Παρακολούθησα με προσοχή την εκδήλωση ανάδειξης των κοινωνικών δομών του
Δήμου Πρέβεζας την Παρασκευή 12 Απριλίου, στη Θεοφάνειο αίθουσα.
Σε πρώτη φάση, οφείλω να παραδεχτώ ότι δράσεις όπως
αυτές του κοινωνικού φαρμακείου, του κοινωνικού παντοπωλείου, του κέντρου
υποστήριξης γυναικών Πρέβεζας, του κέντρου κοινότητας και πολύ περισσότερο του
Κ.Δ.ΑΠ Μ.Ε.Α αποτελούν πράγματι, πολύτιμα εργαλεία για πολλούς συμπολίτες μας. Από
την άλλη, αν το καλοσκεφτούμε, είναι πραγματικά «μη φυσιολογικό» να θεωρούμε
«φυσιολογικό» το 2019 να υπάρχει τόσο μεγάλος αριθμός ανθρώπων που ακόμη ψάχνει
έναν τρόπο, έναν δρόμο, ένα όχημα επιβίωσης…
Ίσως λόγω αυτού του «μη φυσιολογικού» με εντυπωσίασε ο
σύντομος χαιρετισμός του Δημάρχου κ. Μπαῒλη, ο οποίος με μια αβίαστη και
υπερβολικά απλοϊκή αποδοχή της σκληρής πραγματικότητας που βιώνουμε περιορίστηκε
να μας συστήσει να γίνουμε.... «περισσότερο άνθρωποι»!
«Τι το κακό βρίσκεις σ’ αυτό;», θα μπορούσε να με
ρωτήσει κάποιος. «Γιατί να μην προτρέπει ο δήμαρχος τους κατοίκους της πόλης
μας να προσφέρουν;». «Αρχικά, τίποτα», θα απαντούσα. Από πότε όμως, και πού
ακούστηκε ότι ζητήματα του κράτους πρόνοιας εναποτίθενται μόνο στα χέρια και
την προσφορά των πολιτών; Γιατί παροχές που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένες-στο
όνομα της εξοικονόμησης πόρων- έχουν
μεταφερθεί από το κεντρικό κράτος στους Δήμους με ελλιπή μάλιστα χρηματοδότηση,
με τη δημοτική αρχή να ποντάρει στην καλή μας την καρδιά για τη συνέχιση της
λειτουργίας τους;
Δε θα έπρεπε, ο κ. Μπαῒλης να μας ενημερώσει σε ποιες
ενέργειες προέβη ως Δήμος και πως πάλεψε ή διεκδίκησε όσα η πολιτεία στους
υπερφορολογούμενους πολίτες θα έπρεπε να έχει επιστρέψει ως κοινωνικές παροχές;
Είναι «φυσιολογικό» να ανεβαίνει στο βήμα και να μας
συμβουλεύει να προσπαθήσουμε να αλληλοκαλύψουμε τις κοινωνικές μας ανάγκες με
τους γείτονές μας λες και βρισκόμαστε σε ένα υπό ίδρυση κράτος με ανύπαρκτη
οργάνωση και διοίκηση;
Δε θα έπρεπε να κάνει μια στοιχειώδη αναφορά στην
αναγκαιότητα της επαναθεμελίωσης των κοινωνικών δομών ως κοινωνικών δικαιωμάτων
που παρέχονται ποιοτικά και δωρεάν σε όλες και όλους;
Δε θα έπρεπε να επισημάνει ότι η ίδρυση παρόμοιων
δομών - και κατά πολύ εκτεταμένων-αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και όχι «επίτευγμα»
που χρήζει χειροκροτημάτων για το πόσο φιλανθρωπική είναι η στάση της Δημοτικής
Αρχής;
Παράλληλα, στη συγκεκριμένη εκδήλωση προβλήθηκε ένα
πολυφορεμένο σύνθημα της εποχής: «όλοι μαζί μπορούμε».
«Όλοι
μαζί μπορούμε» για τις κοινωνικές δομές του Δήμου.
«Όλοι
μαζί μπορούμε» για τις κοινωνικές προσφορές της εκκλησίας.
«Όλοι
μαζί μπορούμε» για τις μη κρατικές οργανώσεις υποστήριξης των παιδιών.
«Όλοι
μαζί μπορούμε» για την βοήθεια στις Μ.Κ.Ο.
«Όλοι
μαζί μπορούμε» για το περιβάλλον.
«Όλοι μαζί
μπορούμε» για τα ζώα.
…
ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ» ΒΡΕ
ΠΑΙΔΙΑ;
Οι θύτες με τα θύματα;
Οι λύκοι με τα πρόβατα;
Κι αν έστω, «όλοι μαζί», οι διαφορετικής ταξικής
προέλευσης, στόχων, αρχών, ιδεολογιών, μπορούμε όλες αυτές τις κοινωνικές μας
ανάγκες να τις καλύψουμε μόνοι μας, τι ακριβώς κάνουν τότε η πολιτεία και οι
δημοτικές αρχές;
Η προσφορά, η αλληλεγγύη, η ανθρωπιά είναι αξιέπαινα
ηθικά χαρακτηριστικά για τον κάθε έναν από εμάς. Δεν θα έπρεπε, όμως, ομοίως να
αποτελούν ηθικό χαρακτηριστικό της κάθε δημοτικής αρχής, η οποία να τα
εμπεριέχει όλα αυτά ως προτεραιότητα στη δράση της δίχως να τα φορτώνει στις
πλάτες των πολιτών;
Δεδομένου, λοιπόν, ότι η αγωνία του καθενός μας,
εξαιτίας της απουσίας βασικών δεδομένων επιβίωσης, κορυφώνεται μέρα με τη μέρα
και με αφορμή το εκλογικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί, θα πρότεινα κι εγώ ένα
«όλοι μαζί μπορούμε» (έτσι για να ταιριάζω και με το κλίμα των ημερών)
προσθέτοντας όμως και τρεις μικρές λεξούλες:. «όλοι μαζί οι από κάτω
μπορούμε» το αυτονόητο και αναφαίρετο δικαίωμα στην εργασία, στην υγεία, στον
πολιτισμό, να τα περάσουμε στα χέρια ανθρώπων αποφασισμένων να τα διεκδικήσουν.
Γιατί, αν προτεραιότητα και υποχρέωσή μιας δημοτικής αρχής
δεν είναι ο πολίτης και η κάλυψη των κοινωνικών του αναγκών με δομές ποιοτικές,
χρηματοδοτούμενες από την κεντρική εξουσία, δωρεάν για όλους τους κατοίκους με
μόνιμους εργαζόμενους σε αυτές, οι οποίοι θα έχουν πλήρη εργασιακά δικαιώματα,
τότε, ειλικρινά, γιατί κάποιος να ζητά την ψήφο μας; Για να μας καλεί σε
εκδηλώσεις για να μας πει πόσο θετικό είναι να καλύπτουμε τις ανάγκες μας μοιραζόμενοι
τη φτώχεια μας;
Αναγνώστου
Μαργαρίτα
Υποψήφια δημοτικός σύμβουλος
με την «ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΚΙΝΗΣΗ για τα χωριά και
την πόλη της Πρέβεζας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου