ΠΡΕΒΕΖΑ : Τo Λιμενικό Ταμείο επιβάλλεται να εκσυγχρονιστεί

Γράφει ο Βασίλης Ιωάννου

Μπήκαμε εδώ και 2 μήνες στο 2020 και ένα από τα ανοιχτά θέματα που αναζητούν λύση, είναι το μέλλον των Δημοτικών Λιμενικών Ταμείων, με δεδομένη την πρόθεση της Κυβέρνησης, εντός του έτους να προχωρήσει σε σταδιακές συγχωνεύσεις.

Θα μου πει κάποιος, ότι  αυτό είναι κάτι που το ακούμε συχνά-πυκνά την τελευταία δεκαετία.

Θα συμφωνήσω. Όμως επειδή τα Λιμενικά Ταμεία, συνεισφέρουν στα ταμεία των δήμων που τα φιλοξενούν, δυστυχώς οι αρμόδιοι φοβούμενοι το πολιτικό κόστος, αναβάλλουν τα αναγκαία βήματα εκσυγχρονισμού των λιμανιών μας,.

Ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά δε θα μείνουμε στα λόγια, αλλά θα δρομολογηθούν οι απαραίτητες διαδικασίες, ώστε να μπει μια τάξη στα Λιμενικά Ταμεία της χώρας και να σταματήσουν φαινόμενα δυσλειτουργιών και υποβάθμισης, καταθέτω μερικές σκέψεις στο δημόσιο διάλογο, που ούτως ή άλλως έχει ανοίξει.

Αν κάνουμε μια ιστορική αναδρομή, θα διαπιστώσουμε ότι πριν από περίπου 2 δεκαετίες και μετά το πάγιο αίτημα της Αυτοδιοίκησης, πολλά λιμάνια της χώρας μεταξύ αυτών και τα δικά μας (Πρέβεζας και Πάργας), παραχωρήθηκαν στους Δήμους, χωρίς όμως παράλληλα η κυβέρνηση να τους δώσει τα απαραίτητα όπλα για να τα διαχειριστούν αποτελεσματικά. Επόμενο ήταν να έχουμε Δημοτικά Λιμενικά Ταμεία με διοικήσεις που τις περισσότερες φορές δεν γνώριζαν το αντικείμενο, χωρίς τεχνογνωσία, με έναν ή και κανέναν υπάλληλο, αδυνατώντας εκ των πραγμάτων είτε να υλοποιήσουν έργα και δράσεις, είτε να αξιοποιήσουν  διαθέσιμους Εθνικούς και Ευρωπαϊκούς πόρους, ακόμη και να εισπράξουν τα λιμενικά τέλη και τις κλήσεις από παραβάτες.

Έτσι ο σχεδιασμός και οι  παρεμβάσεις σε θέματα υποδομών, αντικειμενικά ήταν ανέφικτες, η διαδικασία αδειοδότησης έργων εντός της ζώνης λιμένα, αντιμετωπίζεται με δέος, η κατάρτιση επιχειρησιακού σχεδίου (master plan) να καθίσταται χρονοβόρα έως αδύνατη, ενώ η συνεργασία με ιδιώτες που δραστηριοποιούνται στο χώρο του λιμανιού, συνήθως ήταν και παραμένει προβληματική έως εχθρική.

Το Λιμενικό Ταμείο  Πρέβεζας αποτελεί μια χαρακτηριστική περίπτωση, που με τη διαχρονική του λειτουργία, αποτυπώνει  όλες τις παραπάνω παθογένειες, μαζί και με πολλά άλλα που δεν είναι της ώρας.

Αν ανατρέξουμε στη μνήμη μας και θυμηθούμε τις Διοικήσεις του Λιμενικού Ταμείου τις τελευταίες δεκαετίες, θα διαπιστώσουμε ότι εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, επειδή δεν διέθεταν  γνώσεις, σχέδιο και όραμα για το λιμάνι μας και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες τους, δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν επαρκώς τα χρόνια προβλήματά και να του δώσουν μια αναπτυξιακή προοπτική .

Να θυμίσω, τις «εκκρεμότητες και τις κόντρες» για την μαρίνα, που ακόμη δεν έχει αδειοδοτηθεί;

Να θυμίσω, τις αντιπαραθέσεις για την αναγκαστική συλλειτουργία Εμπορικού-Τουριστικού-Αλιευτικού λιμανιού, στις οποίες επιμελώς απέφευγαν να πάρουν «καθαρή» θέση και να διευθετήσουν, οι διοικήσεις του ΔΛΤ και ο Δήμος Πρέβεζας;

Να θυμίσω, πως αντιμετωπίζεται η προοπτική του υδατοδρομίου;

Αρκεί να αναλογιστεί κανείς, επί πόσα χρόνια «εκπονείτε» το master plan του λιμανιού Πρέβεζας και επίσης πόσα χρόνια έχει να γίνουν παρεμβάσεις μεγάλου εύρους στις λιμενικές ζώνες, για να βγάλει το συμπέρασμα, ότι κάτι πρέπει να αλλάξει.

Οφείλουμε να συμφωνήσουμε, ότι αν θέλουμε να υπάρξει ανάπτυξη και πρόοδος στην Πρέβεζα και την ευρύτερη περιοχή, θα πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία και στο λιμάνι. Γι’ αυτό και οι προτάσεις μας θα πρέπει να είναι τολμηρές και να κατατείνουν στη δημιουργία ενός ισχυρού και ευέλικτου φορέα διοίκησης και διαχείρισης των λιμανιών, με επαρκή στελέχωση, που  θα δημιουργεί ασφαλείς προϋποθέσεις ώστε να επιτελέσει τον αναπτυξιακό του ρόλο.

Γνωρίζω ότι οι άνθρωποι της Αυτοδιοίκησης, για ευνόητους λόγους, έχουν αντιρρήσεις και εκφράζουν επιφυλάξεις στην αλλαγή του υπάρχοντος καθεστώτος, με το βασικό επιχείρημα ότι οι Δήμοι θα στερηθούν σημαντικών πόρων.

Όμως μία ρεαλιστική και κοινά αποδεκτή λύση, θα μπορούσε να είναι η συγχώνευση των Λιμενικών Ταμείων Πρέβεζας και Πάργας και η μετατροπή τους σε Ανώνυμη Εταιρεία δημόσιου χαρακτήρα.

Στην πρότασή μου αυτή θέτω δύο βασικές προϋποθέσεις. Να διασφαλίζεται αφενός η ισχυρή παρουσία της Αυτοδιοίκησης, αφετέρου ο δημόσιος χαρακτήρας των λιμανιών.

Ας το κάνουμε λοιπόν τώρα, γιατί: «Αυτοί που αναβάλλουν κάτι από σήμερα για αύριο, είναι οι ίδιοι που το έχουν ήδη αναβάλει από χθες για σήμερα».