Το καλοκαίρι του
2012 σε δημοσίευμά μου έγραφα τα παρακάτω:
«Σάββατο 30
Ιουλίου 2012 βρέθηκα για λίγο (περαστικός) με πολιτικό πρόσωπο που συνοδεύονταν
από κάποιον (δε γνωρίζω την ιδιότητά του). Κάναμε μία μικρή συζήτηση για το
θέμα της ακτής και την αστοχία της εκσκαφής υλικού (φύκι κλπ) σε αυτή (εικόνα 2).
Έκανα την παρατήρηση ότι με την πάροδο
μεγάλου χρονικού διαστήματος και τις διαδοχικές επιστρώσεις (φυσική διαδικασία),
το υλικό αυτό με την επίδραση και άλλων
παραγόντων (φερτό υλικό βροχής κλπ) «εδαφοποιείται» (κομποστοποιείται), αποκτά
χλωρίδα (εικόνα 2) που λειτουργεί περαιτέρω ως εδαφοβελτιωτικός παράγοντας και αναπληρώνει την ακτή. Αφού με άκουσε ο εν λόγω κύριος μου
μίλησε με απαξιωτικό τρόπο και με μία απλοϊκή λογική για το πώς είναι δυνατόν
το φύκι να γίνεται έδαφος. Ο εν λόγω
κύριος πιθανόν να συμβουλεύει και τους άρχοντές μας».
Δημοσίευμα
2
Ο τ. Πρύτανης του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθήνας Μιχάλης Λουκάς σε
δημοσίευμά έγραφε στις 1/7/14
«Ας σημειωθεί ότι η διάβρωση
επιταχύνθηκε τα τελευταία χρόνια, επειδή ορισμένοι άσχετοι αφαιρούν και μάλιστα
σε βάθος τα συσσωρευμένα φύκια που αποτρέπουν τη διάβρωση»
(εικόνα 6 & 1).
Μία ακόμα αλήθεια
Κατά τη διάρκεια της θητείας μου στο Δήμο, παραβρέθηκα ως Πρόεδρος του Δημοτικού
Συμβουλίου (2002-04) σε εποπτεία του έργου προστασίας της Κυανής με τον κο
Μουτζούρη - τ. Πρύτανη του ΕΜΠ και μελετητή του έργου. Οι συμβουλές του (πιστεύω
και οδηγίες προς την τεχνική υπηρεσία) ήταν «να αφήσουν τη φύση να λειτουργήσει και πιο συγκεκριμένα να μη γίνεται
σε καμιά περίπτωση απόσυρση φυκιών από την ακτή».
Δημοσίευμα 3
Η κοινή γνώμη και οι προκαταλήψεις
«Καλοκαίρι 2012. Κυανή
ακτή. Μια μητέρα αναστατωμένη «προέτρεπε
τον μικρό της μες στη θάλασσα να φύγει από το σημείο που στέκονταν γιατί στον
πυθμένα ήταν λεκές». Ο λεκές ήταν το φύκι. Πιθανόν η κυρία ήταν από αυτούς
που προέτρεψαν το 2012 «άρχοντα» στο Δήμο μας να προχωρήσει σε απόσυρση των φυκιών της
παραλίας με το γνωστό παραλίγο καταστροφικό αποτέλεσμα (εικόνα 2)»
Η εμπειρία
μας από τη βιωματική σχέση με το χώρο, η φωτογραφική καταγραφή της εξέλιξης πολλές
δεκαετίες τώρα αλλά κυρίως η επιστημονική γνώση και τεκμηρίωση, έχουν οδηγήσει το
σύλλογό μας (Άγιος Γεώργιος) σε παρεμβάσεις που όχι μόνο αποσοβούν σοβαρούς
κινδύνους καταστροφής της ακτής (εικόνα
2) αλλά συμβάλλουν και στην ανάπλαση των ανακτηθέντων εδαφών της (εικόνα 5).
ΥΓ 1
Στις εικόνες 6 και 5 της λεκάνης των
προβόλων κάτω από τον οικισμό Αγίου Γεωργίου, φαίνεται το μέγεθος του δημιουργηθέντος
εδάφους. Φαίνεται επίσης και η
αντιδιαβρωτική λειτουργία των φυκιών στο χειμέριο κύμα (επίσης εικόνα 1). Ο Σύλλογος
δεν επέτρεπε αφαίρεσή τους παρά μόνο μία επιφανειακή διευθέτηση. Το υλικό αυτό (φύκια, άμμος και άλλα φερτά
υλικά από τη βροχή) είναι η υποδομή για την ανάπτυξη χλωρίδας που λειτουργεί
περαιτέρω ως εδαφοβελτιωτικός παράγοντας και δημιουργεί
καινούργια ακτή (αναφερθήκαμε και πιο πάνω).
ΥΓ 2
Επειδή κάποιοι «ειδήμονες» αναπτύσσουν κατά καιρούς διάφορες θεωρίες για την
προστασία των ακτών μας, από το πλούσιο αρχείο του Συλλόγου μας, παρουσιάζουμε τις
παραπάνω εικόνες που τεκμηριώνουν τις θέσεις μας που είναι και θέσεις της
επιστημονικής κοινότητας.
ΥΓ3
Οι υπεύθυνοι φορείς πρέπει επιτέλους να δρουν και να παρεμβαίνουν με εργαλείο
την επιστημονική άποψη για ευαίσθητα περιβαλλοντικά θέματα. Προκαταλήψεις
απλοϊκών ανθρώπων ας μη γίνονται λόγω ψηφοθηρίας κριτήρια άσκησης πολιτικής.
Μερικές από τις ακτές μας έχουν φύκια, άλλες έχουν φύκια και άμμο, άλλες άμμο,
άλλες βράχια (σκεφθήκανε σε αυτή την περίπτωση το πλεονέκτημα από την ανάπτυξη
υποβρύχιου τουρισμού? ). Οι καλοκαιρινές διευθετήσεις να γίνονται βάσει αυτών
των δεδομένων αλλιώς θα οδηγούμαστε σε καταστροφικά αποτελέσματα.
Τα παραδείγματα της προσπάθειας απόσυρσης των φυκιών το 2012 ή το άλλο
«μεγαλειώδες» «εκβραχισμός Παντοκράτορα» πρέπει να τα θυμόμαστε ως κακά
παραδείγματα άσκησης μικροπολιτικής εν δυνάμει καταστροφικής για την πόλη.
Κώστας Καλέντζης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου