ανωγείου για την ασφάλεια των στρατευμάτων τους στο νότο, το επόμενο πρωί, 11 Οκτωβρίου 1912, προσπάθησαν να το καταλάβουν με μανιασμένες επιθέσεις που εξαπέλυσαν από το Γοργόμυλο , τα Χαλάσματα, τον Άγιο Θεόδωρο, τα « Πέντε Πηγάδια» και τη Σκλίβανη.

Παρά τις ολοήμερες προσπάθειες, δεν κατόρθωσαν να διασπάσουν τη γραμμή και άπρακτοι επέστρεψαν στις παλαιές τους θέσεις κάτω στο Δερβένι.

Με το σούρουπο, ένα μικρό τμήμα αποτελούμενο από ευζώνους και αντάρτες, επιτέθηκε ξαφνικά στο Φρούριο των Πέντε Πηγαδιών με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να αιφνιδιαστούν και πανικόβλητοι να τραπούν σε φυγή προς τα Πεστά , εγκαταλείποντας τα πάντα πίσω τους. Μόλις ο αρχιστράτηγος των Τούρκων Εσάτ Πασάς έμαθε ότι καταλήφθηκε το Ανώγειο από τον Ελληνικό στρατό και εγκαταλείφτηκε το Οθωμανικό Φρούριο στα «Πέντε Πηγάδια»από τον δικό του στρατό, διέταξε την άμεση και ταχύτατη υποχώρηση του Τουρκικού στρατού που βρισκόταν στην περιοχή Φιλιππιάδος – Αμμότοπου προς τα Γιάννενα , από φόβο μήπως αποκοπεί, εγκλωβισθεί και εξοντωθεί στη στενωπό της περιοχής του Οθωμανικού Φρουρίου των Πέντε Πηγαδιών και την κοιλάδα του ποταμού Λούρου.

Χάρις στην έξυπνη αυτή κίνηση των Ευζώνων στό Ανώγειο και στα «Πέντε Πηγάδια», η Φιλιππιάδα απελευθερώθηκε αναίμακτα.

Οι αξιωματικοί, αφού βεβαιώθηκαν ότι οι Τούρκοι είχαν εξαφανισθεί από την περιοχή, ανέφεραν αμέσως το γεγονός στο Στρατηγείο. Ο Σαπουντζάκης που δεν πίστευε στα μάτια του… έδωσε εντολή στην ίλη ιππικού να προβεί σε αναγνώριση προς όλες τις κατευθύνσεις και προπαντός προς την περιοχή της γέφυρας Καλογήρου και την Φιλιππιάδα.

Πράγματι στις 12.00 το μεσημέρι της 12ης Οκτωβρίου 1912 ο υπίλαρχος Γιαννόπουλος ,κάλπασε με έναν ουλαμό από τους Χαλκιάδες προς την τότε πέτρινη γέφυρα Καλογήρου .Εκεί ανίχνευσε όλη τη γύρω περιοχή και διαπίστωσε ότι οι Τούρκοι ήταν άφαντοι και τα πολυβολεία κενά.

Αμέσως ο υπίλαρχος Γιαννόπουλος συνέταξε και έστειλε στο Στρατηγείο το κάτωθι ανακοινωθέν:

«Γέφυρα Καλογήρου 12 Οκτωβρίου 1912, ώρα 13.10 μ.μ. Στρατηγείον: Η διάβασις της γέφυρας ελευθέρα, τα πολυβολεία κενά. Η γέφυρα έχει ανάγκη επιδιορθώσεως προς διάβασιν πυροβολικού, καθότι το ξύλινο κατάστρωμά της έχει καταστραφεί εις πολλά μέρη. Άφησα τμήμα τι προς φρούρησιν της γέφυρας και με το υπόλοιπο του ουλαμού βαίνω προς Φιλιππιάδα».

Αφού άφησε τη φρουρά στη γέφυρα, κάλπασε με την υπόλοιπη δύναμη προς την Φιλιππιάδα. Όταν έφθασαν στο Ελευθεροχώρι , όπου οι κάτοικοι ήταν όλοι Έλληνες, έτυχαν υποδοχής ηρώων. Τους δέχτηκαν με ζητωκραυγές, με θερμές αγκαλιές και με δάκρυα ευγνωμοσύνης. Οι καρδιές τους χτυπούσαν δυνατά και τα πρόσωπα έλαμπαν από χαρά.

Επιτέλους μετά από 450 χρόνια μαύρης σκλαβιάς από κατακτητή άξεστο, βάρβαρο και αιμοβόρο, ήταν πλέον ελεύθεροι. Στη συνέχεια ο υπίλαρχος Γιαννόπουλος προχώρησε προς τη Νέα Φιλιππιάδα στην οποία τότε κατοικούσαν μόνο Τούρκοι.

Την βρήκε άδεια από κατοίκους, γιατί από φόβο ακολούθησαν τον Τουρκικό στρατό. Τέλος έφτασε στην Παλαιά Φιλιππιάδα στην οποία κατοικούσαν εξ ολοκλήρου Έλληνες. Οι λεβέντες του ιππικού έγιναν και εδώ δεκτοί με τα ίδια συναισθήματα χαράς, ευγνωμοσύνης και ανακούφισης, όπως στο Ελευθεροχώρι. Ήταν όμως και μερικοί ανήσυχοι και αναστατωμένοι, διότι οι Τούρκοι φεύγοντας, είχαν πάρει μαζί τους ως ομήρους συγγενικά τους πρόσωπα. Παρά ταύτα, όλοι ζητούσαν με βουλιμία να μάθουν για την πολεμική ρωμαλεότητα του Στρατού μας και εάν τώρα η πατρίδα είναι καλά προετοιμασμένη για τη νικηφόρα έκβαση του πολέμου.

Ήταν και τούτο απαύγασμα της θλιβερής ανάμνησης του προ 15ετία ςάτυχου πολέμου του έτους 1987 που τόσο πολύ τους είχε ταλαιπωρήσει. Έπειτα έδωσαν όλες τις πληροφορίες που γνώριζαν για την ξαφνική νυχτερινή φυγή των Τούρκων προς τα Γιάννενα.

Ο υπίλαρχος Γιαννόπουλος αμέσως στέλνει στο Στρατηγείο το παρακάτω λιτό ανακοινωθέν:

«Φιλιππιάς 12 Οκτωβρίου 1912, ώρα 02.25′ μ.μ. Στραγηγείον. Φιλιππιάς τελείως ελευθέρα. Ευρίσκομαι εν αυτή αναμένων διαταγάς σας»

Μόλις ο στρατηγός Σαπουντζάκης έλαβε το ανακοινωθέν, διέταξε το 2οΤάγμα του 15ου Συντάγματος να μεταβεί και να καταλάβει τη Φιλιππιάδα και το 1ο Τάγμα του ιδίου Συν/τος να καταλάβει την Καμπή. Παρόμοιες διαταγές έδωσε και στα άλλα στρατιωτικά τμήματα για την κατάληψη άλλων τοποθεσιών στην περιοχή Γριμπόβου – Κορφοβουνίου – Αμμότοπου.

Όντως στις 4.00 το απόγευμα της ίδιας ημέρας 12 Οκτωβρίου 1912 το 2ο τάγμα υπό την διοίκηση του Ταγματάρχη Γκιταράκου, ξεκίνησε πεζοπορία από τους Χαλκιάδες (σήμερα Φιλοθέη) και έφθασε στη

Φιλιππιάδα τις βραδινές ώρες, χωρίς καμιά ενόχληση. Οι κάτοικοι έζησαν νέες χαρές και νέες συγκινήσεις, γιατί έβλεπαν ότι οι ελπίδες τόσων αιώνων γίνονταν τώρα πραγματικότητα.

Ο ταγματάρχης Γκιταράκος αφού έλαβε όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα για την τάξη και την ασφάλεια της Κωμόπολης, έστειλε στο Στρατηγείο το εξής ανακοινωθέν:

«Φιλιππιάς 12-10-12, ώρα 11 νυκτός. Αρχηγείον Στρατού. Εκτελούντες διαταγήν σας, κατέλαβον Φιλιππιάδα, λαβόντες παν μέτρον κατάλληλον προς εξασφάλισιν της τάξεως, θέσαντες φρουρούς εις τα δημόσια καταστήματα,αναβάλλοντες δι’ αύριον την καταγραφήν των εν αυτοίς ειδών ως εκ του προκεχωρηκότος της ώρας… Εν γένει δε τα μέτρα της ασφάλειας εξετελέσθησαν τη επιβλέψει λοχαγού Αντωνιάδου».

Τρεισήμισι ώρες αργότερα, ο λοχαγός Αντωνιάδης που ρύθμισε τα μέτρα ασφαλείας, έστειλε και αυτός στο Στρατηγείο το ακόλουθο ανακοινωθέν:

«Φιλιππιάς 13-10-1912, ώρα 2.30′ πρωίας. Αρχηγείον. Κατελάβομεν Φιλιππιάδα, Ελευθεροχώρι. Πολλά πολεμοφόδια, τρόφιμα και 12 αιχμάλωτοι εις χείρας μας. Ουλαμός κατέχει γέφυραν Καλογήρου, 6ος λόγος πρωτοφυλακή προς Παντάνασσαν, 7ος λόχος εις Ελευθεροχώρι, 8ος πρωτοφυλακή προς Πρέβεζαν».

Η ενημέρωση του Ελευθερίου Βενιζέλου:

Ο αρχηγός του Στρατού Ηπείρου υποστράτηγος Σαπουντζάκης με δύο διαδοχικά ανακοινωθέντα ένα στις 12 και ένα στις 13 Οκτωβρίου, ενημέρωσε τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο για τη φυγή των Τούρκων και την κατάληψη της Φιλιππιάδας.