Η ΕΛΜΕ Πρέβεζας για τις καταλήψεις και τους Σχολικούς Φύλακες

Συμπολίτες

Τον τελευταίο καιρό εξελίσσεται μια συζήτηση σχετικά με τις καταλήψεις των μαθητών, τις χαμένες διδακτικές ώρες, τις ευθύνες των καθηγητών –εκπαιδευτικών, το νέο Λύκειο, τις προοπτικές της νέας γενιάς και γενικότερα με την ποιότητα της παιδείας. Απ΄  αυτή τη συζήτηση δε λείπουν βέβαια και οι γνωστές κοινότυπες αναφορές στην «ελαφρότητα» των μαθητών που προβαίνουν σε καταλήψεις σχολείων για «το σχήμα της τυρόπιτας», στις «συνδικαλιστικές αργίες» των καθηγητών, στη πλημμελή ενασχόληση των γονέων –κηδεμόνων και στην «ανοχή της Πολιτείας» σε τέτοια φαινόμενα.

Μια τέτοια ανάγνωση της πραγματικότητας είναι ανώδυνη και μάλλον επιφανειακή, καθώς παραγνωρίζει ουσιαστικά ζητήματα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όπως :

Α. Κάθε εβδομάδα χάνονται στη χώρα μας περίπου 30000 «διδακτώρες» εξαιτίας των κενών που υπάρχουν στα σχολεία με αποκλειστική ευθύνη του Υπουργείου και της κυβέρνησης

Β. Η μετατροπή του Λυκείου σ΄ ένα απέραντο εξεταστικό κέντρο (τράπεζα θεμάτων) συντρίβει τους μαθητές και δημιουργεί τεράστια προβλήματα στους γονείς τους

Γ. Η γνώση, ως ζητούμενο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, παραμερίζεται από την κατάρτιση και, ακόμα χειρότερα, απ΄ τη δεξιότητα

Δ. Οι μαθητές δε χάνουν ευκαιρία να δείξουν (με διάφορες ενέργειες) την αποστροφή τους στο νέο σχολείο και στην εκπαιδευτική διαδικασία. Αυτό πιθανότατα, έχει να κάνει με την στεγνή και άνυδρη γνώση που τους προσφέρεται, με τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο, τα αδιέξοδα στις προοπτικές της ζωής τους κ.τ.λ.

Ε. Αυτό το απαξιωμένο και υποτιμημένο (ιγα καθόλου αθώους πολιτικούς λόγους) δημόσιο σχολείο εξάγει πλήθος επιστημόνων που διαπρέπουν, ανά τον κόσμο. Θα του έπρεπε λιγότερη απαξίωση, περισσότερη στήριξη.

ΣΤ. Η εκπαιδευτική κοινότητα έχει τους τρόπους να αντιμετωπίζει και να αίρει τα προβλήματα όταν προκύπτουν, προσεγγίζοντας τους μαθητές με την ευαισθησία και την παιδαγωγική λεπτότητα που απαιτούν οι ευάλωτοι και ευερέθιστες εφηβικές ψυχές. Η νόμιμη –κατασταλτική αντιμετώπιση και η προσφιλή σε εισαγγελείς είναι ατυχείς και συχνότατα καταστροφικές για το παιδαγωγικό κλίμα που απαιτείται στην εκπαίδευση.

Ζ. Το σωματείο των καθηγητών (ΕΛΜΕ) αιτείται άδειας για την απολογιστική του συνέλευση μία (1) ημέρας ανά διετία, όταν διενεργούνται εκλογές.

Οι καθηγητές, σε πείσμα των καιρών ( και «αντιλήψεων»), θα διεκδικούν ποιοτική παιδεία για όλα τα παιδιά, χωρίς κοινωνικούς φραγμούς. Με πλεόνασμα ευθύνης και ψυχής θα αντιπαλεύουν τα ελλείμματα ευαισθησίας της κυβέρνησης για την παιδεία και θα στηρίζουν το Δημόσιο Σχολείο όπως (π.χ. «κοινωνικό φροντιστήριο») και όσο μπορούν. 

Η ΕΛΜΕ Πρέβεζας με αφορμή απόψεις που ακούγονται τελευταία για την αναγκαιότητα της απουσίας σχολικών φυλάκων στο σχολεία, αλλά και την «ευμενή» φιλοξενία αυτών των απόψεων από εφημερίδες και site της πόλης μας, αισθάνεται την ανάγκη να ξεκαθαρίσει:

Α) Οι σχολικοί φύλακες είναι κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας, που πάνω εναποτίθεται το αίτημα της ασφάλειας μαθητών και εγκαταστάσεων. Σ΄ αυτό το αίτημα έχουν ανταποκριθεί θετικά και εξαιρετικά λειτουργικά.

Β) Οι εκπαιδευτικοί χώροι είναι μέρη της σχολικής πραγματικότητας και ως τέτοιοι, φυλάσσονται και ελέγχονται από μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας που έχουν την απαιτούμενη γνώση και ευαισθησία

Γ) Το αίτημα της ασφάλειας των σχολείων είναι κοινό και αποδεκτό. Θα ικανοποιούνται καλύτερα όμως, αν η κυβέρνηση δεν απέλυε τους σχολικούς φύλακές, κάνοντας σαφές, ότι υπακούει στις απαιτήσεις των «δανειστών» για περικοπές και απολύσεις και όχι στις ανάγκες της κοινωνίας και των σχολείων.